ز فراقت گره خوردیم و نمردیم هنوز
سالها بی تو فشردیم و نمردیم هنوز

عملا کار نکردیم و فقط حرف زدیم
بار هجر تو نبردیم و نمردیم هنوز

دل ما را نشکستی و دلت زود شکست
دل به غیر تو سپردیم و نمردیم هنوز

دست دادیم و ولی خنجری از پشت زدیم
دست بیعت نفشردیم و نمردیم هنوز

تو همان اولش از غصه ی ما پیر شدی
ما به درد تو نخوردیم و نمردیم هنوز

بین ما بودی و رفتیم به دنبال گناه
در جهالت همه مردیم و نمردیم هنوز

غیبت از ماست نه از تو چقدر تعطیلیم
این همه جمعه شمردیم و نمردیم هنوز

شده ایم آهوی سلطان که بشارت بدهی
تا نمردیم به ما حال زیارت بدهی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سنگین شده اگر چه پرونده‎ی گناهم
من را خریدی آخر با نامه‎ی سیاهم

بسکه رهات کردم از خیر من گذشتی
بسکه گناه کردم نگذشتی از نگاهم

هرگز نشد بگویم هر چه شما بخواهید
جایش همیشه گفتم هر چه خودم بخواهم

هر بار ناله کردم برگشته‎ای به سویم
یکبار برنگشتم از راه اشتباهم

من را اگر ببینی دیگر نمی‎شناسی
دیدی چه کار کردم با این دل تباهم

کاه عبادتم را کوه غرور پوشاند
حالا چطور باید از غصه‎ات بکاهم؟

بعد دعای زهرا بار مرا کشیدی
دیروز توبه کردی امروز سر به راهم

خیمه نشین صحرا ای سرپناه عالم
من باورم نمی‎شد که میشوی پناهم

ذکری که دوست داری ذکر حسین حسین است
دنبال گریه‎هایت در بین قتله‎گاهم

از جان خود گذشتیم از کربلا نه والله
دور ضریح ارباب یک سر بزن به ما هم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یا فارس الحجاز تمنا کنم تو را
در جستجوی فجرم و پیدا کنم تو را

تو قطب عالمی و رُخت مظهر جمال
با اشک شوق کاش تماشا کنم تو را

در چهره ات جمال علی نقش بسته است
بیعت به عشق حضرت مولا کنم تو را

برگرد ای رفیق شفیق غریب ها
بگذار راضی از دل شیدا کنم تو را

رخصت اگر دهی به فدای شما شوم
خرسند، نزد حضرت زهرا کنم تو را

داری تو هم غلام سیاهی چو من اگر
عابس مآب حل معما کنم تو را

امروز بهتر است که یار علی شوم
معلوم نیست یاری فردا کنم تو را

زهرا تمام قد به ظهور تو منتظر
گوید به اضطرار، تقاضا کنم تو را

آنقدر ناله میکنم از قلب سوخته
تا اینکه یار زینب کبری کنم تو را

با روضه های غربت مظلوم کربلا
ناحیه وار ناله و شیدا کنم تو را

بر سینه اش نشست و غضبناک شمر
گفت دیگر مگو شفاعت فردا کنم تو را

راه نفس کشیدنت از خنجرم گریخت
پس از قفا ذبیح تبرها کنم تو را

حربه زیاد هست به گودال خون
ولی با نعل تازه صید کف پا کنم تو را

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

همه عمر در تباهی، همه عمر غرق غفلت
به دلم هزار غصه، به دلم هزار حسرت

پی کار خویش بودم، پی کار من دویدی
ز بزرگی تو شاها چه کنم من از خجالت؟

چه زیان تو را که یک‎دم بغلت کنم عزیزم
نظری که شام هجران برسد به شام وصلت

دل من گرفته آقا تو بیا برس به دادم
سحری تو یاد من کن که خوشم به این حمایت

به هوای گریه‎هایم تو فقط بمان برایم
تو بسی برای نوکر به غریبه‎ها چه حاجت

نفسی که بی تو باشد برود که برنگردد
به تو بسته است جانم، ز نخست تا قیامت

منِ کربلا نرفته به خودت امیدوارم
سفرم به گردن توست، تو نما قبول زحمت

همه روضه‎ها اگر چه زده آتشی به جانت
به غرور تو شرر زد غم روضه‎ی اسارت

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

روزم از دوری‎ات ای خورشید من شب می‎شود
کاسه‎ی صبرم از این هجران لبالب می‎شود

دیر شد دیگر جوانی رفت و مویم شد سپید
دارد آقا قامتم کم‎کم مورب می‎شود

دور نندازم که دور از خانه‎ات آواره‎ام
بنده دور از بیت مولایش معذب می‎شود

خسته‎ای از دست این نوکر حسابی خسته‎ای
قول داده نوکرت دیگر مؤدب می‎شود

بنده‎ای که جز گناه اصلا به روی لب نداشت
ذکرِ بر روی لبش العفو یا ربّ می‎شود

بدترین هستم ولی ای بهترین، این بدترین
با نگاهت عاقبت روزی مقرّب می‎شود

هر سحر بوی نجف می‎آید و دق می‎کنم
روزی‎ام از هجر ایوان گریه و تب می‎شود

حال و روز من مرتب بود با صحن حسین
از فراقش حال و روزم نامرتب می‎شود

منتقم برگرد و بر این داغ‎ها پایان بده
خنده‎ی اشرار سهم اشک زینب می‎شود

بی‎کس و بی‎یار بر روی زمین جسم حسین
بین مقتل زیر و رو با سم مرکب می‎شود

قاری قرآن لبش زخمی ست مرهم پس چه شد
بوسه های خیزران مرهم بر آن لب می‎شود

اعظم غمهای آقا از غم یک دلبر است
داغ فرزند جوانش لُبّ مطلب می‎شود

آنقدر با تیغ و نیزه بر جوانش میزدند
بر شهید إرباً إربا او ملقب می‎شود

همان خالق که بر سر سایه‎ی رحمت نگه دارد
مرا از منجلاب سخت معصیت نگه دارد

زمانی با عطای خود زمانی با عقاب خود
کنار خود گدایش را به هر صورت نگه دارد

به عزت می‎رسد هر کس در این ماه با تقوا
به دور از معصیت باشد کمی حرمت نگه دارد

به ذکر حق زبانش می‎شود گویا زمان مرگ
اگر بنده زبان از تهمت و غیبت نگه دارد

اگر چه عبد نافرمان فقط سربار ارباب است
امیرالمؤمنین ما را چه بی‎منّت نگه دارد

دعای فاطمه تا هست دیگر غصه‎ی نان چیست
خودش در سفره‎ی سینه‎زنان برکت نگه دارد

زمانه دوره سختی‎ست اما از مصیبت‎ها
مرا این روضه رفتن‎ها در امنیت نگه دارد

کسی که کربلا را دیده و دلتنگ ارباب است
چگونه دست از دلتنگی و حسرت نگه دارد

همیشه یاد دوری از حسین و کربلا، نوکر
برای سجده در سجاده‎اش تربت نگه دارد

عزا و داغ سنگین رقیه تا دم مرگم
میان سینه‎ام رنگ غم و غربت نگه دارد

به سختی رو گرفته با حجابِ آستین‎هایش
نمی‎شد چادرش را لحظه‎ی غارت نگه دارد

اگر بیقراری بگو یا حسن
که آرام گردد دلت با حسن

شب قدر نزدیک و ما سائلان
پناهی نداریم الّا حسن

اگر قطره ای جود خواهی از او
به تو می‎دهد چند دریا حسن

تمام بیابان گلستان شود
اگر پا گذاری به صحرا حسن

کرامات او از کی آغاز شد
از آن شب که آمد به دنیا حسن

به کوری بدخواه پست و ذلیل
عزیز است در خاطر ما حسن

نیازی ندارد به صحن و حرم
کشیده مرامش به زهرا حسن

الا زائر کربلا غم مخور
به پا میکند اربعین را حسن

الهی به راهش فدایی شوم
به دست حسن کربلایی شوم

ادامه »