روزم از دوری‎ات ای خورشید من شب می‎شود
کاسه‎ی صبرم از این هجران لبالب می‎شود

دیر شد دیگر جوانی رفت و مویم شد سپید
دارد آقا قامتم کم‎کم مورب می‎شود

دور نندازم که دور از خانه‎ات آواره‎ام
بنده دور از بیت مولایش معذب می‎شود

خسته‎ای از دست این نوکر حسابی خسته‎ای
قول داده نوکرت دیگر مؤدب می‎شود

بنده‎ای که جز گناه اصلا به روی لب نداشت
ذکرِ بر روی لبش العفو یا ربّ می‎شود

بدترین هستم ولی ای بهترین، این بدترین
با نگاهت عاقبت روزی مقرّب می‎شود

هر سحر بوی نجف می‎آید و دق می‎کنم
روزی‎ام از هجر ایوان گریه و تب می‎شود

حال و روز من مرتب بود با صحن حسین
از فراقش حال و روزم نامرتب می‎شود

منتقم برگرد و بر این داغ‎ها پایان بده
خنده‎ی اشرار سهم اشک زینب می‎شود

بی‎کس و بی‎یار بر روی زمین جسم حسین
بین مقتل زیر و رو با سم مرکب می‎شود

قاری قرآن لبش زخمی ست مرهم پس چه شد
بوسه های خیزران مرهم بر آن لب می‎شود

اعظم غمهای آقا از غم یک دلبر است
داغ فرزند جوانش لُبّ مطلب می‎شود

آنقدر با تیغ و نیزه بر جوانش میزدند
بر شهید إرباً إربا او ملقب می‎شود

از ما گذشت عمر و شب ما سحر نشد
نفرین به آن دمی که کنار تو سر نشد

خیلی دلم گرفته دوباره نیامدی
امروز هم به کام من در به در نشد

هر کس به من رسید سراغ تو را گرفت
اما دلم ز خیمه‎ی تو باخبر نشد

این کوچه را برای تو جارو زدم، اما
آخر چه شد که روزی ما یک گذر نشد

آن قدر خوب آمد و آن قدر خوب رفت
اما چه سود سیصد و اندی نفر نشد

بابای من خجالت‎تان داده‎ام ببخش
می‎خواستی درست شود این پسر نشد

گفتم به گریه‎هام کمی اعتنا کنی
کوزه شکسته شد خبر از کوزه‎گر نشد

افطاری‎ات کجاست مزاحم شویم ما
این روزه‎ها بدون تو روزه دگر نشد

این راه را به حق اباالفضل باز کن
بی‎کربلا که عمر کسی باثمر نشد

آقای من آتش زیاد دیده‎ای اما قبول کن
جایی شبیه بیت علی شعله‎ور نشد

به چشم روشنی چشم تار منتظرم
به صبح آن قسم آشکار منتظرم

بیا که عید بیاید به خانه ی دل ما
حضور سبز تو را ای بهار منتظرم

اگر چه دیر شده با گذشت این همه سال
به حکم مطلق پروردگار منتظرم

تو را نخواستم آنگونه‎ای که باید خواست
شبیه مردم اهل شعار منتظرم

هنوز آمدنت آرزوی عقربه‎هاست
به دیرپایی این انتظار، منتظرم

تو را ندارم و از هر کسی ندارترم
کجاست آن کرم بیشمار منتظرم

میان روضه هوای بقیع پیچیده
به خاک چادر آن بی‎مزار منتظرم

چقدر حال و هوای حرم به دل دارم
گذشت سال من اما به فکر دیدارم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

روزها را همه از بس که شمردم بی تو
بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به اینجا که به درد تو نخوردم آقا
هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره‎ای کن گره افتاده به کار دل من
راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال‎ها می‎شود از خویش سوالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو؟

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگی‎ام سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »

در دلم با تو اتصالی نیست
آرزو با تب وصالی نیست

چه قدر با دروغ می‎گویم
جز غم دوری‎ات ملالی نیست

به کسی برنمی‎خورد رفتی
پیش ما نیستی، سوالی نیست

چشم‎هایم گرسنه‎ی اشک است
سر سفره دگر حلالی نیست

روزی‎ات خرج عیش و نوشم شد
خِیر من قدر یک ریالی نیست

جمله‎ام عامیانه و ساده است
نوکرت بد شده، مالی نیست

یا أبانا میان خانه‎ی ما
جای تو سالهاست خالی نیست

گر چه مست گناه و عصیانم
نوکرت پست و لاابالی نیست

آنکه پوشانده عیب‎هایم را
مادرت فاطمه‎ست عالی نیست

همه گفتند آی بیچاره
دلبر تو هزار سالی نیست

من درمانده باز دلتنگم
باشد آقا نیا، خیالی نیست

کربلای مرا مهیا کن
شوق پرواز هست و بالی نیست

کاظمین و نجف سلام از دور
بی زیارت که شور و حالی نیست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

دوریم از رخ ماه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله
ماندیم در دل چاه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

دلتنگ یار بودیم، هر روز وقت و بی‎وقت
گفتیم گاه و بیگاه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

یا ربّ تفضلی کن، خسته شدیم از این غم
با ما بیا کمی راه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

ماه علی‎ست این ماه، از برکتش به مهدی
ما را رسان در این ماه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

یک شب نجف عطا کن تا در حریم حیدر
گوییم تا سحرگاه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

مانند طفل لجباز دم می‎زنم مکرر
أَیْنَ بَقِیَّةُ الله، أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

آب از سرم گذشته عمرم به سر رسیده
از سینه می‎کشم آه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

هر بار روضه رفتیم هر بار گریه کردیم
گفتیم ناخودآگاه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

یک عمر این مصیبت سوزانده قلب ما را
مانده است تشنه‎لب شاه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

افتاده گیسوی یار، آن رشته‎ی هدایت
در دست شمر گمراه أَیْنَ بَقِیَّةُ الله

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

هر چه من می‎کشم از هجران است
شاعر کوی تو سرگردان است

خانه، زندان مخوف ابدی
شهر بی‎یاد تو قبرستان است

در مسیرت که نباشم آقا
کوچه بن‎بست‎ترین ویران است

زخم، بسیار و طبیبان خوابند
درد یاران تو بی‎درمان است

صحبت از ریختن خون همه است
قحطی غیرت خونخواهان است

حاجیانی که نرفتند منا
اسم قربانی‎شان انسان است

آی مسئول خجالت دارد
سفره‎هایی که همه بی‎نان است

کم ندیدیم که شرمنده شده
آنکه در زندگی‎اش حیران است

فقر وقتی که می‎آید خانه
از در آنچه برود ایمان است

چیست تکلیف؟ که فکر کنیم
امتحان چیست؟ همین دوران است

انقلابی که خمینی می‎خواست
خواست اغلب مظلومان است

لشکر سیدعلی بیدار است
نسل ما شیفته‎ی سلمان است

گام دوم نرسیده ته خط
سرخط نقطه‎ی بی‎پایان است

حرف نه از تو عمل می‎خواهد
حاج قاسم وسط میدان است

مقصدش چیست از این جمله که گفت
حرم آل علی ایران است

مرز ما وقت دفاع حرمین
یمن و سوریه و لبنان است

کربلا را برسانید به ما
زندگی بی‎حرمش خسران است

سر ارباب به نی بود که دید
سر ناموس علی عریان است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات