چه گریه دار گذر کرد از خیابان ها
کسی که بود حواسش به ما پریشان ها

چه کرده دیدن این شهرها به قلبش که
بریده از همه و رفته در بیابان ها

اگر چه نیست به فکرش کسی، به فکر همه است
همیشه بوده دعایش نجات انسان ها

هزار سال گذشت از حکایت غیبت
ز هجر یکسره ویران شدند کنعان ها

سوار کشتی امنش شو سلامت باش
به فکر باش می آید زمان طوفان ها

به هجر انس گرفته ام به وصل محتاجم
دلم شکسته ی وصل است و بند هجران ها

بهار زندگی ما، بهار نزدیک است
خوش است سر بشود با تو این زمستان ها

یکی یکی همه ی نوکران سفر کردند
به پیش مادر سادات با حسین جان ها