شکر خدا که عبد شه بی کفن شدیم
ما تازه مبتلا به عزایی کهن شدیم

ممنون لطف مادر این خانواده ایم
در اربعین اگر که کمی سینه زن شدیم

در اربعین تمام نگردد عزای ما
چون تازه بیقرار نوای حسن شدیم

با اشک ما تمام ستم غرق می شود
با نوکری برای شما بت شکن شدیم

ما را ز خانه ی پدری دور کرده اند
ما هم شبیه تو دور از وطن شدیم

از تو هر آنچه میرسد آقا به ما نکوست
امسال هم به عشق شما ممتحن شدیم

ما را حرم نبردی و این روضه شد حرم
در این حرم به ذکر شما هم سخن شدیم

چه سفره ای به عشق تو انداخت فاطمه
ما هم فقیر سفره ی بیت الحزن شدیم

با چه دلی به حضرت حوراء کتک زدند
خیلی شکسته از غم دستِ بزن شدیم

میروم سمت خدا در امتداد اربعین
کم نبردم روزی از فیض زیاد اربعین

خوب و سرکش آمده پاک و گنهکار آمده
سفره ات را پهن کردی در ستاد اربعین

باوفا میخانه ات را روی من بستی چرا؟
ریختی برهم مرا از بامداد اربعین

مانع دوری ما را زودتر بردار چون
برنمی داریم دست از اعتقاد اربعین

فکر کردی تا قیامت صبر دارند عاشقان
دور تو جمعند مردم در معاد اربعین

رفته ام هیأت به هیأت صبح و شب امسال را
چون نجف تا کربلا پای پیاده اربعین

الشَفاء فی التُربتِ الأَرباب، ارباب آمدم
درد آوردم دم باب المراد اربعین

آخرش دیدی نبردی کربلا ما را حسین
رحم کن بر این گدای خانه زاد اربعین

بشنو زینب از لبی که سنگ خورده روی نی
خسته برگشتی عزیزم از جهاد اربعین

زینب آمد کربلا را روضه ی مطلق کند
زینب آمد تا سری را بر بدن ملحق کند

نه حال دلم مثل قدیم است و همان است
نه قامتم از بار فراق تو کمان است

در غفلت کبری شب و روزم سپری شد
نام تو فقط لقلقه ی روی زبان است

خیلی جلوی چشم تو سرگرم گناهم
وقتی تو نباشی همه جا امن و امان است

تکلیف مرا زود مشخص کنی ای کاش
پرونده ی رسوایی من در جریان است

بیرون بکشانم شبی از دره ی نفسم
صد گرگ به گله زده و بره کشان است

ای سفره ی ما را نمک سفره ی تو بس
چیزی که برایت همه داریم زیان است

کار فرجت روی زمین مانده عزیزم
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است

ما را نجف و کرب و بلا باز نبردی
خیلی به خدا نوکر تو دل نگران است

در ندبه و در عهد به دنبال حسینم
ارباب کرم دارد و دنبال بهانه است

جامانده رقیه سحری کنج خرابه
یک قافله از غربت او مرثیه خوان است

بر خاک مزارش چه قدر ریخته لاله
زینب چه بگوید به حسین بعد سه ساله

فریاد یا حسین پرشد در این حوالی
زنها به گریه گفتند جای رقیه خالی

با رخصت از خدای تعالی فقط حسین
ما گم نمیشویم هَدَینا فقط حسین

سر خم نمیکنیم به هر قبله ی دروغ
دل را نمیدهیم به هرجا، فقط حسین

بگذار هر که خواست گدای کسی شود
ما را چه کار با دگران، ما، فقط حسین

صد مرده زنده میشود از ذکر یا حسین
گفته خود مسیح، مسیحا فقط حسین

خیلی دعام کرده اگر نوکرش شدم
دارد هوای سینه زنش را فقط حسین

هر کس که خورده بر در بسته فقط حسن
هر کس دلش گرفته ز دنیا فقط حسین

ما با یکی خوشیم بقیه زیادی اند
ما با یکی خوشیم خدایا فقط حسین

سرمایه ی محبت زهراست دین من
سرمایه ی محبت زهرا فقط حسین

امسال جای من وسط صحن خالی است
یک کربلا بده به گداها فقط حسین

از شهر شام تا برسد باز پیش تو
یک ذکر گفت زینب کبری فقط حسین

ندارد ابر، اشکی را که ما داریم و باران هم
ندارد شور اشک ما را نمکدان هم

به دنبال دوای درد خود جایی نمیگردم
که ای محبوب ما همواره درد از توست درمان هم

تو چون پروردگاری و نه تنها امت اسلام
که بر تو میکنند تعظیم حتی نا مسلمان هم

تو آن دست کریمی که گره وا میکنی از خلق
گره هایی که حتی وا نخواهد کرد دندان هم

من از آیات فجر و مریم و اسراء فهمیدم
که نازل شد برای روضه خواندن از تو قرآن هم

رسید از راه ایام وصال و پای من لنگ است
اگر لب تر کنی سوی تو آیم لنگ لنگان هم

نجف تا کربلا راه رسیدن تا خداوند است
خدایی که نخواهم یافت در حج فراوان هم

به انگور نجف محتاج تر از من نخواهی یافت
چه انگوری که مثلش را نمیابند مستان هم

عراقی ها به سمت بارگاهت راه افتادند
دری بگشا ای باب کرامت سوی ایران هم

مسیح از دور می آید کلیم از طور میآید
شبیه مور می آید عصا کوبان سلیمان هم

حرم محتاج زائر نیست وقتی مادرت باشد
که زهرا میزبان کربلای توست مهمان هم

ضریحی در خراسان التیام زخم هجران است
کمال عجز را بنگر که محرومیم از آن هم

شکایت میکنم بر تو از این هجران طولانی
از این دنیای تلخی که ندارد قصد پایان هم

ای کربلایی دلبرم جا ماندم آقا
یابن الحسن تنها و رسوا ماندم آقا

دیدی چه شد آخر گناهانم سبب شد
محروم از الطاف زهرا ماندم آقا

خوبان درگاهت سر و سامان گرفتند
دور از حرم من بی‎سر و پا ماندم آقا

سستی ایمانم مرا از چشمت انداخت 
بس که اسیر اهل دنیا ماندم آقا

چله گرفتم چله‎ام کامل نشد، حیف
بی‎کربلا بی‎طور سینا ماندم آقا

یاد منِ جامانده هم در کربلا باش
دلتنگ یک لحظه تماشا ماندم آقا

گفتم چه سازم تا که تحویلم بگیری
گریان برای مشک سقا ماندم آقا

بیچاره‎ی سقای عطشانی که آخر
حتی نخورد آب گوارا ماندم آقا

می‌گفت با گریه حلالم کن برادر
شرمنده‎ی اطفال و زن‎ها ماندم آقا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

به هر کس دمد ذکر هو بیشتر
رسد فرصت گفتگو بیشتر

شرابی که کهنه شده عطر آن
برون میزند از سبو بیشتر

به آن نوکری که قدیمی تر است
خدا میدهد آبرو بیشتر

زلالی مطلق به قطره دهد
به دریا زند هر چه رو بیشتر

به معشوق هر کس که مَحرم تر است
به او گفته سِرّ مگو بیشتر

به هر کس مقامی برازنده است
به مشتاقها آرزو بیشتر

جدایی به هر کس بود سخت لیک
به سرگشته ی کو به کو بیشتر

بُود عطر سیب حریم حسین
ز هر نافه ی مشک بو بیشتر

شود اربعین هر چه نزدیکتر
شود بغض ها در گلو بیشتر

یقینا که دلتنگی او به ماست
ز دلتنگی ما به او بیشتر

به جا مانده، از طفل جامانده گو
بخوان از رقیه بگو بیشتر

کتک خورد اگر دختری از کسی
شکایت برد بر عمو بیشتر

بابا حلالم بکن فرش من نخ نماست
گلت پیش از این داشت مو بیشتر

کبودم ولی بی پدر بودن است
از اسیر عدو بیشتر

اگر چه از پشت سرم حمله کرد
کتک خوردم از روبرو بیشتر

دلم از غم گوشه گیری شکست
چنان زد که دندان شیری شکست