به دل دوباره هوای حسین را دارم
هوای کرب و بلای حسین را دارم

(گریه‎کن‎ها بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند)

چه غم که پشت سرم در تمام سختی‎ها
تمام عمر دعای حسین را دارم

نگاه رحمت و لطفش خداپرستم کرد
حسین خواست، خدای حسین را دارم

حرارت دل نوکر عطای فاطمه است
به سینه داغ عزای حسین را دارم

گدای رحمت و لطف قدیم الاحسانم
هزار شکر عطای حسین را دارم

رضای غیر نخواهم که تَرک روضه کنم
میان روضه رضای حسین را دارم

چه حاجت است به تسنیم وسلسبیل و بهشت
منی که مزه ی چایی حسین را دارم

خدا کند وسط روضه پر کشم سویت
عجیب شوق لقای حسین را دارم

چقدر در شب هشتم میان سینه
غمِ گرفتگیِ صدای حسین را دارم

به دل مصیبت آن پیکری که چیده شده
میان سطح عبای حسین را دارم

سلام می دهم از دل به ساحت ارباب
ز راه دور روم بر زیارت ارباب

صدای شور حسین و قیام سینه‎زنان
چه دیدنی‎ست محرم، قیامت ارباب

رسیده ماه محرم حسینیان آیید
به پا شده است دوباره ضیافت ارباب

به دست حضرت زهرا خدا سوایم کرد
شدم ز روز ازل عبد حضرت ارباب

به هر کجا که عَلَم گشت بیرق ماتم
به روی شانه کشیدم علامت ارباب

به اشک دیده بشویم لبان خود شاید
اجازه‎ای بدهندم به صحبت ارباب

به ترک یک گنه و چند قطره گوهر ناب
چه عاشقانه شود حفظ حرمت ارباب

شود به رویِ دعایم، در اجابت باز
دمی که سجده نمایم به تربت ارباب

چه کرده این پسر بوتراب که دشمن
نموده در همه جا مدح شوکت ارباب

امیر عشق، حسین و خدای عشق، حسین
خوشم شدم سر این سفره رعیت ارباب

یقین کنیم شفا دست سیدالشهداست
پناه هر دو جهان است هیئت ارباب

اگر اراده کند اربعین حرم هستیم
خدایی است به والله قدرت ارباب

حصیر هم دل شب همره دهاتی‎ها
زبان گرفت بمیرم ز غربت ارباب

با حق بگو از نوکران غم را نگیرد
دارو ندار ماست ماتم را نگیرد

ماه حسین آمد بخواه از مادر او
از ما گنه‎کاران مُحرم را نگیرد

از چشم‎های گریه‎کن‎های حسینش
ارث به جا مانده از آدم را نگیرد

دلبستگی‎ها را بگیرد صحبتی نیست
اما فقط ذکر حسینم را نگیرد

پرچم بماند بر زمین و زنده باشم؟
حاشا بر آن نوکر که پرچم را نگیرد

گمراه خواهد شد یقینا هرکسی که
دامان او این حبل محکم را نگیرد

یک عمر با هم در عزایش گریه کردیم
از ما خدا این اشک با هم را نگیرد

ای کاش شمشیر و سنان و خنجر کین
جسم ولی الله اعظم را نگیرد

حداقل ای کاش در گودال قاتل
در پنجه موی شاه عالم را نگیرد

کس نیست تا با ساربان او بگوید
اینگونه از انگشت خاتم را نگیرد

ادب نموده و شکر خدا کنیم همه
به گریه حق نمک را ادا کنیم همه

به شکر اینکه رسیدیم بر عزای حسین
به گریه محشر کبری به پا کنیم همه

همه حسینیه‎ها تحت قبه‎ی یار است
رسیده وقت اجابت دعا کنیم همه

به نام، یک یک ما را صدا زده زهرا
به اذن او، پسرش را صدا کنیم همه

دوباره فاطمه در عرش مو پریشان شد
ز سینه عقده‎ی یکساله وا کنیم همه

حسین کشته‎ی اشک است و ما حبیب حسین
به اشک زخم تن او دوا کنیم همه

خدا به عشق حسینش گناه ما بخشید
از این به بعد ز آقا حیا کنیم همه

قسم به عشق محرم بهار مردن ماست
تمام زندگی خود فدا کنیم همه

حلال تیغِ هلالت خون سینه‎زنان
حرام باد که چون و چرا کنیم همه

قسم به نام خمینی و غیرت شهدا
در این مسیر به او اقتدا کنیم همه

به یک سلام از این راه دور بر ارباب
دل شکسته‎ی خود کربلا کنیم همه

کریم بدون کفن روی خاک صحرا بود
همیشه گریه بر آن بوریا کنیم همه

سلام بر بدن بی‎سری که عریان شد
دوباره فاطمه در عرش مو پریشان شد

هر چه سروده محتشم زینب و حسین
دریافت کرده از قلم زینب و حسین

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
در زیر سایه عَلَم زینب و حسین

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
هر شب به یاد قدّ خم زینب و حسین

جن و ملک بر آدمیان نوحه می‎کنند
در روضه‎های دم به دم زینب و حسین

دیدند هر دو داغ دو فرزند را ولی
لغزش نبود در قدم زینب و حسین

ذرات، کائنات، محالات، ممکنات
بستند چشم بر کرم زینب و حسین

حتی نوشته‎اند ز امر ظهور هم
وا می‎کند گره، قسم زینب و حسین

حسرت همیشه می‎خورم ای کاش می‎شدم
من هم مدافع حرم زینب و حسین

سوگند می‎خورم که شهید است زنده است
هر کس که جان دهد ز غم زینب و حسین

زهرا، نبی، علی، حسن آنجا نبوده‎اند
خوردند سنگ جای همه زینب و حسین

روی من و تو حضرت زهرا حساب کرد
ما را برای بزم عزا انتخاب کرد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
نام حسین بار دگر انقلاب کرد

دلشوره داشتم که نبینم محرمت
یک سال این فراق دلم را عذاب کرد

توبه شکسته‎ها همه گویند یا حسین
ربّ الحسین هر چه دعا مستجاب کرد

از کودکی حسینیه‎دار محرمم
این روسیاه را خودش عالیجناب کرد

هرکس که ذره ذره به پای حسین سوخت
او را خدا به وصل خودش کامیاب کرد

گریه غبار سینه‎ی من داده شستشو
این قلب خاک خورده چنان دُرّ ناب کرد

تفسیر دستگیری او از رسول ترک
کار هزار منبر و صدها کتاب کرد

سینه برهنه‎ها همه از نسل عابس‎اند
او کربلا طریقه‎ی این وصل باب کرد

هر کس شنید ناله‎ی حیّ علی العزا
تا خویش را به روضه رساند شتاب کرد

آید به گوش ناله‎ی محزون فاطمه
مادر به گریه، یک یک ما را خطاب کرد

ماه محرم آمد و پیچید بوی سیب
صلّ علی الحسین و صلّ علی الغریب

از همان روز ازل بعد هدینای حسین
دهنم خورده به شیرینی حلوای حسین

نقطه‎ی دلبری خالق و بنده، حرم است
وسط سجده روی تربت اعلای حسین

متولد شده‎ی چشم امام حسنم
آمدم گریه کنم گوشه‎ی دنیای حسین

به تباکی وسط اهل بکاء خوشحالم
همچنان قطره که افتاده به دریای حسین

دَم اگر داده مسیح از دودَم ارباب است
جان ناقابل من بسته به امضای حسین

زیر قولم نزدم با همه‎ی بار گناه
سر وقت آمده‎ام روضه‎ی شب‎های حسین

محض اینکه نبُرد پای من از روضه‎ی او
بگذارم سرم را به کف پای حسین

اربعین پای پیاده بروم یا نروم
فیض چای نجفی می‎برم از چای حسین

چقدر نام تو زیباست اباعبدالله
مشق شب تا سحر من شده املای حسین

وحشت و ترس ندارم ز شب اول قبر
آبرو داده به من وعده‎ی فردای حسین

شانه‎ی عرش خدا جای عزیز نبوی ست
پس چرا گوشه‎ی گودال شده جای حسین

جلوی چشم تر فاطمه کمتر بزنید
عوض بوسه، نوک چکمه به اعضای حسین