با یا حسین بندگی آغاز میشود
با یا حسین در دلم اعجاز میشود

روزی که بر دهان همه مهر میزنند
هر کس حسین گفت سرافراز میشود

دستی که طعم سینه زدن را چشیده است
بر دوش صاحبش پر پرواز میشود

هر دم که بی پناه و بدون امان شوم
کهف الحسین در دلم ابراز میشود

صدها گره که کور شد و راه حل نداشت
در روضه های خانگی اش باز میشود

فرموده اند رتبه ی ایمان شیعیان
با گریه بر مصائبش احراز میشود

قطره به قطره گریه ی ما َدر غم حسین
در دست اهل بیت پس انداز میشود

هر کس که رفت یک قدمی سوی کربلا
با گوشه ی چشم فاطمه ممتاز میشود

وای از دل سکینه و زینب، سر حسین
َوقتی نصیب خولی لجباز میشود