باید برای حال زارم ناله سر کرد
یا لااقل این شام ظلمت را سحر کرد

وقت گرفتاری تو را خواندن هنر نیست
آنکه همیشه خوانده نامت را هنر کرد

فهمیده‌ام از «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ»
هر کس که از یاد تو غافل شد ضرر کرد

دیروز اهل اشک و استغفار بودم
امروز اما معصیت بر من اثر کرد

مردم همه خوابند و من بیدار و بی‌تاب
دیدی مرا عشق تو آخر در به در کرد

شرمنده از بار گناهم بودم اما
بخشندگی‌هایت مرا شرمنده‌تر کرد

کارم گره خورده است دیگر مطمئنم
باید «حسین بن علی» را باخبر کرد

دور گناه و معصیت را خط کشیدم
از آن شبی که فاطمه بر من نظر کرد

تا دید از جای دیگر خیری ندیدم
ما را گدا و سائل این دوروبر کرد

راه هزاران ساله را یک روزه طی کرد
یک روز هر کس سمت شش گوشه سفر کرد

می‌رفت زینب پابه پای آن سری که
منزل به منزل بر فراز نی سفر کرد

یک جا میان تشت و یک جا بین گودال
یک جا هم از بازار شامی‎ها گذر کرد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

این ناله‌ها غیر از صدا چیزی ندارد
این حرف‌ها جز ادّعا چیزی ندارد

حیف است دنبال صدای ما می‌آیی
در عمق این آقا بیا چیزی ندارد

بهتر که روی ما حسابی وا نکردی
پرونده‌ی ما جز جفا چیزی ندارد

رحمی به حال سائل بیچاره‌ای که
غیر از تو و غیر از خدا چیزی ندارد

حتی برای اینکه چشمت را بگیرم
دل در بساطش چیز ناچیزی ندارد

داراترین دارای دنیا هم که باشد
هر کس نمی‌خواهد ترا چیزی ندارد

خالی‌ست دستان من اما چشم‌هایم
جز اشک در این روضه‌ها چیزی ندارد

حرف دل ما را بخوان از چشم‌هامان
جز آرزوی کربلا چیزی ندارد

قحطی آب آمد همه گفتند عمو جان
غیر از ترک لب‌های ما چیزی ندارد

جز چشم خون و دست قطع و مشک پاره
دیگر عموی باوفا چیزی ندارد

هر که زهرایی‌ست خون بارد ز چشم
تیر با زانو برون آمد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

عاشق همیشه پای دلدار می‌نشیند
تا صبح تا سحرگاه بیدار می‌نشیند

شکر خدا که لیلی ظرف مرا شکسته
بی‌آبرو میان انظار می‌نشینم

غم داشتم ولیکن گل گفتم و شنفتم
آنجا که باغبانش با خار می‌نشیند

جُونم که روی زشتم ربطی به کس ندارد
بوی خوشم به جان عطار می‌نشیند

از کوی نیکنامان هر نیمه شب گذشتم
مثل سگی که پشت دربار می‌نشیند

هر نوکر زرنگی ریزه‎خور کریم است
بی اعتنا به سفره با یار می‌نشیند

سنگم برای زهرا بشکن بده تراشم
بر سنگ دُرّ قلبم  می‌نشیند

یک عمر زحمت من پای ابوتراب است
شاهی که با گدا در بازار می‌نشیند

صرفا به دست حیدر کار مرا بسازید
حتما کنار قبرم یکبار می‌نشیند

حرف عطش که باشد شخصا خودش می‌آید
با ما حسین پیش از افطار می‌نشیند

ذکر حسین جانم ذکر حسن حسن شد
این شاه، رعیتش با تجار می‌نشیند

با یاد کربلا و مشهد دلش گرفته
آنکه مدینه پشت دیوار می‌نشیند

تابوت او برای عباس دردسر شد
روی جنازه‎اش تیر بسیار می‌نشیند

اما نرفته گودال در زیر سمّ مرکب
نه خنجری به حنجر صد بار می‌نشیند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

جنس انگور اگر عسگری‎اش قیمتی است
دل خالص شده هم دلبری‎اش قیمتی است

عبد رسوا شده‎ای که همه جا را گشته
زار برگشتن و جانب دری‎اش قیمتی است

دل رسوای مرا لطف خدا بالا برد
از بس این ظرف دلم مشتری‏‎اش قیمتی است

تا سحر نام تو را می‎برم ای ربّ کریم
سینه‎ی سوخته نوحه‎گری‎اش قیمتی است

از همان روز ازل فاطمه ما را بُرده 
مادر ما به خدا مادری‎اش قیمتی است

دل نبستم به هر دل که فقط در دل‎ها
در تمامی جهان، حیدری‎اش قیمتی است

کل اعمال گره خورده به حبّ حیدر
مژده بر دل که علی یاوری‎اش قیمتی است

هر کسی ذوب در انوار حسینی باشد
نزد زهرا و علی نوکری‎اش قیمتی است

چشم ما را گریه نکرده است به جز بر ارباب
باده‎ی ناب فقط کوثری‎اش قیمتی است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

رسیده به درگاه، عبد اسیر
جوانی که حالا شده پیر پیر

گرفتارِ شرمنده و سر به زیر
پناهم بده حضرت دستگیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

ز دست دل و دیده‌ام وای وای
من عمری‌ست خوابیده‌ام وای وای

ز خشمت نترسیده‌ام وای وای
بغل کن مرا باز ای بی‌نظیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

دلم مرده و ظاهرا زنده‌ام
کجا مومنم من کجا بنده‌ام

به رویم نیاور که شرمنده‌ام
به قربانت، ارباب سائل پذیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

اگر چه خدا را صدا می‌زنم
دم از ربّنا ربّنا می‌زنم

به بخت خوشم پشت پا می‌زنم
تو زود آمدی ولی من دیر دیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

نه کافی‌ست اعمال در دفترم
نه راضی‌ست از من پدر مادرم

چه یاید کنم با دل مضطرم
من و صد هزاران گناه کبیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

گدایم گدایم گدای علی
مرا خاک کن زیر پای علی

گره خورده‌ام با ولای علی
خریده است ما را علی در غدیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

سیاهم ولی چون صدف ‌می‌شوم
همین که مقیم نجف می‌شوم

به ایوان طلا تا طرف می‌شوم
به سجده می‌افتم به پای علی

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

اگر چه گنه سدّ راه من است
امام خراسان پناه من است

ضریح رضا تکیه‎گاه من است
گدا پیش سلطان شده سیر سیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

مناجاتِ بی کربلا ابتر است
حسین آبرومند در محشر است

همیشه گدایش بر این باور است
امیری حسین و نعم الامیر

اجرنا اجرنا مدد یا مجیر

به قرآن و توحید پا می‌زنند
حسین مرا با عصا می‌زنند

پس از آن سنان را صدا می‌زنند
نزن نیزه را کفتار پیر

پرم سوخته پیکرم سوخته
از آتش تمام پرم سوخته

اباالفضل جان معجرم سوخته
تو افتادی و شمر گشته دلیر

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خرابه‌ایست دلی که ز عشق دم نزند
خدا برای دلی اینچنین رقم نزند

خدا کند که پس از روزه‌داری‌ام از دست ندهد
شبانه روز فقط حرف از شکم نزند

رسیده‌ام به سرایی که صاحبش عمری‌ست
نَزَد ز معصیتم حرف، باز هم نزند

کجا روم چه کنم با که درد خود گویم؟
اگر که بنده‌ی عاصی درِ حرم نزند

من آمده‎ام که از این پس گناه و معصیتم
بساط بندگی‌ام را دگر به هم نزند

به روز حشر بگویم که دوستش دارم
چنانچه لطف کند مُهر بر لبم نزند

دخیل اهل کسایم و بی پناه شده است
کسی که رو به خدایان ذوالکرم نزند

ز عشق بازی و دلدادگی چه می‌فهمد
میان صحن نجف هر کسی قدم نزند

حسین خون خدا هست و من گدای حسین
گدا چه سان دم از آن شاه محترم نزند

بگو به صاحب آن خیزران به پیش رباب
به کام شاه دگر ضربه از ستم نزند

بگو که حرف کنیزی آل عصمت را
به اشک دیده‎ی صاحب عَلَم نزند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یا ربّ از این فعل کمم اخلاص و قربت را نگیر
هر چیز می‌گیری بگیر اما حلاوت را نگیر

چیزی ندارم آورم بر محضرت جز چشمِ تر
از آسمان دیده‌ام باران رحمت را نگیر

مشغول دنیا شد دلم با غفلت از «یوم النُّشور»
از خاطر آشفته‌ام یاد قیامت را نگیر

یک عمر با سرپیچی‌ام بیچاره و رسوا شدم
شرمنده‌ام یا سیدی از من اطاعت را نگیر

با بی حیایی‌های خود خیلی تو را آزرده‌ام
جان علی دیگر بیا از من نجابت را نگیر

من با ولای مرتضی تا عرش اعلی می‌روم
جانم بگیر و در عوض حبّ ولایت را نگیر

دیدی نشد با معرفت بوسه به شش گوشه زنم
باشد از این هجران زده بوسه به تربت را نگیر

نام شب این سفره‌ام شد گریه بر داغ حسین
لطفی کن و از سفره‌ام این نام هیئت را نگیر

مست مناجات است او ای نیزه‌دار بی حیا
از حنجر خشکیده‌اش صوت و فصاحت را نگیر

زهرا با وضو شانه به مویش می‌زده
حرام زاده شرم کن گیسوی حضرت را نگیر

چیزی نمانده از طناب عمامه  یا خُود و زره
ای ساربان بس کن برو دنبال غارت را نگیر

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات