برای درد دل با تو آه می‎خواهم
تو را به بی‎کسی خود گواه می‎خواهم

خطا نمودم و غیر تو صدا زدم
گذر نمودن از این اشتباه می‎خواهم

به روی گونه‌ی خود گاه اشک آوردم
ز یار بخشش کوه گناه می‎خواهم

هر آن کسی که فقیر تو می‎شود آقاست
در آستانه‎ی تو عزّ و جاه می‎خواهم

دعا و گریه سلاح تمام نوکرهاست
اگر چه خلع سلاحم، سلاح می‎خواهم

گناه راه مرا بسته است یا فتّاح
برای وصل به کوی تو راه می‎خواهم

ز مادری که در آن کوچه راه او سدّ شد
به چشمهای کبودش نگاه می‎خواهم

حسین مظهر اسم مجیر می‎باشد
پناه عالمیان، سرپناه می‎خواهم

بهشت را ز خدا من نخواستم هرگز
دوباره روضه‌ی در قتلگاه می‎خواهم

مقابل همگان داشت دست و پا می‎زد
لب ترک ترکش آب را صدا می‎زد

از بس گناه بر دل خود بار می‎کنم
خود را میان نفس گرفتار می‎کنم

پل‎های بازگشت خودم را شکسته‎ام
دارم علیه خویش فقط کار می‎کنم

قلبی که جایگاه تو و اهل بیت توست
در حیرتم چگونه لجنزار می‎کنم؟

تو عاشقانه حاجت من را نمی‌دهی
من جاهلانه این همه اصرار می‌کنم

من بنده‌ی توام چه کنم دوست دارمت
باشد بزن دو مرتبه تکرار می‌کنم

دنیا نشد ببینمش اما به روز حشر
سجده به پای حیدر کرار می‌کنم

تشنه شدن بهانه‌ی ذکر مصیبت است
یاد حسین لحظه‌ی افطار می‌کنم

یاد مدافعان حرم‎ها آه می‌کشم
گریه به یاد زینب و بازار می‎کنم

ادامه »

می‌رود این نفس اما خبرم می‌ماند
می‌شوم خاک ولی چشم تَرم می‌ماند

می‌رود عمر من و خنده و شادی‌هایش
شدت گریه و سوز سحرم می‌ماند

سفره‌ی سی شبه‎اش را جلوی من انداخت
طعم بخشایش او در نظرم می‌ماند

دست خالی مرا پس نزنی یا اللّه
که ز ارباب کرم، جود و کرم می‌بارد

کم و کسری مرا دید ولی پیشم ماند
او رفیقی‌ست که پای ضررم می‌ماند

یخ خود را نفروشم به کسی می‌سوزد
کوله‌ی جرم خودم را نبرم می‌ماند

همه رفتند ولی دور و برم خالی نیست
ناز آقای خودم را بخرم می‌ماند

می‌کشم راه کجم را به حوالی نجف
سگ اولاد علی دور حرم می‌ماند

دم افطار عطش دارم و هر شب با آه
حسرت کرب و بلا بر جگرم می‌ماند

کاش خاک کف پای علی اکبر باشم
تا ابد زیر قدومش اثرم می‌ماند

خادم روضه‌ی زینب پدر پیرم ماند
خادم روضه‌ی زینب پسرم می‌ماند

ناله زد گفت اگر چادر من رفت حسین
سایه‌ی نیزه‌ی تو روی سرم می‌ماند

آمده مهمان تو، دست به دامان تو
عبد پشیمان تو، خسته دل و سر به زیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

من به زبان بنده‎ام، پیش تو شرمنده‎ام
دل ز همه کَنده‎ام، خدای توبه‎پذیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

سائل پشت دَرم، رهم بده در حرم
إعطنی یا ذالکرم، منم گدایی فقیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

رمز شفاعت علی‎ست، نور قیامت علی‎ست
راه سعادت علی‎ست، به حق شاه غدیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

ریزه‎خور حیدرم، فاطمه شد مادرم
سوی نجف می‎پرم، علی ندارد نظیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

آبروی عالمین، کیست به غیر از حسین
مرا ببر زیر دِین، دست مرا هم بگیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

خاک من از کربلاست، صاحب من باوفاست
نوکر او در نواست، حسین نعم الامیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

یوسف بی‎پیرهن، شهید و عریان بدن
تشنه لب بی‎کفن، کفن شده با حصیر
غریب مادر حسین

ادامه »

شرم دارم که بگویم سخن از تشنه لبی
تشنه آن بود که می‎گفت به لشگر، جگرم

پسر بزرگ نکردم که دست و پا بزند
پیش دشمن مپسند این همه من گریه کنم
____________________________________
توبه کردم از خطا توهین به استغفار شد
بارها گفتم غلط کردم ولی تکرار شد

بار اول می‎زدی شاید به خود می‎آمدم
چشم‎پوشی کردی و وضعم خجالت‎بار شد

هر بلایی می‏‎کشم از دست نفسم می‎کشم
این ذلیل نفس بودن باعث آزار شد

فکر دنیا بودم و از فکر تو غافل شدم
هر چه بی تو ساختم روی سرم آوار شد

بارها گفتم که آدم می‎شوم اما نشد
بارها گفتم نشد شاید که در این بار شد

من که روی آمدن اینجا ندارم هیچ وقت
واسطه بین من و تو نور هشت و چار شد

یا حسینی گفتم و زهرا شنید و گفت جان
خوش به حال هر که از این فیض برخوردار شد

در شفاعت هم به من پیوسته رحمت می کند
کار ما با مادر و فرزندها هموار شد

فاطمه بخشید از یک سو، لیلا از یک طرف

با حسین و با علی اکبر قسم پربار شد

وای اگر در حرمش یار نمی‌خواست مرا
سر بازار خریدار نمی‌خواست مرا

با چه شوقی بغلم کرد همان اول ماه
اصلا انگار نه انگار نمی‌خواست مرا

من همانم که شدم خوار همه، اما او
پیش مخلوق خودش خوار نمی‌خواست مرا

به حسابم نرسید و به حسابم آورد
او کریم است بدهکار نمی‌خواست مرا

بودم آلوده ولیکن دم در پاکم کرد
لطف آقاست گنهکار نمی‌خواست مرا

آشنای علی‌ام گرد و غبار نجفم
وای اگر حیدر کرار نمی‌خواست مرا

لَکَ صُمنای مرا بی برو برگرد خرید
سرشکسته دم افطار نمی‌خواست مرا

تشنه‌ام کرد که یاد لب عطشان باشم
تا نگویم علمدار نمی‌خواست مرا

عاقبت کارگر روضه شدم شکر خدا
فاطمه نوکر سربار نمی‌خواست مرا

ادامه »

یَا غَافِرَ الْخَطَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى
یَا کَاشِفَ الْبَلایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

از ماست عرض حاجت از توست استجابت
 یَا مُنْتَهَى الرَّجَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

من انتظار به ببخش از محضر تو دارم
یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

یَا غَافِرَ الْخَطَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى
یَا کَاشِفَ الْبَلایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

آزاد کن مرا از دست هوای نفسم
یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى اغْفِرْلِی یا اِلهى

بالله قسم که نیکوست هرچه تو خواهی ای دوست
یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

تا سفره‌ی تو پهن است تا میهمانت هستم
یَا رَازِقَ الْبَرَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

شاید حنای توبه رنگی بگیرد امشب
یَا سَامِعَ الشَّکَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

تا روز حشر باشم محشور با حسینت
یَا بَاعِثَ الْبَرَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

غیر از وصال مهدی دل حاجتی ندارد
یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى