به رو سیاهی ام اقرار می کنم، العفو ــــــــــــــــــــــــ برای خوب شدن کار می کنم، العفو

مرا تو می خری و پاک می کنی اما ــــــــــــــــــــــــ منم که آینه را تار می کنم، العفو

رسیده ام که خودم را نشان تو بدهم ـــــــــــــــــــــــــ به هر بهانه ای تکرار می کنم، العفو

خودت اجازه ی شب زنده داری ام دادی ـــــــــــــــــ که با اجازه ات اصرار می کنم، العفو

مران ز خودت مرا، که من خود را ــــــــــــــــــــــــ بدون تو همه جا خوار می کنم، العفو

از این که عفو تو شد شاملم ولی ـــــــــــــــــــــــــــــ من با گناه کردنم انکار می کنم، العفو

زمان تشنگی یاد حسین می افتم ــــــــــــــــــــــــــــــ به یاد کودکش افطار می کنم، العفو

ببین به پای مناجات گریه می ریزم ـــــــــــــــــــــــ به یاد عمه ی سادات گریه می ریزم

آمدم سوی تو راهی وا کنم تا وقت هست ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آمدم شاید تو را پیدا کنم تا وقت هست

تا شب احیای تو کارم توسل کردن است ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ قصد دارم خویش را احیاء کنم تا وقت هست

نامه ی اعمال من را می دهی در دست راست  ـــــــــــــــــــــــــــــ زود باید برگه را امضاء کنم تا وقت هست

من امان می خواهم از«یومَ یَعَضُّ الظّالم»ت ــــــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر مولای یا مولا کنم تا وقت هست

آرزوهای دراز عمر مرا بر باد داد ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ می نشینم با خودم دعوا کنم تا وقت هست

ای «رفیق لا رفیق له» شدم من بی رفیق ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ با تو حالا آمدم نجوا کنم تا وقت هست

من همانم (من نه آنم) که«یُصِرُّونَ علی الحِنثِ العظیم»ــــــــــــــــ آمدم خوب با تو تا کنم تا وقت هست

کاشکی با یا کریم العفوهای نیمه شب ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بین خوبانت، خودم را جا کنم تا وقت هست

عاشقی بی دست و پایم دست داده در دعا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ روضه ای جانکاه دست و پا کنم تا وقت هست

دست من زیر عبا و پیکرت روی عبا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چاره ای باید بر این اعضا کنم تا وقت هست

عمه ات را می برم از حلقه ی نامحرمان ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا مراعات دل زهرا کنم تا وقت هست

ای علی این خنده ها در کوفه بدتر می شود ـــــــــــــــــــــــــــــــــ کاش فکر معجر زن ها کنم تا وقت هست

ای خدا از کجا آمده ام تا به کجا می بری ام ــــــــــــــــــــــــــــــــ بی پر و بالم و با دست دعا می بری ام

هر شب از لطف تو هم سفره ی ابرارم من ـــــــــــــــــــــــــــــــــ این چه لطفی ست که با دل همه جا می بری ام

چه مبارک سحری هست و چه فرخنده شبی ــــــــــــــــــــــــــــــ که تو با توبه ای از دل به سماء می بری ام

با وجودی که ندارم هنری می دانم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاقبت هم تو شبیه شهدا می بری ام

آن قدر دور تو جبرئیل صفت می گردم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا بگویند مرا زیر کساء می بری ام

منم آن سائل خوشبخت که مهمان رضاست ـــــــــــــــــــــــــــــــ ای خوش آن دم که به ایوان طلا می بری ام

بار من مانده زمین مشتری ام کیست حسین ــــــــــــــــــــــــــــــ عنقریب است که تا خون خدا می بری ام

از نجف پای پیاده چه صفایی دارد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اربعینی که مرا کرب و بلا می بری ام

روزه آن نیست که با جرعه ای افطار شود ــــــــــــــــــــــــــــــ روزه آن است که لب تشنه مرا می بری ام

صحن بین الحرمین است همان سعی صفا ــــــــــــــــــــــــــــــــ کعبه اینجاست، صفا، مروه چرا می بری ام

یارب این خون سر و خون گلو نذر حسین ــــــــــــــــــــــــــــــــ خرم آن روز که با وا عطشا می بری ام

آن که زیر سم اسب تو را می خواند ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گفت الحمد که راضی به قضا می بری ام

از آقای سید مرتضی، بابت دوبیت اول متشکرم

یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو

کی می شود که از من تنها خدا بماند ــــــــــــــــــــــــ ناپاکی ام بریزد پاکی به جا بماند

من لایق عطای ماه خدا نبودم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پس این تویی که خواهی دل با خدا بماند

حالا که آمدم با حال دعا و توبه ـــــــــــــــــــــــــــــــ ای کاش همیشه حال دعا بماند

آمد محب حیدر عطشان جام کوثر ــــــــــــــــــــــــــــ تا جرعه ای بنوشد با مرتضی بماند

گاهی مرا صدا کن لطفی بر این گدا کن ـــــــــــــــــــ زهرایی ام عطا کن تا این عطا بماند

یا کربلایی ام کن یا مجتبی ای ام کن ــــــــــــــــــــــــ جا مانده از خدا را نگذار جا بماند

دیگر مده عذابم با بی محلی خود ـــــــــــــــــــــــــــــــ بگذار در حریم لطفت گدا بماند

این دست خالی ام را خالی تو بر مگردان ـــــــــــــــــ بد می شود برایت درمانده وا بماند

از فرط بی وفایی من عهد ها شکستم ــــــــــــــــــــــــ دستم اگر بگیری عهد و وفا بماند

از این درم برانی باز از دری درآیم ـــــــــــــــــــــــــــ از تو که کم نیاید یک بی وفا بماند

پرونده ام سیاه است از بس که پر گناهم ـــــــــــــــــــــ مَپسَند نام من در اهل خطا بماند

من سفره ی دلم را بی خود که وا نکردم ـــــــــــــــــــــ مگذار در دل من جز کربلا بماند

یا مظهر العجائب جان امام غائب ــــــــــــــــــــــــــــــــ نگذار دشمن تو در نینوا بماند

من که به شور و شینم/ گریه کن حسینم

در وادی محبت خدا خودش میدونه/ محبت تو مولا زد از دلم جوونه

چی کار کنم حسین جان/ دوست دارم حسین جان/ فدات بشم حسین جان

بدِ مرا تو به خوبِ خودت بدل کردی ـــــــــــــــــــــــــــــــــ به وعده های خودت بارها عمل کردی

حقیر بودم اما تو زود نام مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بزرگ کردی و آوازه ی محل کردی

به هر که رو زده بودم مرا معطل کرد ـــــــــــــــــــــــــــــ ولی تو مشکل من را چه زود حل کردی

فرار کردم و با اضطراب برگشتم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ به محض اینکه رسیدم مرا بغل کردی

گناهِ تلخِ مرا با حسین بخشیدی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ حسین گفتم و این زهر را عسل کردی

بیا و قول بده زود کربلا ببرم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو که همیشه به قول خودت عمل کردی

محبت علی ازسینه ام نخواهد رفت ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ چرا که حب علی را تو لم یزل کردی

به زیر دِین کسی نیستم خدا را شکر ــــــــــــــــــــــــــــــــ مرا گدای حسین از همان ازل کردی

عاصیِ رو سیاهم مانده میانِ راهم ـــــــــــــــــــــــــــ من را که پر گناهم ای وای اگر نبخشی

شرم و حیا ندارم ترس از خطا ندارم ـــــــــــــــــــــــ اما منی که جز تو در دو سرا ندارم ای وای اگر نبخشی

شد سست اعتقادم چون پر میان بادم ــــــــــــــــــــــــ حالا که از جهالت نعمت ز دست دادم ای وای اگر نبخشی

ای وای از زبانم مدیون این و آنم ـــــــــــــــــــــــــــــ بهر اَدایِ دِینَم حالا که نا توانم ای وای اگر نبخشی

مردن ز یاد رفته عمرم به باد رفته ـــــــــــــــــــــــــــ این بنده را که راه کج را زیاد رفته ای وای اگر نبخشی

ای که تو مهربانی درد مرا تو دانی ـــــــــــــــــــــــــــ دربهترین زمان ها در بین میهمانی ای وای اگر نبخشی

بر سفره ی کرامت در بِین این ضیافت ــــــــــــــــــــــ  من را که بدترینم در این شب زیارت ای وای اگر نبخشی

ما جای خود که مولا در سجده نیمه شب ها ـــــــــــــــ در موقع مناجات گفته شبیه زهرا ای وای اگر نبخشی

درروز پر تلاطم سر در گم اند مردم ـــــــــــــــــــــــــ در روز حسرت من پیش امام هشتم ای وای اگر نبخشی

جان حسین و زینب رحمی نما تو امشب ـــــــــــــــــــ ارباب داده یادم تا بگویم هر شب ای وای اگر نبخشی

آید اجل چو نا گاه بسته شود به من راه ـــــــــــــــــــــ در وقت بی کسی ام ای مهربان دلخواه ای وای اگر نبخشی

نیمه شب تا که دلت بیدار شد، دیدی چه شد ــــــــــــــــــــــــــــــــــ لحظه ی اقرار و استغفار شد، دیدی چه شد

آن قدر توبه شکستی که خودت قلبت شکست ـــــــــــــــــــــــــــــ توبه هایت پشت هم تکرار شد، دیدی چه شد

آبرویت داشت می رفت از گنه پیش همه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پیش من وقتی همه انکار شد، دیدی چه شد

آمدی صد بار کردی آشتی گفتم مرو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ این همه از من به تو اصرار شد، دیدی چه شد

گفتم از میدان به در رفتن نمی آید به توــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سرکشی نفس تو افسار شد، دیدی چه شد

وای که بی عاری تو کار داده دست تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاقبت هر کس که بدکردار شد، دیدی چه شد

قدری از قبر و قیامت قدری از آتش بترس ـــــــــــــــــــــــــــــــــ تا نگویی بَرزَخَم دشوار شد، دیدی چه شد

معصیت تو می کنی زهرا خجالت می کشد ـــــــــــــــــــــــــــــــ بین تو با مادرت دیوار شد، دیدی چه شد

آخرش این استخوان معصیت که در گلوست ـــــــــــــــــــــــــــــ خار چشم حیدر کرار شد، دیدی چه شد

از قدیم، احسان من بوده فقط حب الحسین ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ بار تو با گریه امشب بار شد، دیدی چه شد

نان و خرما خوردی و گریه کن زینب شدی ــــــــــــــــــــــــــــــــ روزه ات با خون دل افطار شد، دیدی چه شد