کاشکی آب طلا را بین ظرف مس کنی
این همه ناخالصی‌های مرا خالص کنی

با سر و روی کثیف و پابرهنه آمده‌ام
تا نگاهی هم به این آلوده‌ی مجلس کنی

تو حواست بیشتر از هر کسی بوده به من
اول صبح آمدم فکر من بی‌کس کنی

میوه که کال است می‌افتد ز چشم باغبان
می‌‌شود باران نثار میوه‌ی نارس کنی

ای که نوکرهای نوکرهات شاه عالمند
پشت در زانو زدم تا که مرا مفلس کنی

آنقدر یاغی شدم که تو به طوفان می‌زنی
تا کجا باید خودت را فدیه، چون یونس کنی

این غلام روسیاهت را بغل کن یک سحر
تا که جانم را پر از عطر گل نرگس کنی

گرچه زیر پرچم تو زیر قولم می‌زنم
سر به راهم کن که من را بهتر از عابس کنی

آه ای چشم گنه‌کار، عاشقی بددردی است
تا کی آقا را نبینی بوی او را حس کنی

آخر ماه رجب دلتنگ مشهد می‌شوم
کاشکی آنجا مرا هم با خودت مونس کنی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

عاشق آن است که در وقت بلا جا نزند
رو به کس، جز پسر حضرت زهرا نزند

اگر از جانب بیگانه عسل هم برسد
لب به جام عسل دشمن مولا نزند

عبد اوج طمعش یک نظر معبود است
حرص دارا شدن از مکنت دنیا نزند

آن امامی که منم بنده‌ی او، وقت دعا
خط روی اسم کسی که شده رسوا نزند

کاش وقتی برسد نامه‌ی من دست امام
نامه‌ام را ز سر شرم و حیا تا نزند

سفر کرب و بلا تذکره‌اش در کف اوست
چه کنم تذکره‌ام را اگر امضا نزند

جز حسینی که اسیرش شده بر سینه‌ی خود
سنگِ عشق احدی زینب کبری نزند

نیزه‌داری به سوی ناقه‌ی او آمده است
کعب نی را به پرش کاش خدایا نزند

پیرزن را نظری کرد و به خود زینب گفت
کاش با سنگ به پیشانی آقا نزند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

«یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» رسوایم نکن
با غضب در پیش مولایم تماشایم نکن

من غلط کردم پشیمانم که اینجا آمدم
شرمسار از مهدی موعود مولایم نکن

از امام خود سر دنیا تغافل کرده‌ام
بعد از این دیگر مرا مشغول دنیایم نکن

بی‌دعاهای امام عصر ذلت می‌کشم
بی‌نصیب از رحمت فرزند زهرایم نکن

مبتلایم کن به عشق حضرت صاحب زمان
احتیاجم را ببین امروز و فردایم نکن

مونس تنهایی‌ام، آرامشم، ذکر علی‌ست
لحظه‌ای دور از علی حیران و تنهایم نکن

یاد آغوش ضریحش آه حسرت می‌کشم
بیش از این محروم از آغوش بابایم نکن

کربلایی کن مرا در نیمه‌ی ماه رجب
باز هم جامانده از صحن معلایم نکن

رو به سوی علقمه با گریه آقا ناله زد
آی لشکر کوفه طمع بر چشم سقایم نکن

از زمین برخیز عباسم، تمام لشکرم
این چنین حیران میان دشت و صحرایم نکن

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

دم صبح آمده‌ام چون به دمت محتاجم
خیمه‌ات کو به غبار قدمت محتاجم

گریه‌ام از سر بیچارگی و دربه‌دری‌ست
دلخوشی همه عالم به غمت محتاجم

ریشه‌ی رشد مرا خاک گناهم سوزاند
منِ تاریک به نور حرمت محتاجم

آنقدر خیر رساندی که بد عادت شده‌ام
دست من نیست اگر بر کرمت محتاجم

شرم دارم به کسی رو بزنم غیر خودت
تا گدایم به زیاد و کمت محتاجم

لشگرت غرق سپه‌دار ولی تنهایی
به غلامی که شده هم قَسَمت محتاجم

حسرتا قطره‌ی خونم سر راه تو نریخت
من به وادی پر از پیچ و خمت محتاجم

کمتر از مورم و مامور سلیمان نشدم
به حسین و نظر با عظمت محتاجم

ماه رجب آمده دستم خالی‌ست
به دعای تو و صاحب عَلَمت محتاجم

بغلم کن که پر از دردم و بی‌درمانم
به طواف حرم محترمت محتاجم

مشتاق حرمت هستم، محتاج کرمت هستم
من خاک قدمت هستم، یا مولا اباصالح

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات