عیدم بدون وصل رویت شام هجران است
چشمان خشکم بی قرار فصل باران است

نزدیکی خیمه نشستن شرط وصلت نیست
هر چند تکریم گدا، کار کریمان است

یک روز هم نگذاشتم سر در بیابانت
سجاده ی عشاق تو خاک بیابان است

شد آبروریزی ولی باز آبرو دادی
گفتند آلوده شده گفتی پشیمان است

طفلی که گریان شد محبت میچشد آخر
هر چند از دید همه عالم پریشان است

اینبار تکلیف مرا با خود مشخص کن
آقا بیا که نوکرت بدجور حیران است

دیگر چنان اول سراغم را نمیگیری
لعنت به هر کس گفته که دل بستن آسان است

زندان که یوسف را نشانم داده زندان نیست
دنیا که ما را کنج عزلت برده زندان است

طعم تقرب را چشیدم در نجف بهتر
آنجا غریبه میرسد انگار مهمان است

سه سال دارد میشود دور از حرم هستم
انگور شیرین ضریحت زیر دندان است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

اشک سحر دارم غمی سرشار دارم
راهم بده که درددل بسیار دارم

بیچاره ام، بی سرپناهم، بی نوایم
تنهای تنهایم ولی غمخوار دارم

اظهار کردم عاشقم اما نبودم
آلوده ام، آلوده ام، اقرار دارم

از توبه ام از ندبه ام، خیری ندیدم
تو قلبِ زار و من فقط آزار دارم

حق داری آقا جان اگر من را نبخشی
وقتی که با من کار داری، کار دارم

خیلی محبت داشتی داری هنوز هم
خیلی به دوری از شما اصرار دارم

جان عزیزت آبرو داری کن آقا
اصلا بگو یک نوکر سربار دارم

امروز و فرداهای تو کِی سر می آید؟
دلواپسم چون حالت مردار دارم

از سفره ای که فاطمه انداخت اینجا
یک لقمه نان دستم بده بیمار دارم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

باده میخواهم ولی از دست دوست
میروم هر جا که خاطرخواه اوست

در به در کن آخر عمری مرا
چون که این عاشق نمیگنجد به پوست

میل ساقی بوده که ظرفم شکست
کوزه ی صد تکه بهتر از سبوست

قُرب من را غم میسر میکند
درد اگر از سوی تو باشد نکوست

تو کنار ما و ما غافل ز تو
چشم نابینا چرا در جستجوست

یوسفا از چاه بیرونم بکِش
گرگ نفسم را بکُش دردنده خوست

عزتی را که خودت دادی نگیر
سائل بی آبرو با آبروست

دشمنانت حرف پشتت میزنند
زودتر برگرد وقت روبروست

کار من سخت است با بار گناه
مرقد کرب و بلایم آرزوست

ای نجف جای ضریح مرتضی
پنجه های بغض من زیر گلوست

ای مدینه زینب آمد بی حسین
آنکه بین کوچه گرم گفتگوست

خواهرانه پیش مادر گریه کرد
آب دید و گفت که وقت وضوست

گفت ای ام البنین چشم رباب
بعد اصغر در پی مشک عموست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شمیم یاس بهاری چرا نمی آیی؟
دلیل گریه و زاری چرا نمی آیی؟

به پشت ابر فراق، انتظار طولانی
چونان سحاب بباری، چرا نمی آیی؟

شنیده ام که بیابان نشین زهرایی
جمال پر ز غباری چرا نمی آیی؟

به گوش پر ز هیاهو و پر توقع من
الا به فاطمه قاری چرا نمی آیی؟

پی نجات محبین غرق در دنیا
تو ای سفینه ی جاری چرا نمی آیی؟

برای یاری جاماندگان از شهدا
تویی که قافله داری چرا نمی آیی؟

تو جانشین امامی که گشته خانه نشین
به ذوالفقار به یاری چرا نمی آیی؟

قسم به خون شهیدان که فاطمه راضی ست
که سر به کعبه گذاری چرا نمی آیی؟

بخوان که خیل لثارات سوی تو آیند
تو در کدام دیاری چرا نمی آیی؟

به انتقام تن پخش شبه پیغمبر
شبیه باز شکاری چرا نمی آیی؟

شتاب کن که تو را عمه جانتان می گفت
به قلب ما تو قراری چرا نمی آیی؟

به اشک دیده ی زینب به گریه ی زهرا
که هست یکسره جاری چرا نمی آیی؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شرمسارم سر به زیر افکنده ام
شد دلت آزرده از پرونده ام

وای از غافل شدن وقت گناه
شد فراموشم تویی بیننده ام

روزی هر روز را دادی ولی
من به فکر روزی آینده ام

عبد فرارم پناه آورده ام
بر سرای صاحب بخشنده ام

دستهایم را جدا از خود مکن
مبتلا بر جاده ی لغزنده ام

با دعایت عاشق حیدر شدم
صاحب این نعمت ارزنده ام

لطف کردی بر من آلوده تا
نام زهرا را به قلبم کنده ام

گفت مولا فاطمه جان از غمت
مثل جامی از محن آکنده ام

سرد شد کاشانه ام فکری نما
آفتابم، رحمت تابنده ام

پیش چشمم این همه زخمی شدی
تا قیامت فاطمه شرمنده ام

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

در ورودی جنت حریم ساحت توست
بهشت گوشه ی دنج حیاط خلوت توست

صدای پهنه ی لاهوت، ذکر یا زهراست
میان عالم بالا همیشه صحبت توست

خدا به خاطر یک خنده ی تو می خندد
رضای حضرت حق در ید رضایت توست

پیمبری که نماد اصول بندگی است
زمان نافله ات محو در عبادت توست

به استعانت لولاک، امام یعنی تو
ولایت علوی پس همان ولایت توست

به فکر سفره ی همسایه های خود بودی
چقدر رنگ عطوفت، در این روایت توست

غذای گرم حسن را فقیر کویت خورد
همین نشانه از لطف بی نهایت توست

هنوز نان تنور تو قوت غالب ماست
هنوز رونق اطعام ما به برکت توست

فقط اجازه بده تا بگویمت مادر
تمام آرزویم دیدن محبت توست

تمام گریه کنان حسین مادری اند
شروع عاطفه اش از مصیبت توست

یکی ز مستمعین عزای تو جبریل
خدای عزوجل روضه خوان هیئت توست

توان نداشته ای تا سری تکان بدهی
همین نشانه ی اوضاع پر وخامت توست

هجوم کوچه ی باریک و میخ در آتش
چگونه این همه غم در دل شهادت توست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شبی که ختم خواهد شد دم صبحش به دیداری
هزاران ساعتش والله می ارزد به بیداری

سحر از تاب گیسویت به گوش باد گفتم، گفت
عجب یاری، عجب یاری، عجب یاری، عجب یاری

من بی عرضه حتی عرض حاجتهام میلنگد
گره در کار خود انداختم وقت گرفتاری

چه بر می آید از دست من درمانده جز گریه
اقلا دلخوش با چشمهایم کرده ام کاری

برای سنگ طفلان سر کویت سر آوردم
بیا دیوانه ات را مفتخر گردان به آزاری

وبال معصیت بال عروجم را ربود از من
کبوتر را قفس ول میکند اما به دشواری

قرار از ابتدا این بود بار هجر بردارم
ببین حالا چگونه شهره شهرم به سرباری

گریز از ناگریزی فراقت کاش ممکن بود
چه چاره دارد این بیچاره ی تو غیر ناچاری

شهیدان تکلم کشتگان نطق معشوقند
بیا تکیه بزن بر کعبه، ذبحم کن به گفتاری

خودم خاک کف پای تو هستم حضرت عباسی
به قول لات های بامرام کوچه بازاری

به جز تو رو به هر کس میزدم رو می گرفت از من
هوای این گدای رانده از هر خانه را داری

به حق خانم پهلو شکسته خواهشا برگرد
به حق رد خون مانده بر تیزی مسماری

نه تنها مادر ما سوخت بلکه گیر هم افتاد
نه ول کن بود میخ در، نه مهلت داد دیواری

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات