هر کسی رفت به دنبال تو، راهش وا شد
هر کسی بوسه به پای تو نَزَد، رسوا شد

آب محتاجِ لب توست نه تو محتاجش
لب خشکیده‎ی تو داغ دل دریا شد

پسر چهارم زهرایی، عبد الزهرا
بودنت مایه‎ی امید «بنی الزهرا» شد

جا روی چشمِ ترِ مهدی زهرا داری
آن عریضه که به دستان شما امضا شد

به خدا مثل تو در بین برادرها نیست
به خدا داشتنت حسرت خواهرها شد

اهل حاجت همه‎ی سال به کس رو نزنند
صبر کردند همه تا شب تاسوعا شد

تا قیامت جلوی هیچ کسی خم نشود
قد هر کس جلوی پرچم سبزت تا شد

من ندادم به سکینه قَسَمت، می‎ترسم
یک نفر دادرسم در حرمت غوغا شد

تو از اول حسنی بودی و دیدند همه
چقدر تیر بر این پیکر زخمت جا شد

ادامه »

غافلم، باز خبردارم کن
یوسف فاطمه بیدارم کن

بار سنگین گناه آوردم
از سر لطف سبکبارم کن

ای طبیبی که پی بیماری
نظری بر دل بیمارم کن

آمدم توبه کنم پاک شوم
مهربان، خالی ز اغیارم کن

کمکم کن نروم سوی گناه
با کتک هم شده وادارم کن

بین عشاق حسین بن علی
بی‎بهایم تو بهادارم کن

آمدم بین عزا جان بدهم
کشته‎ی قافله سالارم کن

وسط گریه میان روضه
لحظه‎ای لایق دیدارم کن

سایه ی لطف تو کاش از سر ما کم نشود
اشک ما خرج به جز ماه محرم نشود

زهد بسیار بدون تو برایم هیچ است
طی این مرحله بی اشک دمادم نشود

مدعی تا سگ کوی نگردد بی شک
تا ثریا برود باز هم آدم نشود

اشک کالای گرانی ست به هر کس ندهند
هر زمینی به خدا صاحب زمزم نشود

اشک من روزی یک سال مرا با خود داشت
روزی هیچکس اینگونه فراهم نشود

هر چه دلسرد از این وضع گرانی باشیم
چیزی از گرمی این بزم عزا کم نشود

شده از نان شب خانه ی خود هم بزنیم
مانعی سد عزادار تو یک دم نشود

بانی سفره ی ما فاطمه زهرا بود
هر قدر حیله به افتادن پرچم، نشود

من فقط آمده ام در غم تو گریه کنم
هیچ کاری به عزای تو مقدم نشود

ذکر تو مستی ما در وسط هئیت بود
لذتی بیشتر از گفتن این دم نشود

راه ما راه حسین ابن علی خواهد بود
سر ما پیش یزیدان زمان خم نشود

التیام جگر سوخته ی تو اشک است
حیف بر ماتم اولاد تو مرهم نشود

کانال تلگرام رسمى حاج منصور ارضی
@hajmansourarzi

نوجوان روضه‎هایت پیر شد آقا بیا
شرک دنیا را گرفته دیر شد آقا بیا

دیر شد آقا بیا تا دشت دل گلشن شود
تا جهان تیره از مِهر رخت روشن شود

قرن‎ها ما ندبه‎خوان ذکر «أین الطّالبیم»
بی تو آقا شاه هم باشیم اگر، بی‎صاحبیم

إنتقم یا منتقم از خون جدّ اطهرت
تا بلرزد دشمنت با ذکر حیدر حیدرت

ذوالفقار مرتضی را برکش آقا از نیام
تا بگیری عاقبت از آن دو قاتل انتقام

حرمله از لشکر کفار می‎بارد هنوز
وز ربابه ناله‎های زار می‎خواند هنوز

اربعین، کرب و بلا هر سال می‎خواند تو را
عمه جانت گوشه‎ی گودال می‎خواند تو را

قبل از شروع خلقت تابیده آفتابش
لب تشنه‎ای که عمری‎ست دلها شده کبابش

گفتیم السلام و فورا علیکم آمد
جانم به این سلام و جانم به این جوابش

تکلیف را ادا کرد با «نفس مطمئنه»
پس می‎کند خداوند با «إرجعی» خطابش

هرکس که عمر خود را خرج حسین کرده
یوم الحساب پاک است پیش خدا حسابش

حرف امام خیر است حتی زمان نفرین
حُر، دُرّ کربلا شد تنها به یک عتابش

راه هزار ساله طی می‎شود به آنی
از برکت حسین و کشتی پر شتابش

در پای حکم قتلش مُهر شُرِیح قاضی‎ست
دین‎بازها بریدند سر را پی سوارش

میراثِ کربلایش شد، زنده با خمینی
در خونِ مردمِ ما جوشید انقلابش

یک چله است نهضت، در عزت و شکوه است
با دشمنش بگوئید آشفته است خوابش

تکرار حرف دشمن از دوستان چرا پس؟
ای دوستان نریزید آبی به آسیابش

بعد از سیاهی شب وقت طلوع فجر است
خائن به زودی زود پس می‎رود نقابش

شد سفره‎های هیئت رنگین‎تر از گذشته
بر ما اثر ندارد بازار و التهابش

مردم اگر صبورند تنها به عشق آقاست
ما عهد اگر که بستیم، هستیم پا رکابش

تا شام رفت و سر داد با خون خود چه ها کرد
پس آفرین به محسن با حُسن انتخابش

کم از حرم ندارد این روضه‎ی مُحرّم
ما در حرم نشستیم در محضر جنابش

یا ربّ چه بود حکمت کز داغ این مصیبت
ارباب رفت گودال آواره شد ربابش

ما تا خُدا خُداست ، گدايان اين دريم
زيرا كه بي تو راه به جايي نمي بريم

از درك فيض سجده ي بر تُربت عاجزند
آنان كه گفته اند كه ما خاك بر سريم

اشكِ عزاي توست همان مايه ي حيات
عين جهالت است از اين آب بگذریم

ما را مجال دوستي ات نيست بيش از اين
جايي كه پيش جُوْنِ تو از هيچ كمتريم

ما را به ادّعاي وفا داشتن چكار !!!
ما با هزار مرتبــه اِرفـاق ، نوكريم

“اندازه ي تمام نفسهاي خسته ات”
نه ، بلكه زير دِيْـنِ تو صدهـا برابريم

نزديك مغربِ همه ي روزهايمان
گريان براي آن تن در خون شناوريم

هم زخم خورده از غم نيزه شكسته ها
هم داغدار روضه ي مكشوف حنجريم

ما اهل غيرتيم و ادب حُكم مي كند
از غارت خيام ، كلامي نياوريم

کانال تلگرام رسمى حاج منصور ارضی
@hajmansourarzi

همنشینی هست با تو، همدلی اما کم است
ای خوش آن دلداده‎ای که با تو مولی مَحرم است

همدلی با تو فقط در روضه‎ها منظور نیست
در تمام غصه‎ها با تو غلامت، همدم است

گاه مَحرم می‎شوم گاه نامَحرم، چرا؟
جسم‎ها پیش تو و دل‎ها گهی نامحرم است

غفلت از ماه مُحرّم کرده بعضی را تباه
با وجودی که همه دل‎های ما در ماتم است

عده‎ای هتاکی اهل مُحرّم می‎کنند
قدری از مظلومی تو قسمت اهل غم است

اهل فتنه خیمه‎ی جدّ تو را سوزانده‎اند
اهل کوفه نیز فکر انتقام از پرچم است

نام زیبای حسین اکسیر اعظم بود و هست
روضه‎های جدّ تو از جذبه‎های اعظم است

شور و احساس جوانان را برانگیزد حسین
مایه‎ی عقل سلیم این نوحه و شور و دم است

علم و دانش نیز محصولی ز هیأت‎های توست
نخبگان را مجلس تو تکیه‎گاهی محکم است

جمله‎ی خوبان مقیم سایه‎بان روضه‎اند
خیمه‎ی جدّ غریب تو پناه عالم است

جان فدای آن خیامی که پس از غارت شدن
تا قیام صبح محشر قبله‎گاه عالم است

با شهیدان با اسیران راه را طی می‎کنیم
پیرو راه ولایت را شهادت کم‎کم است

ادامه »