هر کسی رفت به دنبال تو، راهش وا شد
هر کسی بوسه به پای تو نَزَد، رسوا شد

آب محتاجِ لب توست نه تو محتاجش
لب خشکیده‎ی تو داغ دل دریا شد

پسر چهارم زهرایی، عبد الزهرا
بودنت مایه‎ی امید «بنی الزهرا» شد

جا روی چشمِ ترِ مهدی زهرا داری
آن عریضه که به دستان شما امضا شد

به خدا مثل تو در بین برادرها نیست
به خدا داشتنت حسرت خواهرها شد

اهل حاجت همه‎ی سال به کس رو نزنند
صبر کردند همه تا شب تاسوعا شد

تا قیامت جلوی هیچ کسی خم نشود
قد هر کس جلوی پرچم سبزت تا شد

من ندادم به سکینه قَسَمت، می‎ترسم
یک نفر دادرسم در حرمت غوغا شد

تو از اول حسنی بودی و دیدند همه
چقدر تیر بر این پیکر زخمت جا شد

ادامه »

غافلم، باز خبردارم کن
یوسف فاطمه بیدارم کن

بار سنگین گناه آوردم
از سر لطف سبکبارم کن

ای طبیبی که پی بیماری
نظری بر دل بیمارم کن

آمدم توبه کنم پاک شوم
مهربان، خالی ز اغیارم کن

کمکم کن نروم سوی گناه
با کتک هم شده وادارم کن

بین عشاق حسین بن علی
بی‎بهایم تو بهادارم کن

آمدم بین عزا جان بدهم
کشته‎ی قافله سالارم کن

وسط گریه میان روضه
لحظه‎ای لایق دیدارم کن