دوباره در حرم خود مرا کشید حسین
به احترام مُحرّم مرا خرید حسین

خبر دهید به عالم درِ کَرم وا شد
پناه هر چه گرفتار و ناامید حسین

زمان دست کشیدن بر این سیاهی‎ها
شبیه «جون» مرا کرده دل سپید حسین

گناهکار رسیدم ولی به رویم نزد
گمان کنم که مرا در گنه ندید حسین

همین که خواست گناهم مرا زمین بزند
شبیه یک پدر مهربان دوید حسین

میان خلوت خود هرکه حرف زد با او
تمام درددلش را بدان شنید حسین

برای اینکه نسوزند گریه کن‏‎هایش
به پیش مادر خود بین خون تپید حسین

برای یاری دین هر که یک قدم برداشت
ز اوج عرش به چشمان خویش دید حسین

دوباره گریه کنم با کشیدن مظلوم
غریب و تشنه بدون کفن، شهید، حسین

تمام سوز دل ما ز ناله‎ی زهراست
میان حنجر ما مادرش دمید، حسین

کنار زنگ شترها کنار آل حرم
صدای ناله ای از آسمان شنید حسین

به کودکی بغلش کرد و گفت پیغمبر
تو را چه کار به گودال با یزید، حسین

ای آبروی عشق بگردان دو عین را
تغییر ده قضا و قدر عالمین را

دنیا پر است از غم و درد و بلا و رنج
بازآ و پر کن از کرمت زیب و زین را

ای آفتاب عالم و آدم طلوع کن
روشن کن از جمال خودت مشرقین را

با صوت دلنواز بخوان از کنار بیت
«صمصام منتقم» و «انابن الحسین» را

زهرا کشید با حسنین انتظار تو
خشنود کن به جان علی زینبین را

حالا کنار خیمه تو خیمه می‎زنیم
با تو به پا کنیم چنین نشأتین را

آنقدر با تو گریه کنیم از غم حسین
تا جان دهیم تا دم خون حسین را

بازآ که با تلاوت آیات ذوالفقار
از بیخ برکنی شجر نحستین را

هم انتقام کوچه و گودال را بگیر
هم زنده ساز خیبر و بدر و حنین را

ایران سوی حجاز چو لشگرکشی کند
با پرچم تو قتح کند مغربین را

با دولت کریمه‎ی تو چون دهد وصال
آباد می‎کنیم همه‎ی عالمین را

شکر خدا که باز عزادارتان شدیم
یعنی دوباره گرمی بازارتان شدیم

پرچم زدیم، تکیه زدیم، و علم زدیم
شکر خدا که کارگر کارتان شدیم

این ماه بار عام غذاهای حضرتی‎ست
مثل همیشه نان‎خور دربارتان شدیم

از دولت حسین و ز الطاف روضه‎ها
اینکه دوباره لایق دیدارتان شدیم

باید چگونه شکر کنیم این مقام را
با گریه‎های هر شبمان یارتان شدیم

«والشمر جالس» نفس مادرت گرفت
ما را ببخش باعث آزارتان شدیم

آنکه در عالم ذر روزی ما را غم داد
غم و شادی جهان را به خدا توأم داد

آی مردم همه دعوت به محرم شده‎اید
بار عامی ست که ارباب به این عالم داد

اول ماه حسین است خدایا شکرت
باز امسال محلی به منِ بد هم داد

هر کسی را به طریقی سوی کشتی آورد
به کسی دیگ غذا داد و به کس پرچم داد

مشتری ذات خدا بود، فروشنده حسین
جمع ما را به خدا داد، ولی دَرهم داد

ما خودیهای حسینیم نشانش این است
که به ما آب فرات و به همه زمزم داد

به خدا ما که ندیدیم بگوید احدی
حاجتم را ز حسین خواستم اما کم داد

صد برابر ز خود فاطمه پس می گیرد
آنکه در بزم عزا آمد و یک درهم داد

از حسن اذن گرفتم که حسینی شده‎ام
از بقیع آمدم و کرب و بلا را هم داد

یا ربّ این مرد چه مردی‎ست نمی‎فهمم من
که به دشمن ته گودال بلا خاتم داد

هر کس که در این میکده زحمت نکشیده
راه کج سیرش به سعادت نکشیده

مردم به تملق به بزرگی نرسیدند
شاهیم به احسان تو، منت نکشیده

خسران زده آن است که در عالم فانی
با جان و دلش بار محبت نکشیده

از شام سیاه دل ما بی خبران است
خورشید اگر پرده ز صورت نکشیده

دردست که در خنده‎ی معصیت و غفلت
از چشم ترت بنده خجالت نکشیده

تأثیر دعای سحرت بوده که «زهرا»
بر اسم من بی سر و پا خط نکشیده

«یابن الحسن» امروز بیا درگذر از من
تا کار به فردای قیامت نکشیده

مانند «حسین بن علی» هیچ شهیدی
با جوهر خون صحنه‎ی عزت نکشیده

در رخت اسیری‎ست ولی «دختر حیدر»
پیروز نبرد است حقارت نکشیده

در کوفه و در شام بلا هیچ خبیثی
چادر ز سر آیه‎ی عصمت نکشیده

حال زار ما ببین با دوری تو راحتیم
از تو دور افتاده‎ایم و باز هم بی همّتیم

فکر بیداری مائی ولی خوابیم، خواب
عفو کن آقا اگر اینقدر اهل غفلتیم

تو به گمنامان نگاه بیشتر داری ولی
ما ز چشم افتاده‎ها از عاشقان شهرتیم

پشت ابر معصیت ماندیم و نابینا شدیم
حاضر کامل شما هستی و ما در غیبتیم

با تمام این بدی‎ها نام ما را خط مزن
با تمام این بدی‎ها باز هم در خدمتیم

جز حسین و روضه‎اش راه نجاتی نیست، نیست
ما برای آشتی با تو دخیل هیأتیم

آبروداران عالم سمت کوفه می‎روند
داغدار معجر خاکی آل عصمتیم

ادامه »

آقا بیا بهر قیامت یار داری
بازآ به جان عمه‌ات غمخوار داری

گوشه کنار هیئت و شهر و دیارت
فریادگر چون میثم تمار داری

اصلا میان این جوانان حسینی
بر یاری‌ات یک عالمه سردار داری

جان خودت سوگند در دنیای اسلام
مقدادها و مالک و عمار داری

سرها جدا شد از بدن‌های شهیدان
مرد مدافع از حرم بسیار داری

از حالت ناحیه‌خوانی تو پیداست
از مقتل جدّت حسین، اسرار داری

هر روز و شب در ماتم جدّ غریبت
خود روضه‌ی آن سید و سالار داری

وقت اسیری رفتن زینب رسیده
گویند زین غم دیده‌ی خونبار داری

تنها نه سوز خیمه‌ی آتش گرفته
ای وای من داغ در و دیوار داری

مانند مادر، چون پیمبر، مثل حیدر
بر سینه‌ی خود زخمی از مسمار داری

در روضه‌ی سخت عمو عباس مظلوم
آیا هنوز آقای من دیدار داری؟

گر دل شنود صدای زینب
دیوانه شود برای زینب

محبوب خدا و اهل بیت است
هر کس که شده گدای زینب

سلطان اجابت دو عالم
شد ملتمس دعای زینب

دیدیم رضای پنج تن را
در آینه‎ی رضای زینب

عباس و علی اکبر و قاسم
جان همگی فدای زینب

سر می‎شکند میان روضه
هر کس که شد آشنای زینب

چشمان فلک ندیده باشد
جانسوزتر از عزای زینب

اطفال تمام شیعیانت
قربانی بچه‎های زینب

آن لحظه که دید بین گودال
بی سر شده مقتدای زینب

یکباره تمام عرش حق را
سوزاند غم صدای زینب

قربانی ما کم است اما
تقدیم تو ای خدای زینب 

خون گریه کند بقیة الله
در روضه‎ی کربلای زینب

تا روز جزا همه بگریند
از گریه‎ی های های زینب

آرام دل تمام دنیاست
والله قسم ندای زینب

هر صاحب غیرتی بمیرد
شد بزم شراب جای زینب

ادامه »