بدون عشق دلسردم کمی آقا نگاهم کن
سراپا غصه و دردم کمی آقا نگاهم کن

درخت بی‌ثمر هستم برایت دردسر هستم
خزانم، شاخه‌ای زردم، کمی آقا نگاهم کن

نشستم با دو چشمِ تر، خجالت می‌کشم دیگر
از این طرز عملکردم، کمی آقا نگاهم کن

نکن قلب گدا را خون، نگو سائل برو بیرون
فقیرم از همه طردم، کمی آقا نگاهم کن

ندارم بیم رسوائی، به امید تماشایی
دم میخانه می‌گردم، کمی آقا نگاهم کن

برای وصل جنّت، نه، وفور ناز و نعمت، نه
به عشقت نوکری کردم، کمی آقا نگاهم کن

ز هجرانت نمردم من، به دردت هم نخوردم من
فدای غربتت گردم، کمی آقا نگاهم کن

به سوز سینه‌ی زهرا، به آه زینب کبری
صدایت می‌زنم هر دم، کمی آقا نگاهم کن

امان از شام و ویرانه، عقیله بود و بیگانه
دو جمله روضه آوردم، کمی آقا نگاهم کن

من از ضرب لگد خواندم، دوباره روضه‌ای خواندم
صدایت را درآوردم، کمی آقا نگاهم کن

به یاد غربت زینب، خرابه می‌روم هر شب
شبیه جغد شبگردم، کمی آقا نگاهم کن

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

بیشتر از عاشقی، هجران مرا سوزانده است
هجر دیدار رخ جانان مرا سوزانده است

بعد از عمری علت خُسران خود فهمیده‎ام
دل سپردن دست این و آن مرا سوزانده است

مثل یعقوبم دلم آتش گرفته، سوخته
بعد یوسف، غربت کنعان مرا سوزانده است

عشق بی وصل نگار از هر بلایی بدتر است
عاشقی، این درد بی‎درمان مرا سوزانده است

دور از مولا در این زندان نفس افتاده‎ام
غفلتم در بین این زندان مرا سوزانده است

یک کلاف آورده‎ام یوسف خریداری کنم
این هیاهوی خریداران مرا سوزانده است

ترس از این دارم بگوید که نمی‎خواهم تو را
فکر دوری از صف خوبان مرا سوزانده است

سیره‌ی آقای ما گریه کنار زینب است
روضه‎های خواهری گریان مرا سوزانده است

روی نیزه رفتن خورشید جانم را گرفت
بین صحرا پیکری عریان مرا سوزانده است

بی‎قرار شارع العباس گشته‎ام باز هم
صحن سقا دوری از ایوان مرا سوزانده است

روزه می‎گیرم ولی افطار زهرم می‎شود
کام خشک ساقی عطشان مرا سوزانده است

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

گناه پشت گناه و گناه پشت گناه
چه توبه‎ای که فقط هست، آه پشت گناه

جوانی است زمان رسیدن به خدا
جوانی‎ام همه‎اش شد تباه پشت گناه

رجب گذشت یکی هم به داد من برسد
چرا که نیست دلم رو به راه پشت گناه

رسید سوی من آقا و رفت از دستم
دوباره روزی دیدار ماه پشت گناه

حکایتی‎ست پر از درد خنده عاشقی‎ام
دو چشم خیس نشسته به راه پشت گناه

دلیل دارد اگر سر به زیر و غمگینم
به پیش یار شدم رو سیاه پشت گناه

گناه هیچکسی نیست با خودم قهرم
همیشه رفته سر من کلاه پشت گناه

چقدر گفتمت ای دل برو به کرب و بلا
حرم نرفته شدی بی‎پناه پشت گناه

در این حریم ذکرم، یارب و یا کریم است
دستم اگرچه خالی‎ست، خرجیم با کریم است

کم می‎شود مگر از این سفره هر چه بردند؟
وقتی طرف حساب شاه و گدا، کریم است

بیهوده زائرانش دست کرم ندارند
هرکس شد آشنای این آشنا کریم است

تضمین ذکر “یا من یعطی الکثیر” من اوست
گرچه زیاده خواهم، او منتها کریم است

با این لباس پاره، فوراً مرا بغل کرد
من باورم نمی‎شد، اینقدرها کریم است

نوکر غریب باشد، مولا نمی‎پسندد
گفته سه جا می‎آیم ، آقای ما کریم است

اصلا ً بهشت یعنی در این حرم نشستن
امروز با رضاییم، فردا خدا کریم است

باب الجواد بودیم، دیدیم کاظمینیم
باب الرضا نوشته، ابن الرضا کریم است

هر جا که روضه بوده، بالا نشسته زهرا
آنکس که برده من را، تا کربلا کریم است

بردند مثل نذری، هرعضوی از علی را
این جسم قطعه قطعه، روی عبا کریم است

بنده‎ی نفس شدم سوز و نوایم رفت، رفت
از نَفَس افتادم و حال دعایم رفت، رفت

غفلتم توفیق توبه کردنم را برده است
از قنوتم «ربنا اغفرلنا»یم رفت، رفت

بار من را آتش ناشی‎گری‎ام سوزانده است
از کفم سرمایه‎ی روز جزایم رفت، رفت

عبد رسوایم، فقط دردسر مولا شدم
آبرویم پیش او وقتی حیایم رفت، رفت

در سحرها خلوتی با دلسِتانم داشتم
آنقدر بد کردم آخر از سرایم رفت، رفت

سوی نامحرم نظر کردم سلاحم را گرفت
برکت از این زندگی، تا اشک‎هایم رفت، رفت

دلخوشم صحن دلم وقف علی و فاطمه است
گیرم اصلا جای دیگر دست و پایم رفت، رفت

کعبه بی‎حیدر فقط سنگ است، پس با این حساب
سوی نجف هم اگر قبله‎نمایم رفت، رفت

با پر و بالی شکسته مرغ قلبم هر سحر
در پی فتواست که سوی مقتدایم رفت، رفت

یاد کام تشنه‎اش یک عمر قلبم سوخت، سوخت
زیر خنجر دلبر درد آشنایم رفت، رفت

زیر گرمای بیابان پیکرش شد زیر و رو
روی نیزه راس شاه سر جدایم رفت، رفت

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

دعای عهد بیان نگفته‎های من است
فراق، دردِ من و درددل، دوای من است

کدام خنده و شادی کدام عید و سرور
بدون آمدنت عیدها عزای من است

خدا مرا بکشد گر که خودسری بکنم
هر آن دعا که شما می‎کنی دعای من است

چه صبح‎های عزیزی، چه قدر نورانی
به لطف توست که این خیمه‎ها «حرای» من است

خوشی زندگی من همه به پای شماست
هزار سال جدایی همه به پای من است

برای منتظرت باز مغفرت بطلب
که شرمسار تو این قلب بی‎حیای من است

برو بیای تو را وقت مرگ می‎خواهم
کنون که روضه مکان برو بیای من است

رجب رسیده براتی به ما بده آقا
به دست‎های تو ویزای کربلای من است

از آن زمان که زمین خورد شاه تشنه‎لبان
فقط هر آنچه که مانده است وای وای من است

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

بی‎خیالیم، خیال تو به سرهامان نیست
لقمه نان غصه‎ی ما هست ولی هجران نیست

زندگی کردن ما مردن تدریجی شد
روزِ ما شب شده ای دوست، ز تو پنهان نیست

گله‎ای نیست اگر این همه آواره شدیم
تا زمانی که نیایی تو، سر و سامان نیست

لال باد آنکه نگفته است ز تنهایی تو
کور باد آن که دو چشمش ز غمت گریان نیست

هر کسی گوش به فرمان تو و نائب توست
فتنه هم راه بیفتد دو دل و حیران نیست

درد هم از تو بیاید به خدا درمان است
هر چه غیر از تو بیاید به خدا درمان نیست

خیر الاعمال رجب یک سفر کرب و بلاست
قبله‎ی اهل ولاء جز حرم جانان نیست

تشنه لب گرچه زیاد است در عالم اما
هیچ کس مثل حسین بن علی عطشان نیست

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات