عمر با غفلت گذشت و صرف قیل و قال شد
روسیاهی قسمت این عبد بد اقبال شد

اعتقادم پیش رنگ دار دنیا رنگ باخت
بنده‎ات تطمیع شد، غافل شد و اغفال شد

در صدایم جوهره باقی نمانده، ای خدا
بد زبانی‎ام سبب شد که زبانم لال شد

قلب من گر چه به دست اشک‎هایم فتح شد
با نگاه سوی نامحرم ز نو اشغال شد

ماه شعبان دست من کوتاه ماند از دامنت
ماه شعبان قسمتم یک مشت سیب کال شد

کاش می‎گفتند روز اول ماه خدا
روی ماه یوسف زهرا هم استهلال شد

با لب خشکیده‏‎ام دادم سلامی بر حسین
باز هم با روضه‎اش از روزه استقبال شد

مادری قامت خمیده اشک‎هایم را خرید
دستگیرم روضه‎خوان روضه‎ی گودال شد