چشم ما خشک است و چشم یار گریان مانده است
ما پشیمان نیستیم و او پریشان مانده است

آنقدر از دست مردم غصه خورد و غصه خورد
رفته است از شهرها و در بیابان مانده است

جور ما را سال‎های سال دارد می‎کشد
این پدر عمری‎ست پشت ما یتیمان مانده است

زود بین خیمه‎اش جایی برای خود بگیر
نوح را دریاب تا کشتی به طوفان مانده است

وقت دلتنگی به سمت جمکران پرواز کن
بویی از پیراهن یوسف به کنعان مانده است

ای که دستت می‎رسد کاری بکن بهر فرج
عمر دارد می‎رود کم وقت جبران مانده است

کاش ما را با خودش می‎برد تا کرب و بلا (صحن حسین)
در دل ما حسرت دیدار جانان مانده است

تا تنور خانه‎ای هم مادرش را می‎کشد
ماه زیر خاک و خاکستر پنهان مانده است

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

منی که غیر تو بر هر غریبه دل دادم
دلم شکست و نیامد کسی به امدادم

سرم به کار خودم بود دعوتم کردی
ز یاد بردمت اما نبردی از یادم

بغل بگیر مرا نوکرت پریشان است
توجهی بکن آخر به داد و فریادم

گذشتم آنقدر از خیمه‎ات که جَلد شدم
اگر به بند تو باشم همیشه آزادم

چقدر فاصله دارم که محرمت بشوم
نه قنبرت شده‎ام نه کمیل و مقدادم

گدایی از تو به من نسل پشت نسل رسید
گدای دست تو بودند کل اجدادم

من از تو یاد گرفتم که خوب گریه کنم
برای گریه به جدت شدی تو استادم

به یمن گریه برای حسین خوب شدم
به یمن گریه برای حسین آبادم

همه برای تن بی کفن عزا دارند
ز نوح و یوسف و عیسی گرفته تا آدم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

سخن از وصل که گفتم فقط از هجر شنیدم
این چه باری‎ست که یک عمر سر دوش کشیدم

دسته دسته جلوی خیمه‎ی تو گریه کنانت
من به این قافله‎ها هر چه دویدم، نرسیدم

همت وقت جوانی که شد خرج هوس‎ها
روسیاه آمده‎ام پیش تو با موی سپیدم

منشأ خیر تو بودی نشدم سائل دستت
پی این مردم بی خِیر چه بیهوده دویدم

غم تنهایی تو دغدغه‎ی زندگی‎ام نیست
تو شدی خیمه‎نشین، من عوضش خانه خریدم

بال من گرچه شکسته است به پای تو شکسته
هر قدر سنگ زدند از سر بامَت نپریدم

برسان برگ براتی دل من کرب و بلاست
که حسین است پناهم که حسین است امیدم

ته گودال دعا کرد به هر سینه‎زن خود
تا خدایی خدا سینه‎زن شاه شهیدم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

هراس مردن قبل از وصال را دارم
منی که شب به شب از درد هجر بیدارم

به جان من مرض لاعلاج افتاده
خودت معالجه‌ام کن که سخت بیمارم

نکرده هیچ تفاوت قضیه‌ی من و تو
هنوز سفره گشایی، هنوز سربارم

ببخش اگر من بی‌معرفت نمی‌فهمم
به جای دست تو محتاج دست اغیارم

فرج گشایش کار تمام نوکرهاست
دعا برات نکردم اگر گرفتارم

سر نماز دعا کن زیاد گریه کنم
چه آمده به سرم که دگر نمی‌بارم

بیا که هر طرفی خون شیعه می‌ریزد
برای غربت این طایفه عزادارم

تمام عمر بدهکار مطلق تو شدم
ولی ز تو سفر کربلا طلبکارم

کنار نیزه‎ی آقا رسید و زینب گفت
ببین که راهی کوفه میان اشرارم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

فکری برای وضع بد این گدا کنید
باشد قبول من بدم اما دعا کنید

 هر کار می‌کنم دلم احیا نمی‌شود
قرآن به نیّت من بیچاره وا کنید

 بی‌دردی است درد من در به در شده
بر درد عشق جان مرا مبتلا کنید

 برگشته‌ام به سوی شما «ایّها العزیز»
در خیمه‌گاه خویش مرا نیز جا کنید

 بی‌التفات دوست تقلا چه فایده؟
قدری به دست و پا زدنم اعتنا کنید

 در پشت خانه‌ی تو نشستن، مرا بس است
اصلا که گفته حاجت من را روا کنید؟

 یابن الحسن به حرمت شاه نجف، مرا
آماده‌ی ورود به ماه خدا کنید

 لطفی کنید با همه‌ی رو سیاهی‌ام
در راه زینبیه سرم را جدا کنید

 عمری‌ست بنده‌ی سر کوی رقیه‌ام
اهل زمان کفر مرا برملا کنید

 بابایم آمده از سفر یاری‌ام کنید
اهل خرابه نافله‌ها را رها کنید

 تا که نبیند او سر گیسوی من چه شد
یک مقنعه برای سرم دست و پا کنید

این پهلوی شکسته مرا زجر می‌دهد
قدری کمک کنید مرا جا به جا کنید

بدون عشق دلسردم کمی آقا نگاهم کن
سراپا غصه و دردم کمی آقا نگاهم کن

درخت بی‌ثمر هستم برایت دردسر هستم
خزانم، شاخه‌ای زردم، کمی آقا نگاهم کن

نشستم با دو چشمِ تر، خجالت می‌کشم دیگر
از این طرز عملکردم، کمی آقا نگاهم کن

نکن قلب گدا را خون، نگو سائل برو بیرون
فقیرم از همه طردم، کمی آقا نگاهم کن

ندارم بیم رسوائی، به امید تماشایی
دم میخانه می‌گردم، کمی آقا نگاهم کن

برای وصل جنّت، نه، وفور ناز و نعمت، نه
به عشقت نوکری کردم، کمی آقا نگاهم کن

ز هجرانت نمردم من، به دردت هم نخوردم من
فدای غربتت گردم، کمی آقا نگاهم کن

به سوز سینه‌ی زهرا، به آه زینب کبری
صدایت می‌زنم هر دم، کمی آقا نگاهم کن

امان از شام و ویرانه، عقیله بود و بیگانه
دو جمله روضه آوردم، کمی آقا نگاهم کن

من از ضرب لگد خواندم، دوباره روضه‌ای خواندم
صدایت را درآوردم، کمی آقا نگاهم کن

به یاد غربت زینب، خرابه می‌روم هر شب
شبیه جغد شبگردم، کمی آقا نگاهم کن

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

بیشتر از عاشقی، هجران مرا سوزانده است
هجر دیدار رخ جانان مرا سوزانده است

بعد از عمری علت خُسران خود فهمیده‎ام
دل سپردن دست این و آن مرا سوزانده است

مثل یعقوبم دلم آتش گرفته، سوخته
بعد یوسف، غربت کنعان مرا سوزانده است

عشق بی وصل نگار از هر بلایی بدتر است
عاشقی، این درد بی‎درمان مرا سوزانده است

دور از مولا در این زندان نفس افتاده‎ام
غفلتم در بین این زندان مرا سوزانده است

یک کلاف آورده‎ام یوسف خریداری کنم
این هیاهوی خریداران مرا سوزانده است

ترس از این دارم بگوید که نمی‎خواهم تو را
فکر دوری از صف خوبان مرا سوزانده است

سیره‌ی آقای ما گریه کنار زینب است
روضه‎های خواهری گریان مرا سوزانده است

روی نیزه رفتن خورشید جانم را گرفت
بین صحرا پیکری عریان مرا سوزانده است

بی‎قرار شارع العباس گشته‎ام باز هم
صحن سقا دوری از ایوان مرا سوزانده است

روزه می‎گیرم ولی افطار زهرم می‎شود
کام خشک ساقی عطشان مرا سوزانده است

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات