از انتظار تو خبری نیست در دلم
آماده ی قدوم شما نیست منزلم

یادی نمیکنم ز تو در شادمانی ام
ذکری نمیشود ز تو در بزم محفلم

گاهی تو را ز بس که فراموش میکنم
یادم رود که بر در این خانه سائلم

دارم گِله ز خویش و خجالت ز روی تو
آقا ببخش این همه اعمال باطلم

باری که بر نداشتم از روی دوش تو
باری شدم به گُرده ی حلّال مشکلم

آخر چه قدر ناز مرا میکشی عزیز
با اینکه من برای تو بی خیر و حاصلم

قدر تو را هنوز نمیدانم ای طبیب
بیمارم و سزا شده درمان عاجلم

اینگونه خجلتم مده ای ماه فاطمه
شرمنده ام ز دلبر حیدر شمایلم

تا سر به زیر میشوم از شرم دوری ات
با دست گرم خویش کنی زود واصلم

بی خود به این و آن همه جا رو زدم که من
محتاج یک نگاه تو انسان کاملم

سنخیتی میان من و سیره ی تو نیست
ناقابلم ولی تو کنی شیء قابلم

آری اضافه ی گِل زهرای اطهرم
مادر به این مقام نموده است نائلم

اصلا گِل مرا ز علی آفریده اند
بیهوده نیست صبح و مساء بر تو مایلم

یابن علی به جان تو رفته دلم نجف
رحمی بر این نیایش و خواهش دلم

یک کربلا دوباره ببر با خودت مرا
گرچه میان روضه به لطف تو شاملم

شد نقش بر زمین یل ام البنین و گفت
أدرک أخا به پای تو بی دست حائلم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

برای تو نگرانم کسی چه می‎داند
فراری از دگرانم کسی چه می‎داند

شبانه روز شده کار یار من گریه
رواست اشک روانم کسی چه می‎داند

از آنچه هست امانت به نزد تو پنهان
بریده است امانم کسی چه می‎داند

صحیفه چادر خاکی عمامه انگشتر
مصائبی ست گرانم کسی چه می‎داند

ز خاتمی که برایش بریده شد انگشت
نمانده صبر و توانم کسی چه می‎داند

سخن ز معجر پاره برای من سخت است
ولی توراست نشانم کسی چه می‎داند

به پاره پیرهنی که نظر کنی هر روز
هماره اشک نشانم کسی چه می‎داند

به ذوالفقار غلافت که منتظر مانده
دعای فرج بخوانم کسی چه می‎داند

ز دردهای تو دردا که مخفی است از ما
غمی‎ست بسته به جانم کسی چه می‎داند

فلک ز یاس کبودش همیشه می‎پرسد
کجاست ماه نهانم کسی چه می‎داند

ز داغ تیر سه شعبه هنوز می‎سوزم
سزاست نوحه بخوانم کسی چه می‎داند

صدای قهقهه حرمله شده کابوس
کجاست تیر و کمانم کسی چه می‎داند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

گر چه فقط بی آبرویی کرده‎ام باز
مولای من لطفی کن و دورم نینداز

عمر مرا وقف اباصالح نوشتند
در به درت بودم گل نرگس از آغاز

سائل رسیده تشنه احسان و جود است
دریای لطفت را نما ای یار ابراز

ظرف دلم محبوس دنیا شد ولی باز
با یک دعایت می‎شود قفل دلم باز

خالی‎ست دستانم چه سازم در قیامت
بی‎توشه‎ی اعمال صالح، بی‎پس انداز

دارایی‎ام اشک است شاید این عنایت
سازد مرا در دیده‎ی زهرا سرافراز

روضه بخوان از ماجرای داغ مادر
از قتل محسن پشت در ای محرم راز

در وصف در، در وصف میخ در چه گویم
در سنگدل در بی حیا مسمار لجباز

آخر چه آمد بر سر زهرا که دیگر
با بال زخمی بود تنها فکر پرواز

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

صورت توحید دارد سجده‎های فاطمه
سجده باید کرد پس تنها به پای فاطمه

خلقت زهرا ولایت داشت دنبال خودش
مصطفی ختم رسل شد در حرای فاطمه

یا علی گفتیم و یا زهرا درآوردند از آغاز
در غدیر خم که ثابت شد ولای فاطمه

بارها از ربّی الاعلای خود فهمیده‎ام
می‎خرد ما را خدا با ربّنای فاطمه

گرد و خاک چادرش هم دست ما باشد بس است
چون نمی‎ارزد دو عالم در ازای فاطمه

می‎رسد خیر قنوتش بر در و همسایه‎اش
پس چه می‎صرفد شود عمری گدای فاطمه

خوش به حال فاطمه کهف حصینش حیدر است
خوش به حال مرتضی دارد هوای فاطمه

قبر پنهانی او گیریم پیدا نشد
اصلا از اول نبوده این خاک جای فاطمه

او اگر می‎خواست آتش را گلستان کرده بود
معجزه کاری ندارد که برای فاطمه

قامتش آیینه‎ی صبر علی بود و شکست
شانه‎ی دیوار شد آنجا عصای فاطمه

ضربه‎ی دیوار نه، آتش نه، حتی میخ نه
درنیامد از پس حُجب و حیای فاطمه

صحبت محسن وسط آمد وگرنه هیچ وقت
درنمی‎آمد در این دنیا صدای فاطمه

پیش چشم زینبش قلب حسین آتش گرفت
خانه‎ای که سوخته شد کربلای فاطمه

در بساطم نیست غیر از ناله‎ی آقا بیا
تا نیفتادم ز هجران و بلا از پا بیا

باز هم من آمدم مثل همیشه پر گناه
رحم کن بر نوکر آلوده و رسوا بیا

گرد و خاک پای تو روی لبم کی می‎رسد؟
مانده‎ام دور از تو ای آواره‎ی صحرا بیا

رو به هر کی می‎زنم فورا جوابم می‎کند
خسته‎ام از طعنه‎های مردم دنیا بیا

جرم من گریه است می‎بینی که سنگم می‎زنند
در میان عاشقانت هم شدم تنها بیا

هر سحر یاد توام یاد من بیچاره باش
ماه من انقدر هستی از چه کم پیدا بیا

سال‎ها من بودم از این سفره بنشین با گدا
آبرویم می‎رود در پیش میهمان‎ها بیا

سرپناه بی‎کسی‎هایم همیشه هیئت است
بی‎پناهم من در این ایام وانفسا بیا

بر یتیمانی که داری مثل حیدر سر بزن
ای بزرگ قوم ما از غیبت کبری بیا

فاطمه پشت در خانه صدایت می‎زند
لااقل در روضه‎های مادرت زهرا بیا

بین دیوار و دری که سوخت بد خورده زمین
فضه می‎داند نگفت آنجا چرا مولا بیا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یک عمر عار ماندن اصلا روا نباشد
سربار یار ماندن اصلا روا نباشد

با کفر و ناسپاسی با این همه معاصی
چشم انتظار ماندن اصلا روا نباشد

وقتی نگار تنهاست مظلوم مثل مولاست
دور از نگار ماندن اصلا روا نباشد

هر جا ولی وسط بود حرف علی وسط بود
از حق کنار ماندن اصلا روا نباشد

می‎سوخت قلب مولا فرمود علی به زهرا
چون لاله زار ماندن اصلا روا نباشد

ای ذوالفقار حیدر بر شیرمرد خیبر
بی‎ذوالفقار ماندن اصلا روا نباشد

خیره به خون دیوار خیره به سوی مسمار
با چشم تار ماندن اصلا روا نباشد

بانوی زخمی من در آرزوی رفتن
روزی سه بار ماندن اصلا روا نباشد

وقتی عقیله تنهاست بعد از حسین و عباس
با نیزه‎دار ماندن اصلا روا نباشد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شد آمدنت دیر و ندارم نگرانی
کارم شده از دوری تو خوشگذرانی

دلبسته‎ی دنیا شده‎ام ای دلبر عالم
اصلا نشده در دل من خانه تکانی

یک عمر دویدم نرسیدم به عبایت
دارم ز تو ای دوست نه نامی نه نشانی

خوردم به زمین بسکه سَرَم گرم گناه است
از غفلت خود کرده‎ام آقا چه زیانی

بیچاره شدم فاطمیه گریه نکردم
چشمم شده خشک از اثر چشم چرانی

خوب‎ست مرا هم بخری و پی اصحاب
تا خانه‎ی حیدر چو سگ خود بکشانی

دستم گره خورده به پر شال اباالفضل
بد می‎شود اینبار مرا سر بدوانی

دلتنگ اذان سحر کرب و بلایم
ای کاش به شش گوشه مرا هم برسانی

مدیون سلیمانی‌‎ام و روضه‎ی زهرا
شرمنده‎ام از خون شهیدان به بیانی

مادر همه را مثل پسرهاش صدا کرد
شد با همه‎ی گریه‎کنانش خودمانی

زهرا که زمین خورد علی هم به زمین خورد
ای وای از آن میخ در و قدّ کمانی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات