رسم کریمان بُوَد این از قدیم
رحم به مسکین و اسیر و یتیم

دست گدا هر چه که هم داده‎اند
عذر بخواهند که کم داده‎اند

توشه گرفتند ز معراج‎ها
تا برسانند به محتاج‎ها

کیسه به دوش آمده در می‎زنم
آنکه مزاحم شده امشب منم

آی کمک حال دلم دَر هَم است
قد من از بار گناهم خم است

در پی نان نیستم ای با کرم
جای غذا دست بکش بر سرم

کاش دلم را تو اجابت کنی
با من آلوده رفاقت کنی

من که نگفتم به تو دنیا بِده
خواهشم این است خودت را بِده

هیچم و از عشق به مولا پُرم
با علی و آل علی دَمخورم

زندگی‎ام گشته سراسر بلا
لک زده قلبم بروم کربلا

دل‎زده‎ام از هم الّا حسین
نبض دلم چیست حسین یا حسین

ای به فدایت پدر و مادرم
دعوتمان میکنی امشب حرم؟

ای غم تو مثل خودت بیکران
ای جگرت زخمی داغ جوان

قاتل تو کِی اثر خنجر است
قاتل تو داغ علی اکبر است

خون دلت در همه جا ریخته
حاصل عمرت به عبا ریخته