من بنده‎ای آزاده‎ام عبدالحسینم
بر عشق تو دلداده‎ام عبدالحسینم

شکر خدا که در مسیر عشق بازی
در دام تو افتاده‎ام عبدالحسینم

تنها نه من آواره‎ی عشق تو هستم
همراه خانواده‎ام عبدالحسینم

این عشق را از والدینم ارث بردم
الحق که بنده زاده‏‎ام عبدالحسینم

چشمان من سرچشمه‎ی جوشان اشک است
رنگ تو دارد باده‎ام عبدالحسینم

وقتی ملک جاروکش این آستان است
من یک غلام ساده‎ام عبدالحسینم

بی‎معرفت‎ها هر چه می‎خواهند بگویند
پای رهت اِستاده‎ام عبدالحسینم

زهرا دعایم کرد تا اینجا رسیدم
در این مسیر و جاده‎ام عبدالحسینم

ای کاش بینم مثل یاران خمینی
در راه تو سر داده‎ام عبدالحسینم

من اربعین کرب و بلا را دوست دارم
آلوده‎ام اما شما را دوست دارم

در هوای وصال در به درم
شاهدم گریه زاری سحرم

جگرت خون شده ز غفلت من
من هم از غصه‎ی تو خون جگرم

اذن داخل شدن که نیست مرا
از در خیمه‎ی تو می‎گذرم

خبرت آنقدر نمی‎آید
تا به دیوار می‎خورد خبرم

یک سلام و علیک هم کافی ست
حالی از من بپرس ای پدرم

بی کسم ای کس همه عالم
به خدا خالی است دور و برم

نده دست کسی مرا آقا
که دخیل تو اَند بال و پرم

به همین روضه‎های ناحیه ات
یک سفر پیش جدّ خود ببرم

تو که هر شب مسافر حرمی
برسان این حقیر را به حرم

بین مقتل چهارده قرن است
مادری داد می‎زند پسرم