ابری ام، بارانی ام، حال و هوایم خوب نیست                       چشم سر خیس است اما چشم دل مرطوب نیست

آفت عصیان به جان نخل دل افتاده است                             علتش این است اگر محصول ها مرغوب نیست

سود بازار عمل از عرف هم کمتر شده                              غیر تو اصلا برای من کسی محبوب نیست

واقعا من دوستت دارم عزیز فاطمه                                   غیر یوسف هم که کسی دلبر یعقوب نیست

با من بیچاره هم حرفی بزن چیزی بگو                              جنس این دل که دگر از جنس سنگ و چوب نیست

طاقت دوری ندارم رحم کن بر عاشقت                                صبر من مانند صبر حضرت ایوب نیست

کربلا می خواهم آقا التماست می کنم                                    نامه ام را مهر کن هر چند مکتوب نیست

سلامتی آقا امام زمان و تعجیل در فرج  صلوات

فالی زدم که گفت به اقبال میرسی*****گفتم به خود دگر که تو امسال میرسی
میلم کشیده با تو کمی درد دل کنم*****مثل همیشه موقع آمال میرسی
جز تو کسی نمی خردم ایها العزیز*****آیا به داد عبد پر اشکال میرسی
بالم به زیر بار معاصی شکسته شد*****داری به زخم کاری این بال میرسی
دارم یقین که حال دلم خوب می شود*****ای بهترین محول احوال میرسی
باید تو را به جد غریبت قسم دهیم*****آری به این طریقه و منوال میرسی
مانند عمه ات الف قامتت خم است*****از داغ کربلا به نظر دال میرسی
روز ظهور منتقم آل فاطمه*****حتما برای کشتن دجال میرسی
بعد از مدینه راهی کرب و بلا شوی*****بین مسیر خویش به گودال میرسی
صلوات

غبار مقدم تو، توتیای چشمانم                                 زهجر تو شده ابری هوای چشمانم

سحر که سفره ی دل وا کنم به راز و نیاز                 فقط نگاه تو باشد دعای چشمانم

اگر که بغض گلویم کمی ترک بخورد                       پر از وصال شود فضای چشمانم

تمام عالم هستی غریب در نظرم                             ولی حضور تو شد آشنای چشمانم

دو دیده ام شده روشن ز برق چشمانت                      نگاه مست تو باشد ضیای چشمانم

نظر به روی تو داغ عاشقی دارد                            که خاک پای تو باشد صفای چشمانم

به غیر دامن اشکم که شاهد گریه است                     کس دگری نشنیده صدای چشمانم

قسم به فاطمه داغی به سینه دارم من                         به دل هوای بقیع و مدینه دارم من

السلام علیک یا ابا عبد الله….

آب هستم آب هستم آب پاک جاری ام از آسمان تا قلب خاک

گاه ابر و گاه باران میشوم                               گاه از یک چشمه جوشان می شوم

گاه از یک کوه می آیم فرود                            آبشار پر غرورم گاه رود

گاه قطره گاه دریا می شوم                               گاه در یک کاسه پیدا می شوم

روز و شب هر گوشه کاری می کنم                   باغ ها را آبیاری می کنم

نیست چیزی برتر از من در جهان                    زندگی از آب می گیرد نشان

گر چه آبم، روزی اما سوختم                          قطره تا دریا سراپا سوختم

تشنه ای آمد که سیرابش کنم                           مشک خالی داد تا آبش کنم

تشنه ی آن روز من عباس بود                       پاسدار خیمه های یاس بود

خون عباس علمدار شهید                             قطره قطره در درون من چکید

داغی آن خون دلم را سوخته                       آتشی در جان من افروخته

چشمه هایم خواب،موجم خفته باد                 آبی آرامشم آشفته باد

آب هستم؟ وای من، مرداب به                     زندگی بخشم؟ نه، مرگ و خواب به

وای بر من، وای بر من،وای دل                مانده در مرداب حسرت پای دل

پیچ و تاب رودم از درد دل است                 برکه از اندوه من پا در گل است

گریه ی من شرشر باران شده                     غصه ام در گریه ها پنهان شده

دود داغم ابرها را تیره کرد                       آسمان ها را سراپا تیره کرد

آب اگر شد اشک چشم، از شرم شد               از خجالت شور و تلخ و گرم شد

گر چه آبم، آبرویم رفته است                     شادی از رگ های جویم رفته است

آب بودم کربلا پشتم شکست                     قایق امید من بر گل نشست

حال از اکبر خجالت می کشم                   از علی اصغر خجالت می کشم          (سلامتی شاعر شعر صلوات)

من بال و پر شکسته ام آقا پرم بده                          آقا بیا و بال و پر دیگرم بده

بار دگر غلامی ما را قبول کن                              ارباب من به من صله از مادرم بده

راضی شو از گدا و بیا آبرو بخر                          با لطف خود عنایتی از داورم بده

با یک نظر طبابت صدها بلا کنی                          پس ای طبیب، کام دل مضطرم بده

گریه میان روضه به ما چشم دل دهد                      اینک بصیرتی تو به چشم ترم بده

خواهم تمام عمر شوم پیش مرگ تو                       بهر سپر شدن به ولایت سرم بده

ایمان نینوایی ما را زیاد کن                                 ازخیمه حسین کمی باورم بده

بر عاقبت بخیری خود میکنم دعا                           بامرگ سرخ،زندگی برترم بده

این امتحان سخت که دارم به پیش رو                     آمادگی روز و شب آخرم بده

زندگی تلخ است با یاد تو شیرین می کنم

کسی که با غم عشق تو آشنا باشد
به سوز سینه‎ی تنگ تو همنوا باشد

خدا کند که ز من هم دلت رضا گردد
رضایت تو فقط مرضی خدا باشد

چه می شود به نظر قلب ما طلا سازی
تویی که در نگهت لطف کیمیا باشد

تمام شهر پر از قصه‎ی کرامت توست
همیشه بر سر کویت برو بیا باشد

تو لطف خود نگر و خواری مرا منگر
مرام اهل کرم بخشش و عطا باشد

دوباره باز دلم با غمت هماهنگ است
که فصل ماتم و هنگامه‎ی عزا باشد

کجا برای حسین مجلس عزا داری
بگو که این دهه غمخانه کجا باشد

بیا که روضه شنیدن ز قلب محزونت
همیشه آرزوی نوکر شما باشد

هنوز هم به هوای تو ناحیه خوانیم
سلام بر بدنی که جدا جدا باشد

سلام ما به سری که به نیزه منزل کرد
سلام ما به تنی که به خاک‎ها باشد

سلام ما به عزیزی که تشنه لب جان داد
کسی نگفت که فرزند مصطفی باشد

بیا که روضه‎ی گودال تو شنیدنی است
قرار ما سحر جمعه کربلا باشد

مُحرِم غم شدم ای یار مرا یاری کن
این دو ماه از دل ما خوب نگهداری کن

یوسفانه خبری پخش کن از آمدنت
و مرا در پی خود راهی بازاری کن

ظاهرا دست دعای فرج من فلج است
برنیاید ز من این کار خودت کاری کن

این محرم برس از راه دراز فرجت
سینه را خالی از این قصه ی تکراری کن

ای عزادار ترین صاحب این بزم عزا
یک شب از لطف در این جمع عزاداری کن

نوحه‌‎ای دم بده تا پای تو سینه بزنیم
یا که با روضه‎ی خود اشک مرا جاری کن