ای آخرین سلاله‎ی زهرا بیابیا
چشم انتظار روی تو مانده دو چشم ما

در روزگار تلخ و پر از حس بی کسی
بعد از خدا امید دلم هست بر شما

من با خیال آنکه تو از راه میرسی
با تو روانه می‎شوم آن سوی ناکجا

یک عمر انتظار تو را صبر کرده‎ام
با سختی و خوشی تمامی لحظه‎ها

فصل خزان و سردی غیبت کشنده است
فکری به حال این دل ما کن در این هوا

بی تو نگاه آینه‎ی دل کدر شده
بهتر همین که خُرد شود زیر دست و پا

دور از نگاه حضرت تو می‎رود دلم
رو به تباهی و به خرابی و به قهقرا

دور از تمام دغدغه‎ها دلخوشم که هست
با این همه غریبه دلم با تو آشنا

ای بانی شکسته دل روضه‎ی حسین
ای کاش مثل تو بشوم اهل کربلا