هی توبه می‎کنیم ولی مضطریم ما / هر روز مبتلای غمی دیگریم ما

در مشکلات سمت عبادت نمی‎رویم / حق است اگر که این همه در به دریم ما

با آنکه بی‎رضایتشان اهل آتشیم / غافل ز حرمت پدر و مادریم ما

آقای ما به نامه‎ی اعمالمان گریست / هر هفته‎ای دو مرتبه دردسریم ما

یک جزء هم تلاوت قرآن نمی‎کنیم / شرمنده‎ی همیشه‎ی پیغمبریم ما

دم از تو می‎زنیم ولی فکر مَردمیم / حتی در آستان تو بازیگریم ما

یک عده یک شبه ره صد ساله می‎روند / اما در این طریق صف آخریم ما

در وادی السّلام نجف خاکمان کنید / چون کشته مرده‎های غم حیدریم ما

باید رسید هر شب جمعه به کربلا / خیلی هوایی حرم دلبریم ما

دارد صدای ناله ز گودال می‎رسد / سینه‎زنان گریه‎ی یک مادریم ما

نامحرمان به سوی حرم حمله‎ور شدند / فریاد می‎زدند پی معجریم ما

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات
جهت شادی ارواح پاک شهدای حج و شفای عاجل مجروحین و پیدا شدن سایر مفقودین پنج صلوات

وضو گرفته‎ام از بُهت ماجرا بنویسم / قلم به خون زده‎ام تا که از مِنا بنویسم

ادامه مطلب :

به استخاره نشستم که ابتدای غزل را / ز مانده‎ها بسرایم، ز رفته ها بنویسم
نه عمر نوح نه برگ درخت‎های جهان هست / بگو که داغ دلم را کی و کجا بنویسم؟
مصیبت عطش و میهمان‎کشی و ستم را / سه مرثیه ست که باید جدا جدا بنویسم
چگونه آمدنت را به جای سر درِ خانه / به خط اشک به سردی سنگ‎ها بنویسم؟
چگونه قصه‎ی مهمان‎کشی سنگدلان را / به پای قسمت و تقدیر، یا قضا بنویسم؟
منا که برف نمی‎آید این سپیدی مرگ است / چه‎سان ز مرگ رفیقان با صفا بنویسم؟
خبر زتشنگی حاجیان رسید و دلم گفت / خوش است یکی دو خطی ز کربلا بنویسم
نمانده چاره به جز اینکه از برادر و خواهر / یکی به بند و یکی روی نیزه‎ها بنویسم
نمانده چاره به جز گفتن از اسیر سه ساله / چه ها ز ناله‎ی زنجیر و زخم پا بنویسم
به روضه‎خوان محل گفته‎ام غروب بیا تا / تو از خرابه بخوانی و من از منا بنویسم