دلگیرم از خودم که دلم گیر یار نیست
اصلا برای آمدنش بیقرار نیست

گیرم رسید روز وصالش، چه فایده؟
وقتی که دل به شوق وصالش دچار نیست

روزی هزار بار دلش را شکسته‎ام
این گونه زیستن، ادب انتظار نیست

همسایه‎ای گرسنه و اهل محله خواب
یعنی در این محله کسی سفره‎دار نیست

آخر چقدر در پی دنیا دویده‎ایم
باور کنید حرص زدن افتخار نیست

امروز اگر که توبه نکردم چه می‎کنم
فردا که زیر خاک مرا اختیار نیست

ای دل به هوش باش ببین چرخ روزگار
خالی ز لطف و رحمت پروردگار نیست

باید که گردگیری دل کرد و گریه کرد
گریه برای عاشق دلداده عار نیست

وای از مزار و غمکده‎ی باقر العلوم
یک سایه‎بان به گستره‎ی آن مزار نیست

حجاج مکّه‎اند و به روز شهادتش
یک شیعه در مجاورت آن دیار نیست