ای روزه دار، افطار محتاج یک دعایم ——— آقای آبرودار، محتاج یک دعایم

با نامه ی سیاهم قلب تو را شکستم ——— آلوده و گنه کار، محتاج یک دعایم

خیلی دلم گرفته، از تو خبر ندارم ———– با این وجود دلدار، محتاج یک دعایم

تا خواستم بیفتم، دست مرا گرفتی ———- این دفعه هم چو هر بار، محتاج یک دعایم

شرمنده ام کجاها، دیدی گناه کردم ——— خیلی شدم گرفتار، محتاج یک دعایم

نگذاشتی بریزد یک لحظه آبرویم ———— هستم به تو بدهکار، محتاج یک دعایم

ای کاش یک سحر هم راهت بیفتد اینجا —— در انتظار دیدار، محتاج یک دعایم

خیمه نشین صحرا، آرام جان زهرا ———- هر جای هستی ای یار، محتاج یک دعایم

وقت اذان مغرب دلتنگ کربلایم ————- ای روزه دار افطار، محتاج یک دعایم

ای خدا آشنایم، زائر کربلایم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بر لبم ذکر لبیک، کرده یارم صدایم ــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

آشنای غریبم، رفته صبر و شکیبم ـــــــــــــــــــــــــــــ حقِ ارباب عطشان، کربلا کن نصیبم

نیستم من غریبه، آشنای حسینم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

آمده روسیاهی، با امید نگاهی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یک نگاه رحیمی، سوی غرق گناهی

تا سحر ناله دارم، خاک پای حسینم ـــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

عبد این آستانم، من هم از دوستانم ــــــــــــــــــــــــــــــــ مرغ باغ مناجات، جلد این آشیانم

نیستم من غریبه، آشنای حسینم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

صحبت از کربلا شد، راز دل بر ملا شد ــــــــــــــــــــ نیزه های شکسته، روضه ی پر بلا شد

این دل خسته و این، وای وای حسینم ـــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

هر شب جمعه آید، فاطمه بین گودال ــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر بس که گرید، می شود خسته احوال

کی رسد انتقامِ ماجرای حسینم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

سرورم بی کفن شد، پاره پاره بدن شد ــــــــــــــــــــــــ گوشه ی قتلگاهش، مانده بی پیرهن شد ــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

سفره تا باز شود زود گدا می آید ـــــــــــــــــــــــــــ مثل هر بار به دنبال عطا می آید

آمد از عرش نوایی که بیایید همه ـــــــــــــــــــــــــــــ راه گم کرده به دنبال صدا می آید

همه سرمایه ی یکساله ی خود باخته ام ــــــــــــــــــ بنده ی باخته ی بی سر و پا می آید

یک نفر نیست بگوید که میان پاکان ــــــــــــــــــــــــ این گنه کار زمین خورده کجا می آید

آن کسی که همه جا رفته، طردش کردند ـــــــــــــــــ تا تعارف بزنی اش، که بیا می آید

به من و کاسه ی خالی، تمنا کردن ـــــــــــــــــــــــــ به تو و دستِ کریمِ تو، سخا می آید

هر دلی می شکند خانه ی تو می گردد ـــــــــــــــــــ دل که از غیر تهی گشت خدا می آید

وا شود گوشِ دل ما اگر ای اهلِ سحر ـــــــــــــــــــ بین مان زمزمه های شهدا می آید

هر چه خیر است درِ خانه ی زهرا باشد ـــــــــــــــــ مادرِ ما صفِ محشر پِی ما می آید

تا که گفتیم حسین مجلسمان ریخت به هم ــــــــــــــــ بوی سیبِ حرمِ کرب و بلا می آید

بی قرارم چه کنم من نجفم دیر شده ــــــــــــــــــــــــ عطر زهراست ز ایوان طلا می آید

پر شکسته ی من را ببین، خدای کریم ــــــــــــــــــــــــــ ببین چگونه شدم مستکین، خدای کریم

نشسته ام سر راهت مگر نظر بکنی ــــــــــــــــــــــــــــ تویی غنی و منم خوشه چین، خدای کریم

به هر که رو زدم اصلا به من محل نگذاشت ــــــــــــــــ نزن تو روی مرا بر زمین، خدای کریم

خمیده، با سر زانو، شکسته، نادم ــــــــــــــــــــــــــــــــ به سویت آمده ام اینچنین، خدای کریم

به یاد حرف اویسم، ببخش عبدت را ـــــــــــــــــــــــــــــ که با غریبه شدم همنشین، خدای کریم

نریز آبرویم را به پیش چشم همه ــــــــــــــــــــــــــــــــ نگیر بر گنهم ذره بین، خدای کریم

اگر چه رو سیه ام عاشق علی هستم ـــــــــــــــــــــــــــ شفیع من شده حصن حصین، خدای کریم

به خاطر گل روی علی مرا بخشید ـــــــــــــــــــــــــــــ همین خدای رحیم و همین، خدای کریم

علاج درد گناهم هوای کرب و بلاست ـــــــــــــــــــــــــ مرا ببر به بهشت برین، خدای کریم

بهانه دارم و دل تنگ کف العباسم ـــــــــــــــــــــــــــــــ شبیه حضرت ام البنین، خدای کریم

فدای آن لب خشکیده که صدا میزد ـــــــــــــــــــــــــــــ به زیر چکمه ی مردی لعین، خدای کریم

ذکر تو تا می رسد ، اذکار یادم می رود ـــــــــــــــــــــ می سپارم دل به تو ، دلدار یادم می رود
بر لبم «لا تقنطوا من رحمة الله» هستُ بس ــــــــــــــــــــ آنقدر شادم که استغفار ، یادم می رود
چون که از «مستشهدین بین یدیکم» کرده اند ــــــــــــــــــ مرگ و قیل و قال انگار یادم می رود
می خورد صدها گره بر کار من در طول روز ـــــــــــ گریه های نیمه شب، هر بار یادم می رود
خوف دارم از رجائی که مرا دور از تو کرد ــــــــــــــ در عذابم ، قهر تو بسیار یادم می رود
خنده ی بین گناه آخر مرا زد بر زمین ــــــــــــــــــــــــ آتشم وقتی «زقوم النار» یادم می رود
بس که از داغ حسین آتش گرفته جان من ـــــــــــــــــــ تا سلامش می دهم افطار یادم می رود

می کِشد آتش به جانم لکنت طفل حسین ـــــــــــــــــــــ یاد اشکش می کنم ، گفتار یادم می رود

نیزه دید آنقدر، گیسویش شده چون مادرش ــــــــــــــــــ گفت عمه جان مگر مسمار یادم می رود

سوختم از کج دهانی های این دختر پدر ـــــــــــــــــــــ آنقدر که خنده ی اشرار یادم می رود

هر چه آمد بر سرم هر بار یادم رفته است ـــــــــــــــــــ جان تو بابا مگر این بار یادم می رود

گر چه بار گُنه ام برده به تبعید مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ باز با روی سیه یار پسندید مرا

با روی باز چنان برد در آغوش خودش ـــــــــــــــــــــــــــــ اصلا انگار گنه کار نمی دید مرا

چرخ ها را زده ام آمده ام خانه ی تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــ خودمانی، کسی جز تو نفهمید مرا

بس که از بوی بد معصیتم بیزارم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از لطف خود احوال نپرسید مرا

نام رحمان و رحیم تو به من جرات داد ـــــــــــــــــــــــــــــ حال دست خودتان است نبخشید مرا

صاحب سفره کریم است که در وقتِ کرم ــــــــــــــــــــــــــ بنشاند بغل مرجع تقلید مرا

حکم کردند بگویید سر سفره علی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یعنی از ناحیه ی او بپرستید مرا

سالیان است که بر سینه زدم سنگ علی ــــــــــــــــــــــــــ تا به سنگ محک یار بسنجید مرا

حتم دارم که خدا محض گل روی حسین ــــــــــــــــــــــــــ می برد کرب وبلا تا به شب عید مرا

آخرِ ماه عوضِ اینکه بگویید برو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پای شش گوشه ی ارباب ببندید مرا

هر حسینی که به روی لب من می آید ـــــــــــــــــــــــــــــ از دل عرش کند فاطمه تمجید مرا

آغاز می کنم سخنم را به یا حسین ـــــــــــــــــــــــــ در می زنم به خانه ی معبود با حسین
کاری به خاطر رمضانت نکرده ام ـــــــــــــــــــــــ اما گرفت دست تهی مرا حسین
ما روزه دارها همه یاد لب توایم ــــــــــــــــــــــــــــ ای تشنه لب تر از همه ی تشنه ها حسین
آخر مرا برای خودش می خرد شبی ــــــــــــــــــــــ من می شوم مسافر کرب و بلا، حسین

دوباره سفره شب زنده دارها وا شد ــــــــــــــــــــــ دوباره خانه ی دلدار ،خانه ما شد
دوباره زمزمه ی دانه های تسبیحم ــــــــــــــــــــــــ دوباره دست دعای من و مفاتیحم
دوباره با شهدا افتتاح می خوانم ـــــــــــــــــــــــــــــ و پای دین خدا با امام می مانم
دوباره بال گشایم دو دست خالی را ـــــــــــــــــــــــ فرازهای ابو حمزه ثمالی را
ببار ابر خطاپوش ماه رحمت شد ـــــــــــــــــــــــــــ ببخش صاحب‏ِ خانه دوباره زحمت شد
دلا بیا که خطا را به آه می بخشند ــــــــــــــــــــــــــ بیا که کوه گناه را به کاه میبخشند
ندای دعوت و این سفره های نورانی ــــــــــــــــــــ منی که بی سر و پایم کجا وُ مهمانی
کنار سفره من آداب را نمی دانم ــــــــــــــــــــــــــــــ فقط رسیده ام و خواب را نمی دانم
به روزه خوار بگو توبه در حضور اینجاست ــــــــــ هزار توبه شکستی بیا غفور اینجاست
کنار یار نشستن چه لذتی دارد ــــــــــــــــــــــــــــــــــ گناهکار هم انگار عزتی دارد
به جز کنار دعا خواندنم نمی ماند ـــــــــــــــــــــــــــــ دلم گرفته چرا روضه ای نمی خواند
خوشا به حال هرآنکس که ناله ای دارد ــــــــــــــــــ و التماس به دخت سه ساله ای دارد