درد بفرست که ترجیح به درمان بدهم
تا که تسکین به دل زار و پریشان بدهم

دور ماندم ز امام و سر من رفت کلاه
حقم این است از این فاصله تاوان بدهم

سال‎ها منتظرم ماند به سویش بروم
کِی شود خاتمه بر این همه هجران بدهم؟

کاش اشک بصرم باز مرا یار شود
تا جلائی به دل خسته ز عصیان بدهم

نکند قسمت من نیست کنارش بودن؟ 
چقدر وعده بر این دیده ی گریان بدهم؟

چه کنم آخر شعبان شد و من غرق گناه
ترسم این است که قبل از رمضان جان بدهم

بی پناهم، نجفم را بده تا که بروم
تکیه بر گوشه ای از نرده‎ی ایوان بدهم

مرغ روحم به سوی کرب و بلا پر زده باز
تا سلامی به سوی شاه شهیدان بدهم

کاش می‎شد بدهم زندگی‎ام را، عوضش
جرعه‎ای آب بر آن حضرت عطشان بدهم

کاش می‎شد که چنان حر و حبیب و عابس
سر خود را به دفاع از سر جانان بدهم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بهار آمده و زرد مانده حاصل ما
هنوز قحطی لبخند توست مشکل ما

اگر چه کوچه‎ی ما رخت سبز پوشیده
هنوز رنگ عزاخانه‎هاست منزل ما

همیشه فرش خیال وصال را شستیم
دوباره گَرد گرفته خیال باطل ما

به پای مساله‎ی دوری تو پیر شدیم
بیا که حل بشود باقی مسائل ما

گناه شهر، خسوفی پدید آورده
تمام سال گرفته است ماه کامل ما

چقدر آه نشسته میان سینه‎ی تو
شبیه شمع برای تو آب شد دل ما

نوای ناله‎ی «هَل مِن مُعین» ندبه‎ی تو
بگو که می‎شود این جمعه نیز شامل ما

محرم و رمضان یا که عید فرقی نیست
همیشه تشنه‎ی اشک است و روضه محفل ما

چقدر گریه برای حسین می‎چسبد
به جای روح، دمیدند اشک، در گِل ما

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
شده است مصرعی از روضه‎ی تو قاتل ما

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از سوز عشق دیده‎ی گریان گرفته‎ایم
مثل هوای سرد زمستان گرفته‎ایم

آتش دوای درد دل داغدار ماست
از دست شعله نسخه‎ی درمان گرفته‎ایم

تشنه سراغ چشمه‎ی آب زلال را
از هر سراب بین بیابان گرفته‎ایم

تا خشکسالی دل ما ریشه‎کن شود
هر هفته ختم سوره‎ی باران گرفته‎ایم

ما مردگان مقبره‎های سیاه شب
با ندبه‎های وقت سحر جان گرفته‎ایم

ما در نبود یوسف‎مان گریه می‎کنیم
این درس را ز قصه‎ی کنعان گرفته‎ایم

هر عصر جمعه بی سر و سامان گریه‎ایم
با اشک روضه‎ها سر و سامان گرفته‎ایم

جیره‎خور درِ تو شدیم از ازل ولی
از سفره‎ی کس دیگری نان گرفته‎ایم

این هفته هم گذشت و کماکان نیامدی
این هفته هم گذشت و کماکان گرفته ایم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

نگفته‎ام به کسی آنچه در دلم دارم
ولی بدان که هزاران هزار غم دارم

فروختم به غمت عیش روزگارم را
ز برکت غم تو خیر دم به دم دارم

خوشم به مرگ اگر نیست زندگی با تو
نفس برای چه؟ وقتی که یار کم دارم

من آن گدایِ بدِ بدحساب این شهرم
که شب به شب ز درت خواهش کرم دارم

به نامه‎ی عملم طعنه زد کسی گفتم
اگر چه اهل گناهم، امید هم دارم

حساب کار من افتاده است دست کریم
ز برکتش روی هر غفلتم قلم دارم

کسی مرا برساند به کربلای حسین
هوای سینه زنی بین آن حرم دارم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

با نام و یاد تو امام مهربانی
پیچیده در عالم نسیم زندگانی

تو پیدایش کـون و مکانی
آقای عالم، مهدی صاحب زمانی

تو نیل، تو زمزم، تو دجله، تو فراتی
تو جوشش هر چشمه‎ای، آب حیاتی

باران به اذن توست بارش دارد آقا
بر سبزه‎ها دست نوازش دارد آقا

قلب همه ذرات هستی بی قرارت
زهرای مرضیه بود چشم انتظارت

ای افتخار احمد مختار برگرد
با ذوالفقار حیدر کرار برگرد

با تلخی وشیرینی‎اش یک سال سر شد
صبح ظهور تو کمی نزدیکتر شد

امسال آغازش چون دُری در صدف شد
تحویل سالم رو به ایوان نجف شد

آغاز هر سالم امیرالمؤمنین است
چون احسن الحالم امیرالمؤمنین است

تقدیر و اقبالم امیرالمؤمنین است
امضای اعمالم امیرالمؤمنین است

حبّ علی در سینه‎ی ما جا گرفته
دستان ما را حضرت زهرا گرفته

فریاد مظلومان عالم یا علی شد
معراج ما تا عالم بالا علی شد

مثل نجف بر خاک مشهد سر گذاریم
سلطان علی موسی الرضا را دوست داریم

شاه خراسان سایه‎اش روی سر ماست
الطاف او پشت و پناه رهبر ماست

سلطان به رعیت روزی سالانه داده است
باب عنایات به ما باب الجوادست

ما در تمام عمرمان در زیر دِینیم
از کودکی خاک کف پای حسینیم

در سختی ایام فتح باب داریم
مثل حسین بن علی ارباب داریم

جان شهیدان به خون غلتیده برگرد
سوگند بر طفل گلو ببریده برگرد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای طبیبا نظری کن دل بیمار مرا
آنقدر گریه کنم تا بخری بار مرا

قدر یکسال فقط گریه بدهکارم من
کرمی کن بپذیر عمر بدهکار مرا

پهن کردم سر راه تو بساطی ای دوست
تا که رونق دهد احسانِ تو بازار مرا 

پرده پوشی تو پایم به حرم وا کرده
به کناری نزدی پرده‎ی اسرار مرا

گردنی کج، سر پائین به پناه آمده‎ام
آخر سال تو سامان بدهی کار مرا

آمدم تا که بگویم به خودم بد کردم
تا که اسباب شفاعت کنی اقرار مرا

آخر کار شده شوق شهادت دارم
پس به تاخیر مینداز تو دیدار مرا

خاک جبهه چقدر بوی وصالت می‎داد
کاش پاسخ بدهی خواهش و اصرار مرا

ناز دلدار کشیدن تن بی سر خواهد
در شلمچه تو ببین شاهد گفتار مرا

سامرا روضه به پا می‎کنی آقا تنها
یاری خویش ببر دیده‎ی خونبار مرا

چقدر بی ادبی شد به امام هادی
سخت کرده به خدا روضه‎ی او کار مرا

جای معصوم مگر بزم شراب است آقا
گوش کن روضه‎ی این قلب عزادار مرا

تو خودت گفته‎ای خون گریه کنم هر جایی
که بگویند غم عمه‎ی بی یار مرا

وسط بزم شراب عمه‎ی ما گیر افتاد
گفت یا ربّ برسان میر و علمدار مرا

آستین پاره حجاب سر و صورت می‎شد
پیش چشمش به لب یار جسارت می‎شد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

کاش قسمت بشود لطف الهی گاهی
به گدایان برسد طرفه نگاهی گاهی

می‎شود بنده‎ی درمانده و آواره شده
سخت محتاج به آغوشِ پناهی گاهی

هر چه کردم بشوم زائر میخانه، نشد
نیست جز گریه سوی میکده راهی گاهی

گاه با یک حسنه پاک شود کوه گناه
کوه خیرات بسوزد به گناهی گاهی

به خودم گفته‎ام اصلا شده چون حجّت حق
از غم و غصه‎ی یک شیعه بکاهی گاهی؟

ناله زن نام علی را که رجب نزدیک است
دم بزن از بشر نامتناهی گاهی

از در سوخته و دوری ایوان نجف
می‎دهد چشم پر از اشک گواهی گاهی

یاد بین الحرمین و حرم ثاراللّه
می‎کشیم از جگر سوخته آهی گاهی

باعث قرب به دربار ولی اللّه است
اشکِ در روضه به قدر پر کاهی گاهی

می‎تواند سبب مردن نوکر بشود
روضه‎ی جسمِ به خون مانده شاهی گاهی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات