همان خالق که بر سر سایه‎ی رحمت نگه دارد
مرا از منجلاب سخت معصیت نگه دارد

زمانی با عطای خود زمانی با عقاب خود
کنار خود گدایش را به هر صورت نگه دارد

به عزت می‎رسد هر کس در این ماه با تقوا
به دور از معصیت باشد کمی حرمت نگه دارد

به ذکر حق زبانش می‎شود گویا زمان مرگ
اگر بنده زبان از تهمت و غیبت نگه دارد

اگر چه عبد نافرمان فقط سربار ارباب است
امیرالمؤمنین ما را چه بی‎منّت نگه دارد

دعای فاطمه تا هست دیگر غصه‎ی نان چیست
خودش در سفره‎ی سینه‎زنان برکت نگه دارد

زمانه دوره سختی‎ست اما از مصیبت‎ها
مرا این روضه رفتن‎ها در امنیت نگه دارد

کسی که کربلا را دیده و دلتنگ ارباب است
چگونه دست از دلتنگی و حسرت نگه دارد

همیشه یاد دوری از حسین و کربلا، نوکر
برای سجده در سجاده‎اش تربت نگه دارد

عزا و داغ سنگین رقیه تا دم مرگم
میان سینه‎ام رنگ غم و غربت نگه دارد

به سختی رو گرفته با حجابِ آستین‎هایش
نمی‎شد چادرش را لحظه‎ی غارت نگه دارد