در سینه مانده آهم خیلی دلم گرفته
خسته از اشتباهم خیلی دلم گرفته

بر نفس خود، اسیرم از شرم، سر به زیرم
از بس که روسیاهم خیلی دلم گرفته

خیلی مرا صدا کرد آخر خودش حیا کرد
شرمنده از اِلهم خیلی دلم گرفته

در بندگی ضعیفم شیطان شده حریفم
گمراه بین راهم خیلی دلم گرفته

نامحرمان به لبخند، اشک مرا گرفتند
خشکیده شد نگاهم خیلی دلم گرفته

وقتی اطاعتم رفت دوران عزتم رفت
درمانده قعر چاهم خیلی دلم گرفته

شاه نجف امیدم دیشب به خواب دیدم
ایوان طلای شاهم خیلی دلم گرفته

تشنه شدم دوباره دلتنگ و بی‎قرارِ
ارباب و قتلگاهم خیلی دلم گرفته

یک سو سه ساله افتاد خواهر به ناله افتاد
برخیز ای پناهم خیلی دلم گرفته

بعد از علی اکبر بعد از تو ای برادر
در بند یک سپاهم خیلی دلم گرفته

من می‎روم اسیری جای کفن حصیری
شاید شود فراهم خیلی دلم گرفته

عمر با غفلت گذشت و صرف قیل و قال شد
روسیاهی قسمت این عبد بد اقبال شد

اعتقادم پیش رنگ دار دنیا رنگ باخت
بنده‎ات تطمیع شد، غافل شد و اغفال شد

در صدایم جوهره باقی نمانده، ای خدا
بد زبانی‎ام سبب شد که زبانم لال شد

قلب من گر چه به دست اشک‎هایم فتح شد
با نگاه سوی نامحرم ز نو اشغال شد

ماه شعبان دست من کوتاه ماند از دامنت
ماه شعبان قسمتم یک مشت سیب کال شد

کاش می‎گفتند روز اول ماه خدا
روی ماه یوسف زهرا هم استهلال شد

با لب خشکیده‏‎ام دادم سلامی بر حسین
باز هم با روضه‎اش از روزه استقبال شد

مادری قامت خمیده اشک‎هایم را خرید
دستگیرم روضه‎خوان روضه‎ی گودال شد

گناه پشت گناه و گناه پشت گناه
چه توبه‎ای که فقط هست، آه پشت گناه

جوانی است زمان رسیدن به خدا
جوانی‎ام همه‎اش شد تباه پشت گناه

رجب گذشت یکی هم به داد من برسد
چرا که نیست دلم رو به راه پشت گناه

رسید سوی من آقا و رفت از دستم
دوباره روزی دیدار ماه پشت گناه

حکایتی‎ست پر از درد خنده عاشقی‎ام
دو چشم خیس نشسته به راه پشت گناه

دلیل دارد اگر سر به زیر و غمگینم
به پیش یار شدم رو سیاه پشت گناه

گناه هیچکسی نیست با خودم قهرم
همیشه رفته سر من کلاه پشت گناه

چقدر گفتمت ای دل برو به کرب و بلا
حرم نرفته شدی بی‎پناه پشت گناه

اول تو را خدای کریمان تو را سپاس
آخر تو را رحیم رحیمان تو را سپاس

اینکه زبان بنده نوازی گشوده‎ای
کلمنی ای خدای کلیمان تو را سپاس

با من سخن بگو که لبیک گویمت
ای ذکر تو مدیحه ایمان تو را سپاس

یا ربی العظیم تو را شکر می‎کنم
ای خالق وجود عظیمان تو را سپاس

تو راز علم «عالم آل محمدی»
ای آفریدگار علیمان تو را سپاس

حالا که حکمت تو رضا می‎دهد به ما
باید نوشت ربّ حکیمان تو را سپاس

برگشته‎ام به سوی تو تا بندگی کنم
ای چاره ساز عبد پشیمان تو را سپاس

شکر خدا که ذکر رضا داده‎ای به ما
ما عاشقیم و حبّ ولا داده‎ای به ما