به درد هجر گرفتار کرده ای ما را
چقدر تشنه ی دیدار کرده ای ما را

هزار مرتبه غافل شدیم و دور شدیم
اما هزار مرتبه بیدار کرده ای ما را

گناهکاری ما دیدی و عطا کردی
به لطف خویش بدهکار کرده ای ما را

بها نداشت خرابه سرای سینه ی ما
به یک نگاه بهادار کرده ای ما را

برای گریه کنان هر سحر دعا کردی
به این طریق سبکبار کرده ای ما را

علی علی به روی لبت اثر کرد و
اسیر حیدر کرار کرده ای ما را

تو خواستی که سیه پوش مادرت شده ایم
برای روضه خبردار کرده ای ما را

به روضه های نفس گیر بستر و مادر
هزار شکر که بیمار کرده ای ما را

ز بس برای رخ نیلی اش زدی ناله
تمام عمر عزادار کرده ای ما را

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

رفت عمر از دست و دستت را نشد آخر بگیرم
آمدم تا باز درس عشق را از سر بگیرم

چون نمیدانم کجایی باز می آیم به روضه
تا سراغت را ز اشک و بیرق و منبر بگیرم

خاک پایت را بده تا روی چشمانم گذارم
یا غبارم کن که گیسوی تو را در بر بگیرم

انتقام اشکهایی که برایم ریختی را
باید از خود، این بدِ نامرد طغیانگر بگیرم

گر بسوزانی، حق با توست چون از خاطرم رفت
هر چه میخواهم بگیرم باید از این در بگیرم

بال من زخمی ست پابند زمینم مرهمی کو
تا که من هم جون شهیدان در هوایت پر بگیرم

آن شهیدانی که روی پیرهن با خون نوشتند
میروم تا انتقام سیلی مادر بگیرم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

هر روز غصه های دلم بیشتر شود
شب بی وصال یار چه غمگین سحر شود

یا رب روا مدار که این طفل نابلد
دور از امام خویش چنین در به در شود

نگذار مثل این همه ایام طی شده
این چند سال آخر عمرم هدر شود

تکرار بی حیایی من شد دلیل
اگر روی لبم دعای فرج بی اثر شود

وای از دل شکسته ی مهدی فاطمه
وقتی که از معاصی ما با خبر شود

ظرف سیاه قلب مرا اینچنین نبین
یک روز، آخر از کرم دوست زر شود

جانها فدای آن نفسی که امام عصر
گریان برای روضه ی دیوار و در شود

باید چگونه جمع شود تکه تکه اش
آیینه که زمین بخورد دردسر شود

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

برای تو نگرانم کسی چه می‎داند
فراری از دگرانم کسی چه می‎داند

شبانه روز شده کار یار من گریه
رواست اشک روانم کسی چه می‎داند

از آنچه هست امانت به نزد تو پنهان
بریده است امانم کسی چه می‎داند

صحیفه چادر خاکی عمامه انگشتر
مصائبی ست گرانم کسی چه می‎داند

ز خاتمی که برایش بریده شد انگشت
نمانده صبر و توانم کسی چه می‎داند

سخن ز معجر پاره برای من سخت است
ولی توراست نشانم کسی چه می‎داند

به پاره پیرهنی که نظر کنی هر روز
هماره اشک نشانم کسی چه می‎داند

به ذوالفقار غلافت که منتظر مانده
دعای فرج بخوانم کسی چه می‎داند

ز دردهای تو دردا که مخفی است از ما
غمی‎ست بسته به جانم کسی چه می‎داند

فلک ز یاس کبودش همیشه می‎پرسد
کجاست ماه نهانم کسی چه می‎داند

ز داغ تیر سه شعبه هنوز می‎سوزم
سزاست نوحه بخوانم کسی چه می‎داند

صدای قهقهه حرمله شده کابوس
کجاست تیر و کمانم کسی چه می‎داند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

گر چه فقط بی آبرویی کرده‎ام باز
مولای من لطفی کن و دورم نینداز

عمر مرا وقف اباصالح نوشتند
در به درت بودم گل نرگس از آغاز

سائل رسیده تشنه احسان و جود است
دریای لطفت را نما ای یار ابراز

ظرف دلم محبوس دنیا شد ولی باز
با یک دعایت می‎شود قفل دلم باز

خالی‎ست دستانم چه سازم در قیامت
بی‎توشه‎ی اعمال صالح، بی‎پس انداز

دارایی‎ام اشک است شاید این عنایت
سازد مرا در دیده‎ی زهرا سرافراز

روضه بخوان از ماجرای داغ مادر
از قتل محسن پشت در ای محرم راز

در وصف در، در وصف میخ در چه گویم
در سنگدل در بی حیا مسمار لجباز

آخر چه آمد بر سر زهرا که دیگر
با بال زخمی بود تنها فکر پرواز

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

صورت توحید دارد سجده‎های فاطمه
سجده باید کرد پس تنها به پای فاطمه

خلقت زهرا ولایت داشت دنبال خودش
مصطفی ختم رسل شد در حرای فاطمه

یا علی گفتیم و یا زهرا درآوردند از آغاز
در غدیر خم که ثابت شد ولای فاطمه

بارها از ربّی الاعلای خود فهمیده‎ام
می‎خرد ما را خدا با ربّنای فاطمه

گرد و خاک چادرش هم دست ما باشد بس است
چون نمی‎ارزد دو عالم در ازای فاطمه

می‎رسد خیر قنوتش بر در و همسایه‎اش
پس چه می‎صرفد شود عمری گدای فاطمه

خوش به حال فاطمه کهف حصینش حیدر است
خوش به حال مرتضی دارد هوای فاطمه

قبر پنهانی او گیریم پیدا نشد
اصلا از اول نبوده این خاک جای فاطمه

او اگر می‎خواست آتش را گلستان کرده بود
معجزه کاری ندارد که برای فاطمه

قامتش آیینه‎ی صبر علی بود و شکست
شانه‎ی دیوار شد آنجا عصای فاطمه

ضربه‎ی دیوار نه، آتش نه، حتی میخ نه
درنیامد از پس حُجب و حیای فاطمه

صحبت محسن وسط آمد وگرنه هیچ وقت
درنمی‎آمد در این دنیا صدای فاطمه

پیش چشم زینبش قلب حسین آتش گرفت
خانه‎ای که سوخته شد کربلای فاطمه

در بساطم نیست غیر از ناله‎ی آقا بیا
تا نیفتادم ز هجران و بلا از پا بیا

باز هم من آمدم مثل همیشه پر گناه
رحم کن بر نوکر آلوده و رسوا بیا

گرد و خاک پای تو روی لبم کی می‎رسد؟
مانده‎ام دور از تو ای آواره‎ی صحرا بیا

رو به هر کی می‎زنم فورا جوابم می‎کند
خسته‎ام از طعنه‎های مردم دنیا بیا

جرم من گریه است می‎بینی که سنگم می‎زنند
در میان عاشقانت هم شدم تنها بیا

هر سحر یاد توام یاد من بیچاره باش
ماه من انقدر هستی از چه کم پیدا بیا

سال‎ها من بودم از این سفره بنشین با گدا
آبرویم می‎رود در پیش میهمان‎ها بیا

سرپناه بی‎کسی‎هایم همیشه هیئت است
بی‎پناهم من در این ایام وانفسا بیا

بر یتیمانی که داری مثل حیدر سر بزن
ای بزرگ قوم ما از غیبت کبری بیا

فاطمه پشت در خانه صدایت می‎زند
لااقل در روضه‎های مادرت زهرا بیا

بین دیوار و دری که سوخت بد خورده زمین
فضه می‎داند نگفت آنجا چرا مولا بیا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات