به نام خالق عالم به حق حضرت سرمد
بیا که سینه‎ی ما پر شده از مصیبت بی‎حد

اگر چه قسمت این دل همیشه بوده جدایی
زبان به شکوه ندارم هر آنچه یار بخواهد

رسیده‎ام به ته خط ولی برای رضایت
نشد دلم به خلاصی از گناه مقید

همیشه نامه‎ام آزرده قلب فاطمی‎ات را
ولی دوباره نکردی مرا ز خانه‎ی خود رد

نشسته‎ام به دو چشم پر آب تا که بمیرم
به پای روضه‎ی جانسوز جعفر بن محمد

رئیس مکتب حق باشی و غریب
نه زائری نه رواقی نه گنبد و مرقد

خیال کن سر پیری میان سجده که هستی
کسی به چکمه به روی عبات پا بگذارد

دوباره واژه‎ی چکمه مرا رساند به گودال
به روی عرش برین شمر، وای فاطمه آمد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات