ای آبروی عشق بگردان دو عین را
تغییر ده قضا و قدر عالمین را

دنیا پر است از غم و درد و بلا و رنج
بازآ و پر کن از کرمت زیب و زین را

ای آفتاب عالم و آدم طلوع کن
روشن کن از جمال خودت مشرقین را

با صوت دلنواز بخوان از کنار بیت
«صمصام منتقم» و «انابن الحسین» را

زهرا کشید با حسنین انتظار تو
خشنود کن به جان علی زینبین را

حالا کنار خیمه تو خیمه می‎زنیم
با تو به پا کنیم چنین نشأتین را

آنقدر با تو گریه کنیم از غم حسین
تا جان دهیم تا دم خون حسین را

بازآ که با تلاوت آیات ذوالفقار
از بیخ برکنی شجر نحستین را

هم انتقام کوچه و گودال را بگیر
هم زنده ساز خیبر و بدر و حنین را

ایران سوی حجاز چو لشگرکشی کند
با پرچم تو قتح کند مغربین را

با دولت کریمه‎ی تو چون دهد وصال
آباد می‎کنیم همه‎ی عالمین را

شکر خدا که باز عزادارتان شدیم
یعنی دوباره گرمی بازارتان شدیم

پرچم زدیم، تکیه زدیم، و علم زدیم
شکر خدا که کارگر کارتان شدیم

این ماه بار عام غذاهای حضرتی‎ست
مثل همیشه نان‎خور دربارتان شدیم

از دولت حسین و ز الطاف روضه‎ها
اینکه دوباره لایق دیدارتان شدیم

باید چگونه شکر کنیم این مقام را
با گریه‎های هر شبمان یارتان شدیم

«والشمر جالس» نفس مادرت گرفت
ما را ببخش باعث آزارتان شدیم

عاقلان دانند ما را لطفی از مولا بس است
تا قیامت یک نظر از سوی تو ما را بس است

برترین عقلانیت، دیوانگی در کوی توست
یک سخن در گوشِ جان از کل این دنیا بس است

عاشقان را عقل، از عشق تو فرمان می‎برد
نکته‎ای از معرفت در عمق جان ما بس است

گر دعای تو نباشد صید دشمن می‎شویم
آری از خیل دعاگویان گل زهرا بس است

روز و شب تو فکر مایی ما به فکرت نیستیم
خود همین یک لطف تو در حق ما آقا بس است

دست در دست تو بگذاریم گر در هر غدیر
تا به سال بعد شد عمری اگر بر ما بس است

نقطه‎ی عطف همه دل‎ها، دل پاک شماست
در میان این همه، یک دل شود احیا بس است

دشمن ما هست ناراضی چه بهتر تا ابد
قلب صاف تو شود راضی ز فعل ما بس است

از تو این آرامش و این امنیت بر ما رسید
خوش به دنیا نیستیم آسایش عقبا بس است

هر کسی بار سفر بندد به سویی می‎رود
با تو اما اربعینی کربلا جانا بس است

حرف آخر را تو اول بار یادم داده‎ای
از تمام ماه و سال ایام عاشورا بس است

می‎رود با قافله سالار زینب تا کجا؟
تا ته گودال خونم نذر آن آقا بس است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

وقتی از یار جدایی، بلا می‎آید
مرگ فورا به سراغ دل ما می‎آید

نیمه شب حالِ دلم، حال خوشی بود، که نیست
تا گناه است مگر حال بکا می‎آید

ادامه »

من گم شدم مانند بغضی در گلویم
یا نور و یا برهان بیا در جستجویم

خیلی دلت را با گناهانم شکستم
خسته شدم دیگر من از این خُلق و خویم

ادامه »

دل که سرگردان ‎شود عاشق به صحرا می‎رود
سرزنش‎ها می‎برد با خویش هرجا می‎رود

در پی یوسف نرفتن نیست رسم عاشقی
هر چه می‎خواهی بگو اما زلیخا می‎رود

ادامه »

پای جانان، نثار جان، عشق است
طعنه خوردن از این و آن عشق است

نیمه شب فرصت تقرّب ماست
یاد معشوق در نهان عشق است

ادامه »

به هوای روی ماهت، شده این دلم هوایی
ز گناه خسته گشتم، به تو دارم التجایی

تو نیامدی و من هم، شب و روز گریه کردم
به کسی نگفتم اما، چه کشیدم از جدایی

ادامه »