عمر من صرف شد و کار به جایی نرسید
آن همه وعده ی دیدار به جایی نرسید

چشم آلوده ی من بار نبندد هرگز
همه جا گشت ولی بار به جایی نرسید

یار یاری طلبد، من گل رویش طلبم
دیدی آخر طلب یار به جایی نرسید

طلب دوستی اش بی عمل صالح نیست
گریه و ناله ی بسیار به جایی نرسید

نشدم روزی از این عمر شبیه دلدار
امر، نه! خواهش دلدار به جایی نرسید

گم شدم در هوس خویش و گرفتار شدم
شیون عبد گنه کار به جایی نرسید

توبه ام نیست نصوح و نفسم نیست نفیس
این همه گفته و گفتار به جایی نرسید

ناامید از کرم دوست نباشم هرگز
نتوان گفت دل زار به جایی نرسید

نتوان اهل سحر باشی و این سان گویی
در سحر دیده ی بیدار به جایی نرسید

آری از ناحیه ی دل چو شود ناله بلند
کی توان گفت که هشیار به جایی نرسید

عاقبت می رسد آن دلبر و دلدار از راه
تا نگویند که غمخوار به جایی نرسید

چون تب کرب و بلا در دلت آید، دانی
هیچ دل جز دل تب دار به جایی نرسید

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

سزای دلخوشی ام را به یک نگاه بده
فقط جواب سلامی تو گاه گاه بده

همیشه نیست حواسم به تو بسی خجلم
برای لحظه ی غفلت مرا پناه بده

اگر که توبه شکستم مرا مکن تنبیه
دوباره فرصت جبران اشتباه بده

به استغاثه صدایت کنم مرا دریاب
جواب ناله ی افتاده ای به چاه بده

مرا ببخش، اگر چه دل تو آزردم
تو از کرم، مدد عبد روسیاه بده

مرا به زمره ی سابقون نگاه کنند
بیا و خودت قلم عفو بر گناه بده

من از شلمچه و مجنون و فکه گم گشتم
نشانه ای تو بر این یار نیمه راه بده

شنیده ام سفر زینبیه دست شماست
قسم به زینب کبری مرا تو راه بده

مدافعان حرم را به کربلا برسان
مرا به همرهشان اذن قتلگاه بده

بیا که مکه و مدینه، نجف تو را خواهند
جواب مادر خود را به سوز و آه بده

بگو انا ابن حسین الشهید انا المهدی
به کعبه تکیه بزن اذن بر سپاه بده

هنوز منتظر صبح یا لثاراتیم
به شام تیره درآ، طرح صبحگاه بده

به تخت و تاج ولایت بیا و جلوه نما
نشان به یوسف کنعان ز روی ماه بده

شنیده ام ز حرم قصد قدس هم داری
بیا و نعره ی حیّ علی الصلاة بده

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

رنگ از چهره پریده است خودت می دانی
عرق شرم چکیده است خودت می دانی

پشت این خانه گدا آمده و با گریه
دست یاری طلبیده است خودت می دانی

تو بزرگی و مرام تو نبخشیدن نیست
از شما قهر بعید است خودت می دانی

مهربانی و به جز لطف تو این قدر کسی
بار ما را نخریده است خودت می دانی

هر کجا گفت زلیخا پی یوسف هستم
طعنه و خنده شنیده است خودت می دانی

به غریبی تو سوگند دلِ در به درم
از همه جز تو بریده است خودت می دانی

عمر من رفت فقط چند صباحی مانده
آخر کار رسیده است خودت می دانی

کلب دربار خراسان شده ام تا شاید
بر سر من بکشی دست خودت می دانی

مجلس روضه به پا گشته بیا که بانی
مادری زار و خمیده است خودت می دانی

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

نمی روم به سرایی، سرای من اینجاست
غریبه با همه ام، آشنای من اینجاست

چرا امید ببندم به مردمِ محتاج
اگر که شرط قبول دعای من اینجاست

براش یک دلِ سیر از خجالتم گفتم
رفیق بی کلک و ادعای من اینجاست

بدون او به منِ زار سخت می گذرد
دلیل دلخوشی روزهای من اینجاست

به زیر خیمه ی او زندگی صفا دارد
بهشت واقعی اصلا برای من اینجاست

همیشه بد شدم اما نرفت از پیشم
کسی که ماند همیشه به پای من اینجاست

برات هر که گرفته ز لطف او بوده
جواز رفتن تا کربلای من اینجاست

نوشته اند دل سوخته خودش حرم است
الی الابد حرم مجتبای من اینجاست

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

دل بی قرار صبح ظهور تو دلرباست
آقا، جدایی از تو چه پردرد و پربلاست

شب تا سحر به آمدنت وعده می دهم
صبح علی الطلوع تو آقا چه با صفاست

گر چه ظهور در گرو صبر شیعه ماند
صبر از صبوری تو به فریاد و در نواست

نوحِ زمان تویی و همه غرق محنتیم
کشتی شکسته این دل بی مهر و بی وفاست

در راه تو به قیمت جان مانده ایم ما
ای مقتدای قافله، جان جهان کجاست

تردید کِی کنیم به دیدار روی تو
گر چه غریب مانده ولی رویت آشناست

هر مشکلی که هست توسل سزای آن
ما غافلیم، دست تو مشکل گشای ماست

آزرده خاطر از بد اعمال ما مباش
ما نادمیم و توبه ی ما بین روضه هاست

حال ای عزیز فاطمه ما را شفاعتی
آری شفیع ما پسر شاه سر جداست

داغ فراق و دوری تو دشوارتر شود
هر دم که دل شکسته تر از داغ کربلاست

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

راضی شدم به هجر، اگر خون جگر شدم
دنبال تو نرفت دلم در به در شدم

گفتند اجازه نیست بیایم به خیمه‎ات
رفتم کنار خیمه‎ی تو رفتگر شدم

از تو فرار کردم و دنبالم آمدی
هر دفعه شرمسار ز لطف پدر شدم

وقتی خبر رسید بیابان نشین شدی
دیگر ز هر چه غیر خودت بی‎خبر شدم

پا بر سرم گذاشتی و پا گرفتم
من خاک بودم از برکاتِ تو زر شدم

تا من نمرده‎ام برس از راه العجل
از بس نیامدی به خدا جان به سر شدم

یک یا حسین گفته‎ام و چشمت مرا گرفت
من با حسین پیش شما معتبر شدم

شکر خدا که فیض من از اربعین رسید
در راه با تو چند قدم همسفر شدم

سلام زائر این کوچه‎ها را بیا بپذیر
به صد امید به تو رو زدم مرا بپذیر

خدا حواله‎ی من را به جمکران داده
مسافر آمده آقا تو را به خدا بپذیر

نیازمند تو هستم، ردم نکن آقا
نگاه کن به در خانه‎ات گدا بپذیر

به ناله‎ی «أرنی الطلعة الرشیدة» من
که التماس مرا موقع دعا بپذیر

مولا ببخش هر غلطی کرده‎ام نفهمیدم
ببین که نوکرت افتاده بینوا بپذیر

نشسته‎ام به امیدی که پاخور تو شوم
دم عبور سرم را به زیر پا بپذیر

اگر چه دور شدم ز حرم، گدایت را
برای خدمت زوار کربلا بپذیر

تو را به سفره‎ی باز فقیرهای عراق
فقیر اگر که رسیده به این سرا بپذیر