کاشکی آب طلا را بین ظرف مس کنی
این همه ناخالصی‌های مرا خالص کنی

با سر و روی کثیف و پابرهنه آمده‌ام
تا نگاهی هم به این آلوده‌ی مجلس کنی

تو حواست بیشتر از هر کسی بوده به من
اول صبح آمدم فکر من بی‌کس کنی

میوه که کال است می‌افتد ز چشم باغبان
می‌‌شود باران نثار میوه‌ی نارس کنی

ای که نوکرهای نوکرهات شاه عالمند
پشت در زانو زدم تا که مرا مفلس کنی

آنقدر یاغی شدم که تو به طوفان می‌زنی
تا کجا باید خودت را فدیه، چون یونس کنی

این غلام روسیاهت را بغل کن یک سحر
تا که جانم را پر از عطر گل نرگس کنی

گرچه زیر پرچم تو زیر قولم می‌زنم
سر به راهم کن که من را بهتر از عابس کنی

آه ای چشم گنه‌کار، عاشقی بددردی است
تا کی آقا را نبینی بوی او را حس کنی

آخر ماه رجب دلتنگ مشهد می‌شوم
کاشکی آنجا مرا هم با خودت مونس کنی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

عاشق آن است که در وقت بلا جا نزند
رو به کس، جز پسر حضرت زهرا نزند

اگر از جانب بیگانه عسل هم برسد
لب به جام عسل دشمن مولا نزند

عبد اوج طمعش یک نظر معبود است
حرص دارا شدن از مکنت دنیا نزند

آن امامی که منم بنده‌ی او، وقت دعا
خط روی اسم کسی که شده رسوا نزند

کاش وقتی برسد نامه‌ی من دست امام
نامه‌ام را ز سر شرم و حیا تا نزند

سفر کرب و بلا تذکره‌اش در کف اوست
چه کنم تذکره‌ام را اگر امضا نزند

جز حسینی که اسیرش شده بر سینه‌ی خود
سنگِ عشق احدی زینب کبری نزند

نیزه‌داری به سوی ناقه‌ی او آمده است
کعب نی را به پرش کاش خدایا نزند

پیرزن را نظری کرد و به خود زینب گفت
کاش با سنگ به پیشانی آقا نزند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

«یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» رسوایم نکن
با غضب در پیش مولایم تماشایم نکن

من غلط کردم پشیمانم که اینجا آمدم
شرمسار از مهدی موعود مولایم نکن

از امام خود سر دنیا تغافل کرده‌ام
بعد از این دیگر مرا مشغول دنیایم نکن

بی‌دعاهای امام عصر ذلت می‌کشم
بی‌نصیب از رحمت فرزند زهرایم نکن

مبتلایم کن به عشق حضرت صاحب زمان
احتیاجم را ببین امروز و فردایم نکن

مونس تنهایی‌ام، آرامشم، ذکر علی‌ست
لحظه‌ای دور از علی حیران و تنهایم نکن

یاد آغوش ضریحش آه حسرت می‌کشم
بیش از این محروم از آغوش بابایم نکن

کربلایی کن مرا در نیمه‌ی ماه رجب
باز هم جامانده از صحن معلایم نکن

رو به سوی علقمه با گریه آقا ناله زد
آی لشکر کوفه طمع بر چشم سقایم نکن

از زمین برخیز عباسم، تمام لشکرم
این چنین حیران میان دشت و صحرایم نکن

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

دم صبح آمده‌ام چون به دمت محتاجم
خیمه‌ات کو به غبار قدمت محتاجم

گریه‌ام از سر بیچارگی و دربه‌دری‌ست
دلخوشی همه عالم به غمت محتاجم

ریشه‌ی رشد مرا خاک گناهم سوزاند
منِ تاریک به نور حرمت محتاجم

آنقدر خیر رساندی که بد عادت شده‌ام
دست من نیست اگر بر کرمت محتاجم

شرم دارم به کسی رو بزنم غیر خودت
تا گدایم به زیاد و کمت محتاجم

لشگرت غرق سپه‌دار ولی تنهایی
به غلامی که شده هم قَسَمت محتاجم

حسرتا قطره‌ی خونم سر راه تو نریخت
من به وادی پر از پیچ و خمت محتاجم

کمتر از مورم و مامور سلیمان نشدم
به حسین و نظر با عظمت محتاجم

ماه رجب آمده دستم خالی‌ست
به دعای تو و صاحب عَلَمت محتاجم

بغلم کن که پر از دردم و بی‌درمانم
به طواف حرم محترمت محتاجم

مشتاق حرمت هستم، محتاج کرمت هستم
من خاک قدمت هستم، یا مولا اباصالح

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

نه تمنای خود بیان داریم
نه دگر فکر آب و نان داریم

شکر خالق همین که عرض سلام
محضر صاحب الزمان داریم

لحظه‌ای بین غم رها نشدیم
بس که مولای مهربان داریم

مرگ نزدیک و غافل از آنیم
چه قدر ما مگر زمان داریم؟

سر به زیر از خجالتیم اما
چشم بر لطف آسمان داریم

داغ دیدند همسران شهید
تا که امنیت و امان داریم شد

شد پریشان وجود و خاطرشان
اگر آرامش روان داریم

روضه‌خانه بهشت نوکرهاست
جا در این بیت و آستان داریم

روز و شب از فراق کرب و بلا
ذکر مولا حسین جان داریم

گرمی داغ اوست در دل ما
از غمش بین دل نشان داریم

یاد دست گره‌گشای حسین
گله از دست ساربان داریم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

چاره‌ی هجران یوسف جز غم یعقوب نیست
حال دورافتادگان از یار اصلا خوب نیست

چوب ظلم خویش را داریم یک‌جا می‌خوریم
صبر ما که بیشتر از طاقت ایوب نیست

ما بدهکاری خود را گردنت انداختیم
ما طلبکاریم از تو دوری‌ات مطلوب نیست

روز ما سر می‌شود در غفلت کبرای خویش
نیستی و کوچه‌های شهر بی‌آشوب نیست

در میان خانه صاحب‌خانه را گم کرده‌ام
صبح تا شب بر لب من اسمی از محبوب نیست

ساحل آلوده را دریا مطهر می‌کند
غرق عصیانم ولی چشمان من مرطوب نیست

من به کار تو نمی‌آیم نمی‌دانم چرا
باغبانم باش چون که میوه‌ام مرغوب نیست

منتظر اینجا نشسته‌ام زود تنبیهم کنی
زود گفتی نامه‌ی عصیان تو مکتوب نیست

آبروی رفته‌ی من را بخر در کربلا
نوکرت بد هم که باشد پیش تو مغضوب نیست

جذبه‌ی شاه نجف را دیدم از ایوان طلا
جز علی در ذات الله الصمد مجذوب نیست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

گر چه همه رد می‌کنند از خود گدا را
آقا محبت کن صدا کن اسم ما را

من نوکر خوبی برای تو نبودم
خیلی اذیت کرده‌ام آقا شما را

کج می‌روم وقتی هوایم را نداری
کج می‌گذارم روی هم سنگ بنا را

بنشان هم اکنون مادرم را در عزایم
آزار دادم من تو را صاحب عزا را

پشت درم، درمانده‌ام، در را نبندید
از خود مرانی این گدای خرده پا را

بی‌آبرویی آمده، ای آبرودار
بی‌وقت آمد، آمده وقت مدارا

اول گرفتی دست‌های خالی‌ام را
آخر پذیرفتی من یک لاقبا را

چشمی که گریه می‌کند دارو ندارد
درمان نکن این عاشق درد آشنا را

یک بار شد چشم انتظارت را نبخشی
وقتی به لب داری نوای کربلا را

محض گل روی ابوفاضل عوض کن
حال و هوای نوکر سر به هوا را

زهرا کنار علقمه پهلو گرفته
چون دیده بر روی زمین دست جدا را

ای کاش می‌شد از تن او در بیارند
آرام، تیر و آهن و سرنیزه‌ها را

مشکی که پاره بود را بردند خیمه
گفتند این هم مشک و این هم آب گوارا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات