دلبرم السلام یا مهدی ــــــــــــــ ای به جان التیام یا مهدی
ما و عمری به زیر سایه‎ی تو ــــــــ سایه‎ات مستدام یا مهدی
ما فقیر و اسیر اما تو ـــــــــــــــ «یطعمون الطعام» یا مهدی
ای کلام تو دلنشین تو ـــــــــــــ بگو با دلم یک کلام یا مهدی
من که بی معرفت شدم چه کنم ــــ با من ای بامرام یا مهدی
دل  که تسلیم طاعتت نشود ـــــــ مرده است ای امام یا مهدی
کِی شود باده‎ی اطاعت را ــــــــــ تو بریزی به جام یا مهدی
ای خوشا آن زمان که می‎آیی ــــــ شود عالم به کام یا مهدی
ای خوشا آن زمان که می‎خوانی ــــ آیه‎ی انتقام یا مهدی
ای خوشا دولت کریمه‎ی تو ــــــــ ای امام همام یا مهدی
کاش آن روز در رکاب شما ــــــــــ شود عمرم تمام یا مهدی
یالثارات چون که می‎گویی ــــــــــ می‎شود ازدحام یا مهدی
کربلا منتظر به مقدم توست ــــــــ همچو بیت الحرام یا مهدی
ما در تو هنوز این ناله ــــــــــــــ با تو دارد مدام یا مهدی
شکوه دارد هنوز از درد ـــــــــــــ بازویش صبح و شام یا مهدی
این سخن با تو می‎کند هر روز ــــــ پسرم السلام یا مهدی

وای بر حالم اگر از تو جدا باشم من _________ همه‎ی عمر گرفتار بلا باشم من

شک ندارم همه ی خواسته‎ی تو این است ____ لحظه‎ای هم که شده عبد خدا باشم من

تا زمانی که دلم خانه‎ی این و آن است ________ جا ندارم که پذیرای شما باشم من

چقدر غرق گنه بودم و تو می‎دیدی ______ همه‎ی عمر خجل از روی شما باشم من

تا به کِی در پی گیسوی تو آواره شوم ـــــــ دردمندانه به دنبال دوا باشم من

گوئیا قسمت من این همه سرگردانی‎ست ــــــــ همچونان زلف به هم خورده رها باشم من

کاش می‎شد ز دل و جان بکشم ناز تو را ـــــــــ یار تو مثل امام و شهدا باشم من

کاش می شد که به همراه تو یک فاطمیه _______ مهمان حرم کرب و بلا باشم من

ای عزیز دل زهرا به کجا خیمه زدی ______ زایر خیمه ی سبزت به کجا باشم من

جان آن مادر غمدیده‎ی بی یار بیا ___________ به گرفتار میان در و دیوار بیا

منی که روز و شب از اشک، چاره می نوشم
دلم گرفته از این روزهای خاموشم

فراغتی که فراق تو را ز پی دارد
هزار مرتبه سنگین‎تر است بر دوشم

بهار می رسد از راه آن زمانی که
رسد ز کعبه «انا المهدی» تو بر گوشم

سیاهی دلم از تو اگرچه دورم کرد
میان روضه ولی با تو زود می جوشم

بدون روضه ببین دست‎های سینه زنم
گرفته زانوی غم را میان آغوشم

هزار شکر که تا چند سال عیدم را
برای مادرت از ابتدا سیه پوشم

بقیع، گریه کن روضه‎های مادر توست
کنار تربت زهرا مکن فراموشم

ای نور ماه و سال تو را جستجو کنم
نوروز را به عشق شما گفتگو کنم

با یاد توست خانه تکانی این دلم
با آب دیده چهره‎ی خود شستشو کنم

من از بهار عطر ظهور تو می‎کشم
گل را به عشق جمال تو بو کنم

یاد تو را به باغ و گلستان نمی دهم
من با تو کسب حال و هوای نکو کنم

مقصود دل ز کعبه و کرب و بلا تویی
از گفتگوی تو طلب آبرو کنم

راهی که آمدم تو به من داده ای نشان
پس آمدم به میکده میل سبو کنم

کی می‎شود تو با دل من همنشین شوی
من عاشقانه با دل تو گفتگو کنم

جاماندگی ز قافله هم درد مشکلی‎ست
من آمدم که زخم دلم را رفو کنم

من بی حسین و فاطمه بیچاره می‎شوم
دستم بگیر بی تو من آواره می‎شوم