در پای هجر خون دل ما هنوز هست
بعد از هزار سال معما هنوز هست

یوسف نیامد و ز غمش پیرتر شدیم
اثبات کرده ایم زلیخا هنوز هست

محکم بچسب دامن این خانواده را
غافل مباش بازی دنیا هنوز هست

اینجا امیدوار بیا خوب میشوی
دلمرده ای نترس مسیحا هنوز هست

در شهرها که سرور ما زندگی نکرد
یک خیمه در حوالی صحرا هنوز هست

از بی کسی خویش گله می کند مدام
آن ماجرای کوفه و مولا هنوز هست

چه شادی و چه غم که ندارد تفاوتی
مجنون به سوگ غربت لیلا هنوز هست

یا کربلا یا حرم حضرت رضا
در قلب ما هوای حرم ها هنوز هست

سر روی نیزه رفت و ولی بین قتلگاه
پیکر هنوز هست زهرا هنوز هست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

جلد هر بامی شدم جز دردسر چیزی نداشت
بی عبورت از گذرها هر گذر چیزی نداشت

خیر یعنی نوکری پس میتوان آسوده گفت
بی دعای عهد ما حتی سحر چیزی نداشت

چون تو آن سوی دری ما این طرف در میزنیم
جز در اینجا پشت درهای دگر چیزی نداشت

حرص و جوش نوکرانت آبروام می شود
پس دل بی تاب بی خون جگر چیزی نداشت

غصه ی بی سرپرستی کُشت ما را العجل
عمر ما بی سایه ی لطف پدر چیزی نداشت

پای ما را بر درت بستند و پابندت شدیم
سائل از وابسته بودن بیشتر چیزی نداشت

گریه کردیم و به زخم قلب تو مرهم شدیم
پس که گفته پیش تو این چشم تر چیزی نداشت؟

چشم ما وقف عزای حضرت ارباب شد
سوختن جز بر حسین از هر نظر چیزی نداشت

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای دیده ابری باش حُسن دیده گریانی ست
مولی پی وصل است بنده باز هجرانی ست

اصلا شده با خود بگویی من کجا هستم
او حاضر است و غیبت ما سخت طولانی ست

نان حلالی جور کن تعارف به مولی کن
او را نخوان بر خانه ات تا سفره ظلمانی ست

ما دور خود گشتیم اما دور آقا نه
مشغول نفس خود شدن ختمش به حیرانی ست

از درد هجرانی که داریم معلوم است
تنها دوای گریه کن ها گریه درمانی ست

پاشو سوار کشتی اش شو باز جا دارد
با نوح تو همراه شو دریا که طوفانی ست

یک عمر چون موری به درگاه سلیمان بود
حالا همه فهمیده اند دیگر سلیمانی ست

طوری طلب می کرد مرگش را که فهمیدیم
زهرا در این شهر نمک نشناس زندانی ست

مادر بسوزد بچه هایش نیز می سوزند
مادر پریشان است و حال ما پریشانی ست

عالم بدون فاطمه دلگیر خواهد شد
با او حدیث عاشقی تفسیر خواهد شد

دار الشفاء ما از این روضه به آن روضه است
با نام زهرا اشک هم اکسیر خواهد شد

شأن عظیم قنبر از فیض کلان اوست
علامه هم بی نام او تحقیر خواهد شد

او خطبه خواند ذوالفقارش خوب ثابت کرد
گاهی زبان در معرکه شمشیر خواهد شد

با او قیامت ترسی از آتش نخواهم داشت
بچه کنار مادر خود شیر خواهد شد

افطار خود را هر سه شب بخشید بر سائل
یعنی گدا هر چه بیاید سیر خواهد شد

امروز باید در کنار فاطمه باشیم فردا
برای یاری او دیر خواهد شد

دستش شکست و باز تنها لشگر مولاست
آئینه وقتی بشکند تکثیر خواهد شد

پژمرده شد یاس جوان مرتضی افسوس
گل در بین آتش در جوانی پیر خواهد شد

رزمنده در دفاع که دل دل نمی کند
دریا رها کرانه ی ساحل نمی کند

آن کس که حق میان رگش جوش میزند
یک لحظه اعتنا به باطل نمیکند

آن کس که نقد جان نکند رو در این طریق
مستانه وار طی مراحل نمیکند

بی معرفت کسی ست که در حق اهل بیت
یکبار هم مرور مقاتل نمیکند

سینه سپر به پشت در خانه آمدی
یار علی که پشت به قاتل نمیکند

چادر سرت نبود والا زنی جوان
در را به زیر ضربه که حائل نمی کند

این فشار چوبه ی در روی سینه ات
کار نفس کشیدنت مشکل نمیکند

خواهی ز جا تکان خوری اما نمی شود
مسمارِ داغ سینه تو ول نمی کند

ادامه »

آنکه تابید رخش در شب یلدای علی
کیست جز فاطمه، نوریه ی شبهای علی

فاطمه کیست همان است که در این نه سال
جانمازش شده بود عرش معلای علی

همه بر پاش میفتند پیامبرها هم
ولی افتاد خود فاطمه بر پای علی

بارها گفت پیمبر که علی جان من است
و شده فاطمه هم جان گوارای علی

زن نبینش به خدا ظرفیتش را دارد
که به میدان بزند جنگ کند جای علی

هر چه گفته است علی بود و علی بود و علی
نیست بر لوح دلش غیر تولای علی

ما گدایان علی ریزه خور فاطمه ایم
جان فدای کرمت حضرت زهرای علی

حکم لولاک خدا بود که فهماند به ما
اوست تنها سبب خلقت دنیای علی

این دو سه ماه چه آمد به سر بانو که
بسته شد بر رخ او، راه تماشای علی

یک در سوخته و یک زن سیلی خورده
ما بمیریم برای غم عظمای علی

در لجنزار معاصی از بها افتاده ایم
دور از مولای خود در تنگنا افتاده ایم

راه را گم کرده و بیراهه دائم میرویم
در غل و زنجیر اوهام خطا افتاده ایم

کیست بیچاره تر از ما بندگان بی پناه
از امام عصر از مولا جدا افتاده ایم

برکت از اموال مردم رفت مشکل از کجاست؟
گیر مال شبهه و مال ربا افتاده ایم

رنگ ایمان رفته از این شهر تقوا رفته است
وای برما شاید از چشم خدا افتاده ایم

«منتقم» خون شهیدان ریخت دیگر العجل
به امید فتح در راه شما افتاده ایم

با تمام غصه ها از رحمت صاحب زمان
در پناه خیمه ی خیر النساء افتاده ایم

هیچکس ما را زمین افتاده در دنیا ندید
در نجف تنها به پای مرتضی افتاده ایم

فاطمیه آمد و ما هم به حال گریه بر
چادری که مانده زیر دست و پا افتاده ایم

یاد آن ساعت که در افتاد روی فاطمه
یاد مظلومیت آل عبا افتاده ایم

یاد درد سینه ی زهرا میان بسترش
یاد آن مظلومه بر حال بکاء افتاده ایم