بهار بندگی‎ام را خودم خزان کردم
گناه کردم و از کرده‎ام زیان کردم

چقدر دل سر آمال خویش آزردم
چه کارها که برای دو لقمه نان کردم

رضای  صاحب خود را نکرده‎ام منظور
نگاه بر سخن و حرف این و آن کردم

به جای خیر فقط دردسر شدم عمری
همیشه خون به دل صاحب الزمان کردم

مرا گرفت به آغوش و زیر و رویم کرد
همین که وضع بدم را کمی بیان کردم

هزار بار زمین خوردم و خدا را شکر
هزار بار توسل بر آسمان کردم

مرا همیشه دعا کرد و مهربان‎تر بود
از آنچه در همه‎ی زندگی گمان کردم

همین که «فاطمه» گفتم، مرا خرید آقا
قسم به فاطمه صد بار امتحان کردم

دم غروب غریبانه گریه و زاری
برای غربت آن قبر بی‎نشان کردم

پرش شکسته پرستو و در قنوتش خواند
هوای پر زدن از آشیان کردم

برای آنکه نبیند علی، چه شد دستم
سه ماه بازوی خود را از او نهان کردم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات