در لجنزار معاصی از بها افتاده ایم
دور از مولای خود در تنگنا افتاده ایم

راه را گم کرده و بیراهه دائم میرویم
در غل و زنجیر اوهام خطا افتاده ایم

کیست بیچاره تر از ما بندگان بی پناه
از امام عصر از مولا جدا افتاده ایم

برکت از اموال مردم رفت مشکل از کجاست؟
گیر مال شبهه و مال ربا افتاده ایم

رنگ ایمان رفته از این شهر تقوا رفته است
وای برما شاید از چشم خدا افتاده ایم

«منتقم» خون شهیدان ریخت دیگر العجل
به امید فتح در راه شما افتاده ایم

با تمام غصه ها از رحمت صاحب زمان
در پناه خیمه ی خیر النساء افتاده ایم

هیچکس ما را زمین افتاده در دنیا ندید
در نجف تنها به پای مرتضی افتاده ایم

فاطمیه آمد و ما هم به حال گریه بر
چادری که مانده زیر دست و پا افتاده ایم

یاد آن ساعت که در افتاد روی فاطمه
یاد مظلومیت آل عبا افتاده ایم

یاد درد سینه ی زهرا میان بسترش
یاد آن مظلومه بر حال بکاء افتاده ایم

مسیر رود خروشان به دامن دریاست
به خون خویش تپیدن کمال این دنیاست

بدون دست علمدار دیدنی تر شد
لباس سرخ شهادت به قامتت زیباست

به روی دوش شهیدان تنت شب جمعه
کنار علقمه میهمان حضرت زهراست

سلام بر تن پاک تو و ابومهدی
که عاشقانه در آغوش سیدالشهداست

زمان زندگی ات فاتحانه جنگیدی
شهادت تو سرآغاز مرگ امریکاست

تقاص خون تو را صهیونیست پس بدهد
به گور میبرد این آرزو علی تنهاست

نوشته روی عَلَم قاسم سلیمانی
به روی شانه ی تو پرچم علی بالاست

ز کربلای چهار و شلمچه جا ماندی
ولی قرار تو و دوستان تو دی ماه ست

کسی که فاطمیه جام وصل مینوشد
میان شعله اگر دست و پا زند گویاست

میان آن در و دیوار مادر ما سوخت
میان آن در و دیوار محشری برپاست

ادامه »

آسمان از ابر تیره پر شده، ای آفتاب
با نگاهت بر دل بی‎تاب ما قدری بتاب

وعده‎ی حق خدا بودی تو از روز نخست
تا نیایی کار این عالم نخواهد شد درست

ای قنوت هر نماز من بیا یابن الحسن
ای امیر چاره ساز من بیا یابن الحسن

سر برون آر از حجاز و دست ما را هم بگیر
پای تو هستیم گرچه «قَلَّ زادی فی المسیر»

هر که بودم هر که هستم دوستت دارم به جان
سال دیگر فاطمیه تو برای من بخوان

سینه‎ای کز معرفت گنجینه‎ی اسرار بود
کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود

همچنان از پشت در گویا صدایی می‎رسد
از گلوی فاطمه بانگ دعایی می‎رسد

صفحه صفحه غربت تاریخ می‎گوید بیا
قطره قطره خون روی میخ می‎گوید بیا

شور و غوغا کن به پا با ذوالفقار حیدریت
انتقم یا منتقم از قاتلان مادریت

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

چگونه شکر به جا آوریم از این نعمت
که هست دست تو بالا سر همه امت

دعای حضرتتان گر نبود بی‎تردید
نمی‎شدیم به انبوه فتنه‎ها نصرت

هزار مرتبه باید ز دست می‎رفتیم
میان این همه سختی علیه این نهضت

نکرده‎ای تو فراموش هر لحظه‎ای ما را
نبوده‎ای تو دمی غافل از محبانت

به سحرگاه دعا می‎کنی به تک تک ما
به گریه گاه دعا می‎کنی به این ملت

عجیب اینکه گروهی به جای شکر خدا
زبان گشوده به ناشکری از ره غفلت

خوشا سعادت آنان که با وفا بودند
تو را رها ننمودند بعد هر بیعت

خوشا وفای شهیدان که در دل دشمن
به خون نشسته و جان داده‎اند با غیرت

قسم به معجزه‎ی انقلاب اسلامی
که این تویی که چهل سال داده‎ای عزت

به لطف حق نه چهل سال سیزده قرن است
برای شیعه‎ی زهرا کشیده‎ای زحمت

به احترام تو و مادر تو سر دادند
هزارها حججی و هزارها همت

قسم به غیرت مردان مرد تا امروز
نشسته‎اند به پایت هزارها هیئت

نه چرخ کُند معیشت ز پایمان انداخت
نه بی‎وفایی برجام داده‎مان حسرت

به عشق شعب ابی طالبیم در تحریم
به عشق کرب و بلاییم حامی دینت

فدای العطش خیمه‎های اربابیم
فدای لعل لب خشک و تشنه‎ی جدت

و پای کار علمدار عشق می‎مانیم
به عشق ساقی عطشان به حُرمت حَرمت

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تو یار باشی داغ هجران درد دارد
صبر در فراق رویت ای جان درد دارد

یک عمر نوکر بودن، آقا را ندیدن
ای باطن قرآن، به قرآن درد دارد

گم کردن تو ای بهار آرزوها
بسیار در فصل زمستان درد دارد

از فرط تنهایی در این سرما کِرِختیم اما
آغوش تو باز است و حرمان درد دارد

ای خوش به حال آنکه بعد از غفلت از تو
در خلوتش با خویش وجدان درد دارد

از جرم ما بگذر خطا دیدی ندیدی
خوبم کن ای جان گرچه درمان درد دارد

باید زلیخا بود تا حس کرد بی جرم
یوسف که باشد کنج زندان درد دارد

قلبت نه تنها در مُحرم، دوره‎ی سال
در سوگ سالار شهیدان درد دارد

تاوان جنگ بدر و خیبر را گرفتند
از حلق یک مظلوم عطشان درد دارد

در آفتاب داغ و روی ریگ صحرا
افتادن یک جسم عریان درد دارد

می‎گفت زینب با چه حالی بر سر تلّ
نامرد جانم را نگردان درد دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

چه قدر گریه کنیم از غم جدایی تو
چقدر ندبه کند امت خدایی تو

گره به کار محبان فاطمه خورده
کجاست مژده‎ی روز گره گشایی تو

امید قطع شده کی دوباره می آیی؟
فدای جلوه‎ی رخسار مرتضایی تو

امام خیمه نشین یا مهذب الخائف
چه دیر می رسد آن دوره‎ی رهایی تو

به یاری تو چهل فجر انقلاب گذشت
ندیده‎ایم ولی فجر آشنایی تو

برای آمدن تو شهیدها دادیم
به این امید شدند عاشقان فدایی تو

چه دیده‎ها که به دیدن تو گشته ناامید و
چه راس‎ها شده چون جد کربلایی تو

قسم به گریه صبح و مساء نما تعجیل
که عالمی ست کنون غرق هم صدایی تو

به اضطرار دل عمه زینبت برگرد
که سخت شد به خدا هجر نینوایی تو

قسم به آنکه به کوچه عصای مادر شد
بیا به آن قد رعنای مجتبایی تو

خوش آن سحر که کند مادرت به دست کبود
خودش لباس فرج بر تن خدایی تو

در سلک ما معراج رفتن پر نمی‎خواهد
مومن پری بهتر ز چشمِ تر نمی‎خواهد

با اشک وقتی حاجت ما را روا کردند
گریه‎کُنت مشکل گشا دیگر نمی‎خواهد

خاک حسینیه برای شاعران کافیست
از تو نوشتن جوهر و دفتر نمی‎خواهد

ذات تو را تمثال أعطینا بیان کردند
تفسیر دیگر سوره‎ی کوثر نمی‎خواهد

با دیدن روی تو با خود روبرو می‎شد
آیینه‎ای بعد از تو پیغمبر، نمی‎خواهد

تو مستقیما حاملِ وحی خداوندی
دیگر خدا جبریل نامه‎بر نمی‎خواهد

نور وجودت را علی از قبل خلقت دید
این مدعا شاهد از این بهتر نمی‎خواهد

وقتی دعای تو نگهدار علی باشد
دیگر سپر را فاتح خیبر نمی‎خواهد

نان تو خادم پرور بیت یداللّه است
نانی به جز این سفره را قنبر نمی‎خواهد

ذرات روی چادرت حکم طلا دارد
تا گرد و خاکش هست، فضه زر نمی‎خواهد

چادر نمازت سایه‎سار مُلک سلمان است
جز سایه‎ی امن تو این کشور نمی‎خواهد

این نسل سوم خوب در پیکار ثابت کرد
حرف دفاع از دین که باشد سر نمی‎خواهد

این انقلاب فاطمی چهل سال ثابت کرد
جز نسل زهرا و علی سرور نمی‎خواهد

چهل سال جنگیدیم پای پرچم زهرا
فرزند جز خونخواهی مادر نمی‎خواهد

تمّار اگر باشی به روی دار خواهی گفت
حرف ولایت را زدن، منبر نمی‎خواهد

آن ملتی که دست در دست خدا داده
دلباختن بر کدخدا دیگر نمی‎خواهد

تدبیر بی‌تدبیرها آزرده مردم را
کار جهادی رِند بازیگر نمی‎خواهد

مثل ابوموسی نشو عمار شو، عمار!
سربازِ گیج از فتنه را، رهبر نمی‎خواهد

می‎گفت ابراهیم هادی، عاشق زهرا
در این جهان سنگ نشان دیگر نمی‎خواهد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات