بر دل غم‏زده امید و رجا می آید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بنشینید همین‏جا که خدا می آید

چه قدر دور و بر سفره گدا می آید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ چون علی کرده دعا حال بکا می آید

گریه کردن فقط انگار به ما می آید

کار ما چیست چنان ابر فقط باریدن ــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر بر سر سجاده ی شب نالیدن

بی سر‎و پا شدن و حلقه به در کوبیدن ــــــــــــــــــــــــــــــ کار او چیست فقط جرم و خطا پوشیدن

این ندایی است که از ارض و سما می آید

غیر عصیان و خطا بر دلم انباشت، نشد ـــــــــــــــــــــــــــ لطف او دست مرا باز نگه داشت، نشد

دست مهرش به دلم عشق فقط کاشت، نشد ــــــــــــــــــــــــ کاشتم هر چه  در این مزرعه برداشت نشد

فقط از دست من انگار جفا می آید

می گشایند در می‏کده گاه و بی گاه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ رزق مان می رسد از برکت و روزی این ماه

توبه سهل است اگر می گذریم از این راه ـــــــــــــــــــــــــ هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

باز هم بوی مزار شهدا می آید

قابل التوبه اگر اوست بگویید حسین ــــــــــــــــــــــــــــــــ آبرو داده به ما دوست بگویید حسین

نام این دوست چه نیکوست بگویید حسین ــــــــــــــــــــــــ کارتان گر به یک موست بگویید حسین

نوکر فاطمه بودن به شما می آید

نشسته ایم که از آتشت امان برسد ــــــــــــــــــــــــــــــ برات جنت و فردوس دستمان برسد

هزار مرتبه شکر از محبتت مگذار ـــــــــــــــــــــــــــ دوباره زخم دل ما به استخوان برسد

گذشت ماه تو از نیمه کاش بعد سحر ـــــــــــــــــــــــــ خبر ز یوسف زهرا دم اذان برسد

نگاه رحمت تو مستمر شد و نگذاشت ــــــــــــــــــــــــ به هیچ بنده ولو بد کمی زیان برسد

اجازه داد کرامات سفره های دعا ـــــــــــــــــــــــــــــــ ثواب توبه ی ما هم به دیگران برسد

فقط بناست ببخشی تو، خاطرم جمع است ـــــــــــــــــــ نخواستی تو که سختی به میهمان برسد

حسن به اذن خودت سفره دارمان شده پس ـــــــــــــــــ به مردم از قبل او بناست نان برسد

فدای تشنگی کام آن کریمی که ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ نمی خورد قدحی تا به تشنگان برسد

نشسته ایم که در وا کند به روی همه ـــــــــــــــــــــــــ خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

نشسته اند به پایش هزار تیرانداز ــــــــــــــــــــــــــــــ مصیبتی است اگر تیر بر کمان برسد

نمی گذارد از این کفن چیزی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ همین که لشگری از راه ناگهان برسد

پس از حوادث تشت و جگر خدا نکند ـــــــــــــــــــــــ ز راه، زینب کبری دوان دوان برسد

جراحت تن و تابوت غرقِ خون نگذاشت ــــــــــــــــــ که وقت روضه به  قبر و به سایبان برسد

حالا که دست من به توسل رسیده است ــــــــــــــــــــــــ حالا که روح من به توکل رسیده است

حالا که تا صراط خدا پل رسیده است ــــــــــــــــــــــــــ حالا که ماه هم به تکامل رسیده است

چون حبه های قند که می افتد از دهن ــــــــــــــــــــــــــ العفو های نیمه شبم شد حسن حسن

آن گونه ای که بحر کرم پر نتیجه است ــــــــــــــــــــــــ سبط نبی هم از ثمرات خدیجه است

این طائفه که بوی خدا می دهند و بس ــــــــــــــــــــــــــ تنها به التماس بها می دهند و بس

با یک نظر به خلق دوا می دهند و بس ـــــــــــــــــــــــــ با روی خوش غذا به جذامی دهند و بس

در خانه ای که سفره ی آن شاه پرور است ـــــــــــــــــــ مسئول پخش نان سر سفره اکبر است

لعل لب تو آب و عسل می کند درست ــــــــــــــــــــــــــ از اهلِ نار، اهلِ محل می کند درست

راهی شدی پیاده به مکه قدم قدم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ فریاد می زنند اهالی حرم حرم

در راه مانده می طلبد از کرم کرم ــــــــــــــــــــــــــــــــ ای صورتت به شب زده مهتاب دم به دم

خوب است اگر قرار شده میل حج کنی ـــــــــــــــــــــــــ یک بار هم به خاطر ما راه کج کنی

با یک نگاه کشوری آباد می کنی ــــــــــــــــــــــــــــــــــ صدها غلام می خری، آزاد می کنی

بین قنوت خود همه را یاد می کنی ـــــــــــــــــــــــــــــــ حرف درشت می زنند ارشاد می کنی

هر کس به تو رسید اگر هم عناد داشت ـــــــــــــــــــــــــ لطف تو را نوشت به دفترچه یادداشت

گر چه پر از خداست نگاهی که با تو هست ـــــــــــــــــــ مردیم از حرارت آهی که با تو هست

بی مشتری ست مشعل راهی که با تو هست ــــــــــــــــــ دارد هوای فتنه سپاهی که با تو هست

آنان که دست از سر تو ساده می کشند ــــــــــــــــــــــــــ نیمه شب از نماز تو سجاده می کشند

خاکم که زیر پای تو احساس می شوم ـــــــــــــــــــــــــــ سنگم که با نگاه تو الماس می شوم

خارم که با شمیم شما یاس می شوم ـــــــــــــــــــــــــــــ وقتی که ذوب مرقد عباس میشوم

یاد بقیع می کنم و قبر بی چراغ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  صحنی که می چکد به سرش آفتاب داغ

به رو سیاهی ام اقرار می کنم، العفو ــــــــــــــــــــــــ برای خوب شدن کار می کنم، العفو

مرا تو می خری و پاک می کنی اما ــــــــــــــــــــــــ منم که آینه را تار می کنم، العفو

رسیده ام که خودم را نشان تو بدهم ـــــــــــــــــــــــــ به هر بهانه ای تکرار می کنم، العفو

خودت اجازه ی شب زنده داری ام دادی ـــــــــــــــــ که با اجازه ات اصرار می کنم، العفو

مران ز خودت مرا، که من خود را ــــــــــــــــــــــــ بدون تو همه جا خوار می کنم، العفو

از این که عفو تو شد شاملم ولی ـــــــــــــــــــــــــــــ من با گناه کردنم انکار می کنم، العفو

زمان تشنگی یاد حسین می افتم ــــــــــــــــــــــــــــــ به یاد کودکش افطار می کنم، العفو

ببین به پای مناجات گریه می ریزم ـــــــــــــــــــــــ به یاد عمه ی سادات گریه می ریزم

آمدم سوی تو راهی وا کنم تا وقت هست ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آمدم شاید تو را پیدا کنم تا وقت هست

تا شب احیای تو کارم توسل کردن است ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ قصد دارم خویش را احیاء کنم تا وقت هست

نامه ی اعمال من را می دهی در دست راست  ـــــــــــــــــــــــــــــ زود باید برگه را امضاء کنم تا وقت هست

من امان می خواهم از«یومَ یَعَضُّ الظّالم»ت ــــــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر مولای یا مولا کنم تا وقت هست

آرزوهای دراز عمر مرا بر باد داد ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ می نشینم با خودم دعوا کنم تا وقت هست

ای «رفیق لا رفیق له» شدم من بی رفیق ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ با تو حالا آمدم نجوا کنم تا وقت هست

من همانم (من نه آنم) که«یُصِرُّونَ علی الحِنثِ العظیم»ــــــــــــــــ آمدم خوب با تو تا کنم تا وقت هست

کاشکی با یا کریم العفوهای نیمه شب ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بین خوبانت، خودم را جا کنم تا وقت هست

عاشقی بی دست و پایم دست داده در دعا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ روضه ای جانکاه دست و پا کنم تا وقت هست

دست من زیر عبا و پیکرت روی عبا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چاره ای باید بر این اعضا کنم تا وقت هست

عمه ات را می برم از حلقه ی نامحرمان ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا مراعات دل زهرا کنم تا وقت هست

ای علی این خنده ها در کوفه بدتر می شود ـــــــــــــــــــــــــــــــــ کاش فکر معجر زن ها کنم تا وقت هست

ای خدا از کجا آمده ام تا به کجا می بری ام ــــــــــــــــــــــــــــــــ بی پر و بالم و با دست دعا می بری ام

هر شب از لطف تو هم سفره ی ابرارم من ـــــــــــــــــــــــــــــــــ این چه لطفی ست که با دل همه جا می بری ام

چه مبارک سحری هست و چه فرخنده شبی ــــــــــــــــــــــــــــــ که تو با توبه ای از دل به سماء می بری ام

با وجودی که ندارم هنری می دانم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاقبت هم تو شبیه شهدا می بری ام

آن قدر دور تو جبرئیل صفت می گردم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا بگویند مرا زیر کساء می بری ام

منم آن سائل خوشبخت که مهمان رضاست ـــــــــــــــــــــــــــــــ ای خوش آن دم که به ایوان طلا می بری ام

بار من مانده زمین مشتری ام کیست حسین ــــــــــــــــــــــــــــــ عنقریب است که تا خون خدا می بری ام

از نجف پای پیاده چه صفایی دارد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اربعینی که مرا کرب و بلا می بری ام

روزه آن نیست که با جرعه ای افطار شود ــــــــــــــــــــــــــــــ روزه آن است که لب تشنه مرا می بری ام

صحن بین الحرمین است همان سعی صفا ــــــــــــــــــــــــــــــــ کعبه اینجاست، صفا، مروه چرا می بری ام

یارب این خون سر و خون گلو نذر حسین ــــــــــــــــــــــــــــــــ خرم آن روز که با وا عطشا می بری ام

آن که زیر سم اسب تو را می خواند ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گفت الحمد که راضی به قضا می بری ام

از آقای سید مرتضی، بابت دوبیت اول متشکرم

یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو

کی می شود که از من تنها خدا بماند ــــــــــــــــــــــــ ناپاکی ام بریزد پاکی به جا بماند

من لایق عطای ماه خدا نبودم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پس این تویی که خواهی دل با خدا بماند

حالا که آمدم با حال دعا و توبه ـــــــــــــــــــــــــــــــ ای کاش همیشه حال دعا بماند

آمد محب حیدر عطشان جام کوثر ــــــــــــــــــــــــــــ تا جرعه ای بنوشد با مرتضی بماند

گاهی مرا صدا کن لطفی بر این گدا کن ـــــــــــــــــــ زهرایی ام عطا کن تا این عطا بماند

یا کربلایی ام کن یا مجتبی ای ام کن ــــــــــــــــــــــــ جا مانده از خدا را نگذار جا بماند

دیگر مده عذابم با بی محلی خود ـــــــــــــــــــــــــــــــ بگذار در حریم لطفت گدا بماند

این دست خالی ام را خالی تو بر مگردان ـــــــــــــــــ بد می شود برایت درمانده وا بماند

از فرط بی وفایی من عهد ها شکستم ــــــــــــــــــــــــ دستم اگر بگیری عهد و وفا بماند

از این درم برانی باز از دری درآیم ـــــــــــــــــــــــــــ از تو که کم نیاید یک بی وفا بماند

پرونده ام سیاه است از بس که پر گناهم ـــــــــــــــــــــ مَپسَند نام من در اهل خطا بماند

من سفره ی دلم را بی خود که وا نکردم ـــــــــــــــــــــ مگذار در دل من جز کربلا بماند

یا مظهر العجائب جان امام غائب ــــــــــــــــــــــــــــــــ نگذار دشمن تو در نینوا بماند

من که به شور و شینم/ گریه کن حسینم

در وادی محبت خدا خودش میدونه/ محبت تو مولا زد از دلم جوونه

چی کار کنم حسین جان/ دوست دارم حسین جان/ فدات بشم حسین جان