بسم ربّ نور و ربّ العشق ربّ العالمین
بسم احمد بسم زهرا و امیرالمؤمنین

بسم ربّ الجود بسم مجتبی بسم کریم
بسم ثارالله بسم الله الرّحمن الرّحیم

السلام ای بهترین ماه ای محرم السّلام
السلام ای بهترین ارباب عالم السّلام

از تو ممنونم که از غم راحتم کردی حسین
با تمام روسیاهی دعوتم کردی حسین

تا شدم مجنون تو عقلم دو چندان رشد کرد
در محرم نور ایمان فروان رشد کرد

ذرّه‎ای هستم که از مهر شما آکنده‎ام
شک اگر کردم به درمانِ شما شرمنده‎ام

آنکه اهل حرف بود و در عمل جا زد منم
آنکه دائم پای عشقت رنگ می‎بازد منم

تو همان آقایی و روضه همان دارالشّفاست
گریه بر داغ تو بر هر درد بی درمان شفاست

قطره‎ی اشکی سبب شد کور بینا بازگشت
با عصا آمد به سوی روضه با پا بازگشت

هست مدیون تو سر تا پا وجودم یا حسین
بی‎نگاهت صد کفن پوسانده بودم یا حسین

حرف «پیر زیرکی» همواره در یاد منست
مثل او این حرف در توفان فریاد منست

هر چه هستم هر که هستم بر کسی مربوط نیست
جود اربابم حسین بن علی مشروط نیست

پیرهن مشکی به تن کردن عبادت کردن است
یا حسین ما همان قرآن تلاوت کردن است

می‎شود این روضه‎ها بی سایبان هم برقرار
برتر از عرش است روضه، سقف می‎خواهد چه کار؟

چادر زهرای اطهر سایبان روضه‎هاست
بانی پهلو شکسته میزبان روضه‎هاست

روضه‎ای را که به پا کرده در این دنیا خودش
اختیارش نیست دست هیچکس الّا خودش

پس به پای هم چرا بیهوده می‎پیچیم ما
پای زهرا که وسط باشد، همه هیچیم ما

ما تأسی می‎کنیم امسال بر بانو رباب
سینه‎زن خواهیم شد حتی به زیر آفتاب

بی‎اراده غرق ناله، بی‎امان، بی‎اختیار
گریه باید کرد مثل مادران داغدار

گریه‎های مادرانه یادگار فاطمه است
روضه خواندن کار ماها نیست کار فاطمه است

سوختی در آتشِ صحرا بُنَیَّ، سوختم
رفت غارت آن لباسی که برایت دوختم

کاش در گودال خون عطشان نبودی لااقل
پیش چشم این و آن عریان نبودی لااقل