ابرم و شب به شب از هجر رُخت می‎بارم
من به امید نگاهی‌ست اگر بیدارم

بپذیری، نپذیری کرمت را عشق است
نه پی حاجتم آقا نه پی دینارم

دیده گر یار نبیند به چه دردی بخورد
کور ماندم به امید سحرِ دیدارم

بدی از من، بدی از من، بدی از من بوده
تویی و این همه خوبی منم و اقرارم

به زبان عاشقم و وقت عمل غافل تو
به زبان نوکرم و وقت عمل سربارم

تو چرا فکر منی فکر من نالایق
من که سرگرم خودم بودم و فکر کارم

روزه‎اش را تو گرفتی و به من مزد رسید
زحمتش را تو کشیدی که تقرّب دارم

یابن حیدر ببرم یک سحر ایوان نجف
دل من لک زده بهر پدر کرارم

یک سحر صحن اباالفضل غروبش گودال
کربلا خواسته‎ام در سحر و افطارم

گریه کردن به شما مرثیه‎خوانی از من
خون ز چشمان تو می‎بارد و خون می‎بارم

شمر آماده شد و جدّ تو چشمش وا شد
گفت یا ربّ منم و زخم تن بسیارم

ادامه »

باز درب خانه‎ات وا شد الهی بالحسین
نوبت رفتن به بالا شد الهی بالحسین

رحمت ارباب دستم را گرفت و آمدم
قطره‌ات قاطی دریا شد الهی بالحسین

روی اعمالم غذای روضه‎ات تاثیر کرد
عبد عاصی تو «منّا» شد الهی بالحسین

هر زمانی که گره افتاد در کارم، حسین
زودتر از هر کسی پاشد الهی بالحسین

از گناهم بیشتر آقا خجالت می‌کشد
غصه‌دارم، قلب آقا شد الهی بالحسین

بار عام تو سبب شد بنده‎ی آلوده‎ات
باز این اطراف پیدا شد الهی بالحسین

سینه‎زنهای حسین بن علی را مادرت
شافع امروز و فردا شد الهی بالحسین

یا حسین ما جوابش ناله‌های فاطمه است
میزبان سفره زهرا شد الهی بالحسین

با وجود معصیت‌ها هر شب جمعه که شد
با حسین پرونده‌ام تا شد الهی بالحسین

هر شب جمعه که زهرا سمت باب القبله رفت
هی «بُنَیّ» گفت غوغا شد غوغا شد الهی بالحسین

ادامه »

کارم شده گناه مرتب مرا ببخش
ذکر لبم فقط شده یا رب مرا ببخش

با چوب خشم بنده‎ی خود را ادب نکن
من نیستم اگر که مودب مرا ببخش

غافل شدم که شأن و مقامم به دست توست
ای صاحب بزرگی و منصب مرا ببخش

یارب رسیده تیغ گناهم به استخوان
از ضعف جانم آمده بر لب مرا ببخش

دیگر به چشم قهر به رویم نظر نکن
هستم میان جمع معذّب مرا ببخش

عفو مرا حواله به روز دگر نکن
روزی گناه کردم اگر، شب مرا ببخش

از مکتب عبودیت تو گریختم
راهم بده دوباره به مکتب مرا ببخش

بهتر ز اهل بیت شفیع نداشتم
یارب به این ذوات مقدس مرا ببخش

مشمول رحمت است کسی که حسینی است
هستم به خادمیش ملقب مرا ببخش

ذکر حسین دیشبم امشب خریده شد
با گریه‎های امشب و دیشب مرا ببخش

با «یا حسین» زینب کبری گریستیم
یا ربّ به حق ناله‎ی زینب مرا ببخش

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تو باز مرا خوانده‎ای اما نگرانم
از فیض مناجات سحر باز بمانم

من چند صباحی‎ست که در غفلت محضم
بیدار کن ای دوست از این خواب گرانم

شعبان و رجب را به بطالت گذراندم
با دست تهی راهی شهر الرّمضانم

این فکر که از چشم تو یک روز بیفتم
دردی‎ست که مثل خوره افتاده به جانم

توفیق بده تا که در این ماه مبارک
جز ذکر تو چیزی نشود ورد زبانم

سوگند به قرآن سرنیزه، الهی
هر شب به سر سفره‎ی قرآن بنشانم

بگذار که با یاد لب تشنه‎ی آن شاه
در بین مناجات کمی روضه بخوانم

بَرد است و سلام است به من آتش دوزخ
چون سوخته دل از غم آن سوخته جانم

من آرزویم کرب و بلا در شب قدر است
بگذار خودم رابه ضریحش برسانم

با یاد تن بی‎رمقش موقع مغرب
خوب است که از کف برود تاب و توانم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سائل به جز اینجا مگر دارد کجا را؟
ممنون از اینکه راه دادی بینوا را

دلخسته و دلمرده‎ی بار گناهم
یا حیّ و یا قیّوم احیا کن گدا را

العفوهایم مثل سابق نیست افسوس
از من گرفته معصیت حال بکا را

نان و نمک خوردم نمکدان را شکستم
اما نراندی از ضیافت بی‎حیا را

پرده‎دری کردم ولی چیزی نگفتی
هی پرده پوشاندی بنازم این خدا را

بار گناه ما خریداری ندارد
اما بزرگی کن بخر این بار ما را

در بند خواهش‎های نفسانی اسیرم
ای وای اگر امشب نبخشی بد به حالم

امشب شب هشتم، شب بخشیدن ماست
آورده‎ایم اسم «علی موسی رضا» را

جان همان که دست و پا زد بین گودال
فردا نسوزانی من بی‎دست و پا را

وقت سحر یاد اذان کربلایم
روزی ما کن بار دیگر کربلا را

آلوده‎ایم اما پناه ما حسین است
ذکر نجات هر دو عالم یا حسین است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »

راه گم کرده‎ام و زار شدم برگشتم
دور از این خانه گرفتار شدم اما برگشتم

انقدر دور گناهان کبیره گشتم
عاقبت عاصی و بیمار شدم برگشتم

گفته بودی که نرو، عزت عالم اینجاست
رفتم و پیش همه خوار شدم، برگشتم

روح پاکی که دمیدی به دلم تار شده
عفو کن مثل لجنزار شدم برگشتم

بارها داشت می‎آمد گل زهرا سویم
بارها مانع دیدار شدم برگشتم

نیّت ترک خطا کردم و نفسم نگذاشت
خسته از نفس طمعکار شدم برگشتم

تا منادی به ندا گفت گنهکار کجاست؟
زودتر از همه بیدار شدم برگشتم

دیشب از هجر نجف نادعلی می‎خواندم
زائر حیدر کرار شدم برگشتم

بار سنگین شد و با عرض سلامی به «حسین»
دم افطار سبکبار شدم برگشتم

جان فدای دل زینب که چهل روز فقط
به همه گفت عزادار شدم برگشتم

ادامه »

آمده بنده‎ی گنهکاری به سرای خدای غفاری
شب تاریک آمدم پیشت با خودم گفته‎ام که بیداری

همه کاری برای من کردی من برایت نکرده‎ام کاری
بدی‎ام را همه به روم زدند تو به رویم چرا نمی‎آری

تو چرا اینقدر به فکر منی من چه دارم به غیر سرباری
انقدر گریه می‎کنم امشب تا بفهمم که دوستم داری

بی حساب و کتاب عفوم کن وای اگر دانه دانه بشماری
هر چه هستم دل خراب مرا در نجف کرده‌ای تو معماری

پشت من گرم مرتضی علی است چقدر از غصه و گرفتاری
گریه‎ی بر حسین رزق من است هم سحر هم زمان افطاری

گریه (کربلا) مزه می‎دهد رمضان روضه‎ی مشک و گریه و زاری
عمو از نخل‎ها عبور نکرد شد گرفتار ضربه‎ای کاری

ادامه »