نه حال دلم مثل قدیم است و همان است
نه قامتم از بار فراق تو کمان است

در غفلت کبری شب و روزم سپری شد
نام تو فقط لقلقه ی روی زبان است

خیلی جلوی چشم تو سرگرم گناهم
وقتی تو نباشی همه جا امن و امان است

تکلیف مرا زود مشخص کنی ای کاش
پرونده ی رسوایی من در جریان است

بیرون بکشانم شبی از دره ی نفسم
صد گرگ به گله زده و بره کشان است

ای سفره ی ما را نمک سفره ی تو بس
چیزی که برایت همه داریم زیان است

کار فرجت روی زمین مانده عزیزم
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است

ما را نجف و کرب و بلا باز نبردی
خیلی به خدا نوکر تو دل نگران است

در ندبه و در عهد به دنبال حسینم
ارباب کرم دارد و دنبال بهانه است

جامانده رقیه سحری کنج خرابه
یک قافله از غربت او مرثیه خوان است

بر خاک مزارش چه قدر ریخته لاله
زینب چه بگوید به حسین بعد سه ساله

فریاد یا حسین پرشد در این حوالی
زنها به گریه گفتند جای رقیه خالی

با رخصت از خدای تعالی فقط حسین
ما گم نمیشویم هَدَینا فقط حسین

سر خم نمیکنیم به هر قبله ی دروغ
دل را نمیدهیم به هرجا، فقط حسین

بگذار هر که خواست گدای کسی شود
ما را چه کار با دگران، ما، فقط حسین

صد مرده زنده میشود از ذکر یا حسین
گفته خود مسیح، مسیحا فقط حسین

خیلی دعام کرده اگر نوکرش شدم
دارد هوای سینه زنش را فقط حسین

هر کس که خورده بر در بسته فقط حسن
هر کس دلش گرفته ز دنیا فقط حسین

ما با یکی خوشیم بقیه زیادی اند
ما با یکی خوشیم خدایا فقط حسین

سرمایه ی محبت زهراست دین من
سرمایه ی محبت زهرا فقط حسین

امسال جای من وسط صحن خالی است
یک کربلا بده به گداها فقط حسین

از شهر شام تا برسد باز پیش تو
یک ذکر گفت زینب کبری فقط حسین

ندارد ابر، اشکی را که ما داریم و باران هم
ندارد شور اشک ما را نمکدان هم

به دنبال دوای درد خود جایی نمیگردم
که ای محبوب ما همواره درد از توست درمان هم

تو چون پروردگاری و نه تنها امت اسلام
که بر تو میکنند تعظیم حتی نا مسلمان هم

تو آن دست کریمی که گره وا میکنی از خلق
گره هایی که حتی وا نخواهد کرد دندان هم

من از آیات فجر و مریم و اسراء فهمیدم
که نازل شد برای روضه خواندن از تو قرآن هم

رسید از راه ایام وصال و پای من لنگ است
اگر لب تر کنی سوی تو آیم لنگ لنگان هم

نجف تا کربلا راه رسیدن تا خداوند است
خدایی که نخواهم یافت در حج فراوان هم

به انگور نجف محتاج تر از من نخواهی یافت
چه انگوری که مثلش را نمیابند مستان هم

عراقی ها به سمت بارگاهت راه افتادند
دری بگشا ای باب کرامت سوی ایران هم

مسیح از دور می آید کلیم از طور میآید
شبیه مور می آید عصا کوبان سلیمان هم

حرم محتاج زائر نیست وقتی مادرت باشد
که زهرا میزبان کربلای توست مهمان هم

ضریحی در خراسان التیام زخم هجران است
کمال عجز را بنگر که محرومیم از آن هم

شکایت میکنم بر تو از این هجران طولانی
از این دنیای تلخی که ندارد قصد پایان هم

ای کربلایی دلبرم جا ماندم آقا
یابن الحسن تنها و رسوا ماندم آقا

دیدی چه شد آخر گناهانم سبب شد
محروم از الطاف زهرا ماندم آقا

خوبان درگاهت سر و سامان گرفتند
دور از حرم من بی‎سر و پا ماندم آقا

سستی ایمانم مرا از چشمت انداخت 
بس که اسیر اهل دنیا ماندم آقا

چله گرفتم چله‎ام کامل نشد، حیف
بی‎کربلا بی‎طور سینا ماندم آقا

یاد منِ جامانده هم در کربلا باش
دلتنگ یک لحظه تماشا ماندم آقا

گفتم چه سازم تا که تحویلم بگیری
گریان برای مشک سقا ماندم آقا

بیچاره‎ی سقای عطشانی که آخر
حتی نخورد آب گوارا ماندم آقا

می‌گفت با گریه حلالم کن برادر
شرمنده‎ی اطفال و زن‎ها ماندم آقا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

به هر کس دمد ذکر هو بیشتر
رسد فرصت گفتگو بیشتر

شرابی که کهنه شده عطر آن
برون میزند از سبو بیشتر

به آن نوکری که قدیمی تر است
خدا میدهد آبرو بیشتر

زلالی مطلق به قطره دهد
به دریا زند هر چه رو بیشتر

به معشوق هر کس که مَحرم تر است
به او گفته سِرّ مگو بیشتر

به هر کس مقامی برازنده است
به مشتاقها آرزو بیشتر

جدایی به هر کس بود سخت لیک
به سرگشته ی کو به کو بیشتر

بُود عطر سیب حریم حسین
ز هر نافه ی مشک بو بیشتر

شود اربعین هر چه نزدیکتر
شود بغض ها در گلو بیشتر

یقینا که دلتنگی او به ماست
ز دلتنگی ما به او بیشتر

به جا مانده، از طفل جامانده گو
بخوان از رقیه بگو بیشتر

کتک خورد اگر دختری از کسی
شکایت برد بر عمو بیشتر

بابا حلالم بکن فرش من نخ نماست
گلت پیش از این داشت مو بیشتر

کبودم ولی بی پدر بودن است
از اسیر عدو بیشتر

اگر چه از پشت سرم حمله کرد
کتک خوردم از روبرو بیشتر

دلم از غم گوشه گیری شکست
چنان زد که دندان شیری شکست

مجلست بوی حرم دارد قسم بر کربلا
زائرین محترم دارد قسم بر کربلا

هر دری بسته است این ایام جز باب الحسین
چون خدا دستت کرم دارد قسم بر کربلا

روز و شب آغوش گرمت چون به نوکر وا شود
مثل مادر در برم دارد قسم بر کربلا

مادرت وقتی که از ما میکند صحبت، حسین
بر لب خود نوکرم دارد قسم بر کربلا

گرچه که من نوکر خوبی برایت نیستم
قلب پاکت باورم دارد قسم بر کربلا

این پر پرواز را، این روضه را از من مگیر
اوج ها بال و پرم دارد قسم بر کربلا

در میان روضه ی رضوان همین روضه به پاست
زمزمی چشم ترم دارد قسم بر کربلا

گریه ام از گریه ی صاحب عزایت میرسد
دیده اشک از دلبرم دارد قسم بر کربلا

از نوای زینبت بد جور میریزم به هم
او به حال مضطرم دارد قسم بر کربلا

عشق یک سینه ی پر از آه و یک دل بیقرار میخواهد
خواب راحت برای عاشق نیست عاشقی حال زار میخواهد

دیدن یار گرچه شیرین است، نیست عاشق، کسی که خودبین است
حرف عشاق واقعی این است خواهم آنچه نگار میخواهد

مدتی هست یادمان رفته پسری مانده از تبار علی
او که مثل حسن برای قیام بی سپاه است و یار میخواهد

یار هرکس به غیر او بودم دل به هر کس به غیر او دادم
چه کسی را عزیزتر از دوست، دل از این روزگار میخواهد

چند روزی به سمت آقایم چند روزی به سمت دنیایم
بی تفاوت به اینکه جاده ی وصل قدمی استوار میخواهد

خوش به حال مدافعان حرم، عشق را در عمل نشان دادند
تا بفهمی یوسف زهرا عاشقی جان نثار میخواهد

شیعه تنهاست یا اباصالح، با همان هیبت علی برگرد
گردن دشمنان آل الله گردش ذوالفقار میخواهد

گر بگویی بمیر میمیرم بین دستان توست تقدیرم
عبد بی دست و پا برابر توست کی ز خود اختیار میخواهد؟

ای عزادار حضرت زینب دیده گریان غربت زینب
به خدا که اسارت زینب ناله ی بیشمار میخواهد

آه آیا از آن همه لشکر یک نفر هم صدا نزد آخر
ناقه ی دختران پیغمبر محملی پرده دار میخواهد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات