آب هستم آب هستم آب پاک جاری ام از آسمان تا قلب خاک

گاه ابر و گاه باران میشوم                               گاه از یک چشمه جوشان می شوم

گاه از یک کوه می آیم فرود                            آبشار پر غرورم گاه رود

گاه قطره گاه دریا می شوم                               گاه در یک کاسه پیدا می شوم

روز و شب هر گوشه کاری می کنم                   باغ ها را آبیاری می کنم

نیست چیزی برتر از من در جهان                    زندگی از آب می گیرد نشان

گر چه آبم، روزی اما سوختم                          قطره تا دریا سراپا سوختم

تشنه ای آمد که سیرابش کنم                           مشک خالی داد تا آبش کنم

تشنه ی آن روز من عباس بود                       پاسدار خیمه های یاس بود

خون عباس علمدار شهید                             قطره قطره در درون من چکید

داغی آن خون دلم را سوخته                       آتشی در جان من افروخته

چشمه هایم خواب،موجم خفته باد                 آبی آرامشم آشفته باد

آب هستم؟ وای من، مرداب به                     زندگی بخشم؟ نه، مرگ و خواب به

وای بر من، وای بر من،وای دل                مانده در مرداب حسرت پای دل

پیچ و تاب رودم از درد دل است                 برکه از اندوه من پا در گل است

گریه ی من شرشر باران شده                     غصه ام در گریه ها پنهان شده

دود داغم ابرها را تیره کرد                       آسمان ها را سراپا تیره کرد

آب اگر شد اشک چشم، از شرم شد               از خجالت شور و تلخ و گرم شد

گر چه آبم، آبرویم رفته است                     شادی از رگ های جویم رفته است

آب بودم کربلا پشتم شکست                     قایق امید من بر گل نشست

حال از اکبر خجالت می کشم                   از علی اصغر خجالت می کشم          (سلامتی شاعر شعر صلوات)