ای صاحب عصر و زمان با نوکرت سردی چرا؟
صحرانشین از این سفر پس برنمیگردی چرا؟

هر وقت حاجت داشتم زود آمدم بر درگهت
عادت چرا، غفلت چرا، این درد بی دردی چرا؟

هر بار روی گرداندم از تو رو نگرداندی ز من
بی آبرویی مرا بر رو نیاوردی چرا؟

چون خون دلها میخوری از پشت خنجر میخوری
میبینی از عشاق خود این قدر نامردی چرا؟

نشناختم اصلا تو را قدر سلامی و السّلام
درد آشنا از جمع ما بیچاره ها طردی چرا؟

شاید گناه جمعی ما را عقوبت کرده ای
بین بلاها روضه های ما شدی فردی چرا؟

باور نکردم که مرا از خانه ات رد کرده ای
گر فکر می کردی بدم پس باورم کردی چرا؟

ای آنکه روی شانه ات کوه گناهم آمده
مادر سفارش می کند هر بار دلسردی چرا؟

زهرا علمدار علی بود و ز پیغمبر شنید
بدجور خوردی بر زمین ریحانه ام زردی چرا؟

پیراهن خونین تو آتش گرفته پشت در
تنها میان این همه گرگان ولگردی چرا؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تصویر هجر تو که به ذهنم خطور کرد
آه فراق آینه ام را نمور کرد

جز اشک چیست چاره ی یوسف ندیده ها؟
یعقوب چشمهای مرا گریه کور کرد

بین من و تو پرده ی عصیان حجاب شد
ما را گناه کاریمان از تو دور کرد

یکبار هم گناه مرا روی من بیار
آخر خدا چه قدر شما را صبور کرد

در راه دوست هر چه هزینه دهی کم است
اصلا به پای یار نباید قصور کرد

تمرین سوختن به تماشا نمیشود
باید میان شعله همین را مرور کرد

مست از شراب عشق به آغوش شمع تا
پروانه سوخت میکده را غرق نور کرد

گاهی صلاح طفل به تنبیه مادر است
باید به سر راه شدن را زور کرد

دست از تعلقات بکش وصل را بگیر

شرط ورود وادی حق پابرهنگی است
باید کلیم وار عزیمت به طور کرد

هجران بس است ای پسر فاطمه بیا
شاید که مرگ جسم مرا سهم گور کرد

ما را به حق روضه ی زهرا درست کن
حوریه ای که در دل آتش ظهور کرد

آیینه زلال نبی پشت در شکست
آیینه را چگونه علی جمع و جور کرد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یار ما هر نیمه شب که بر سجاده است
آن قدر آقاست یاد قوم نوکرزاده است

گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه نیست
ما نمیخواهیم ورنه لطف او آماده است

گریه هایم کم شده یعنی که بی برکت شدم
بی حیایی من آخر کار دستم داده است

به دل سنگی که من این حرفها سودی نکرد
حلّ کار سنگ کی در طاقت سمباده است؟

امر مولا روی چشمم نهی مولا روی چشم
کار سختی نیست اصلا عبد بودن ساده است

در تمام سالها من فکر خود بودم ولی
او دم خیمه به شوق دیدنم اِستاده است

فاطمیه جمع را یک کربلا مهمان کنی
قلب ما سینه زنان در به در آن جاده است

بوی دود از خانه ی مولا به عالم می رسد
بوی دود از چادر آن بانوی آزاده است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خدا جلوه اش در دل عارفین
من الاولین بوده و الآخرین

بنازم به نازی که از ما کشید
بنازم به این احسن الخالقین

مرا آفریده برای حسین
لَکَ الْحَمْدُ حمد همه شاکرین

فقط گفت در گوش من یا حسین
شنیدم و یا ارحم الراحمین

به قرآن بهشت خدا بی حسین
شود بدتر از اسفل السافلین

به مستی من لحظه ای شک نکن
که جوشیده ام در چهل اربعین

نه نمیدانمش و نه نمی فهممش
ولیکن به کنه وجودم ببین

سرشته شده با رقیه گِلم
منم بنده ی آن خرابه نشین

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

چه کنم تا که کنم شاد گل نرگس را
با کدام عاطفه احساس کنم این حس را

ای خوشا آنان که نشانند تبسم به لبت
به رضای تو خدا لطف کند مفلس را

هر که از چشم تو افتاد ز پا میفتد
کیمیای نظرت زر بنماید مس را

عبد صالح نشود هر که مطیع تو نشد
نپسندی ز کسی بندگی نارس را

همه ی عمر پی آرزوی روی تو رفت
مانده امید فقط زندگی نورس را

مرکبت منتظر راکب صبح فرج است
زین کن ای میر حجازی به سحر فارس را

قبل از آنی که بیایی بسپارم به حسین
تا که بیدار کند این نفس بی حس را

نان خور سفره ی تو ریزه خور عباس است
کاسه لیس تو کند پیروی عابس را

روضه ی حضرت عباس کنم تقدیمت
تا مزین به قدومت بکنی مجلس را

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شکر خدا که عبد شه بی کفن شدیم
ما تازه مبتلا به عزایی کهن شدیم

ممنون لطف مادر این خانواده ایم
در اربعین اگر که کمی سینه زن شدیم

در اربعین تمام نگردد عزای ما
چون تازه بیقرار نوای حسن شدیم

با اشک ما تمام ستم غرق می شود
با نوکری برای شما بت شکن شدیم

ما را ز خانه ی پدری دور کرده اند
ما هم شبیه تو دور از وطن شدیم

از تو هر آنچه میرسد آقا به ما نکوست
امسال هم به عشق شما ممتحن شدیم

ما را حرم نبردی و این روضه شد حرم
در این حرم به ذکر شما هم سخن شدیم

چه سفره ای به عشق تو انداخت فاطمه
ما هم فقیر سفره ی بیت الحزن شدیم

با چه دلی به حضرت حوراء کتک زدند
خیلی شکسته از غم دستِ بزن شدیم

میروم سمت خدا در امتداد اربعین
کم نبردم روزی از فیض زیاد اربعین

خوب و سرکش آمده پاک و گنهکار آمده
سفره ات را پهن کردی در ستاد اربعین

باوفا میخانه ات را روی من بستی چرا؟
ریختی برهم مرا از بامداد اربعین

مانع دوری ما را زودتر بردار چون
برنمی داریم دست از اعتقاد اربعین

فکر کردی تا قیامت صبر دارند عاشقان
دور تو جمعند مردم در معاد اربعین

رفته ام هیأت به هیأت صبح و شب امسال را
چون نجف تا کربلا پای پیاده اربعین

الشَفاء فی التُربتِ الأَرباب، ارباب آمدم
درد آوردم دم باب المراد اربعین

آخرش دیدی نبردی کربلا ما را حسین
رحم کن بر این گدای خانه زاد اربعین

بشنو زینب از لبی که سنگ خورده روی نی
خسته برگشتی عزیزم از جهاد اربعین

زینب آمد کربلا را روضه ی مطلق کند
زینب آمد تا سری را بر بدن ملحق کند