زنی بالاتر از هر زمینی از آسمان حتی
فراتر از تمام عرش با قد کمان حتی

از آیاتی که نازل شد برایش میتوان فهمید
خدا هم نام او را میبرد زیر زبان حتی

چنان محو کمالات و صفاتش بود پیغمبر
گمانم برده باشد نام او را در اذان حتی

اگر چشم شفاعت را ببندد روز وانفسا
ندارند انبیا هم پای رفتن در جنان حتی

جهانِ خالی از احساسِ ما را رنگ و بو بخشید
که بی او خارتر از خار میشد زعفران حتی

به دیوان کرم یک عمر اگر بی وقفه بنویسند
نخواهد شد نمی از بحر جود او بیان حتی

تصور کن یتیمان و فقیران و اسیران، سیر
ولی در سفره ی افطار زهرا نیست نان حتی

خوشا آن سائلی که نان او را در دهان دارد
صدف اینگونه دُری را ندارد در دهان حتی

یقین دارم نخواهد شد ادا حقش اگر روزی
فدای خون فرزندش شود کل جهان حتی

میان شعله ها میسوخت دم برنمی آورد
ندارد صبر او را لحظه ای آتشفان حتی

زلیخا را بگو عشق حقیقی عشق زهرا بود
جوانی چیست عاشق چشم پوشد ز جان حتی

ز حال مردِ خیبر بعد زهرا میتوان فهمید
که روزی میرسد بر خاک پشت پهلوان حتی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای صاحب عصر و زمان با نوکرت سردی چرا؟
صحرانشین از این سفر پس برنمیگردی چرا؟

هر وقت حاجت داشتم زود آمدم بر درگهت
عادت چرا، غفلت چرا، این درد بی دردی چرا؟

هر بار روی گرداندم از تو رو نگرداندی ز من
بی آبرویی مرا بر رو نیاوردی چرا؟

چون خون دلها میخوری از پشت خنجر میخوری
میبینی از عشاق خود این قدر نامردی چرا؟

نشناختم اصلا تو را قدر سلامی و السّلام
درد آشنا از جمع ما بیچاره ها طردی چرا؟

شاید گناه جمعی ما را عقوبت کرده ای
بین بلاها روضه های ما شدی فردی چرا؟

باور نکردم که مرا از خانه ات رد کرده ای
گر فکر می کردی بدم پس باورم کردی چرا؟

ای آنکه روی شانه ات کوه گناهم آمده
مادر سفارش می کند هر بار دلسردی چرا؟

زهرا علمدار علی بود و ز پیغمبر شنید
بدجور خوردی بر زمین ریحانه ام زردی چرا؟

پیراهن خونین تو آتش گرفته پشت در
تنها میان این همه گرگان ولگردی چرا؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تصویر هجر تو که به ذهنم خطور کرد
آه فراق آینه ام را نمور کرد

جز اشک چیست چاره ی یوسف ندیده ها؟
یعقوب چشمهای مرا گریه کور کرد

بین من و تو پرده ی عصیان حجاب شد
ما را گناه کاریمان از تو دور کرد

یکبار هم گناه مرا روی من بیار
آخر خدا چه قدر شما را صبور کرد

در راه دوست هر چه هزینه دهی کم است
اصلا به پای یار نباید قصور کرد

تمرین سوختن به تماشا نمیشود
باید میان شعله همین را مرور کرد

مست از شراب عشق به آغوش شمع تا
پروانه سوخت میکده را غرق نور کرد

گاهی صلاح طفل به تنبیه مادر است
باید به سر راه شدن را زور کرد

دست از تعلقات بکش وصل را بگیر

شرط ورود وادی حق پابرهنگی است
باید کلیم وار عزیمت به طور کرد

هجران بس است ای پسر فاطمه بیا
شاید که مرگ جسم مرا سهم گور کرد

ما را به حق روضه ی زهرا درست کن
حوریه ای که در دل آتش ظهور کرد

آیینه زلال نبی پشت در شکست
آیینه را چگونه علی جمع و جور کرد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یار ما هر نیمه شب که بر سجاده است
آن قدر آقاست یاد قوم نوکرزاده است

گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه نیست
ما نمیخواهیم ورنه لطف او آماده است

گریه هایم کم شده یعنی که بی برکت شدم
بی حیایی من آخر کار دستم داده است

به دل سنگی که من این حرفها سودی نکرد
حلّ کار سنگ کی در طاقت سمباده است؟

امر مولا روی چشمم نهی مولا روی چشم
کار سختی نیست اصلا عبد بودن ساده است

در تمام سالها من فکر خود بودم ولی
او دم خیمه به شوق دیدنم اِستاده است

فاطمیه جمع را یک کربلا مهمان کنی
قلب ما سینه زنان در به در آن جاده است

بوی دود از خانه ی مولا به عالم می رسد
بوی دود از چادر آن بانوی آزاده است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

عالم بدون فاطمه دلگیر خواهد شد
با او حدیث عاشقی تفسیر خواهد شد

دار الشفاء ما از این روضه به آن روضه است
با نام زهرا اشک هم اکسیر خواهد شد

شأن عظیم قنبر از فیض کلان اوست
علامه هم بی نام او تحقیر خواهد شد

او خطبه خواند ذوالفقارش خوب ثابت کرد
گاهی زبان در معرکه شمشیر خواهد شد

با او قیامت ترسی از آتش نخواهم داشت
بچه کنار مادر خود شیر خواهد شد

افطار خود را هر سه شب بخشید بر سائل
یعنی گدا هر چه بیاید سیر خواهد شد

امروز باید در کنار فاطمه باشیم فردا
برای یاری او دیر خواهد شد

دستش شکست و باز تنها لشگر مولاست
آئینه وقتی بشکند تکثیر خواهد شد

پژمرده شد یاس جوان مرتضی افسوس
گل در بین آتش در جوانی پیر خواهد شد

رزمنده در دفاع که دل دل نمی کند
دریا رها کرانه ی ساحل نمی کند

آن کس که حق میان رگش جوش میزند
یک لحظه اعتنا به باطل نمیکند

آن کس که نقد جان نکند رو در این طریق
مستانه وار طی مراحل نمیکند

بی معرفت کسی ست که در حق اهل بیت
یکبار هم مرور مقاتل نمیکند

سینه سپر به پشت در خانه آمدی
یار علی که پشت به قاتل نمیکند

چادر سرت نبود والا زنی جوان
در را به زیر ضربه که حائل نمی کند

این فشار چوبه ی در روی سینه ات
کار نفس کشیدنت مشکل نمیکند

خواهی ز جا تکان خوری اما نمی شود
مسمارِ داغ سینه تو ول نمی کند

ادامه »

آنکه تابید رخش در شب یلدای علی
کیست جز فاطمه، نوریه ی شبهای علی

فاطمه کیست همان است که در این نه سال
جانمازش شده بود عرش معلای علی

همه بر پاش میفتند پیامبرها هم
ولی افتاد خود فاطمه بر پای علی

بارها گفت پیمبر که علی جان من است
و شده فاطمه هم جان گوارای علی

زن نبینش به خدا ظرفیتش را دارد
که به میدان بزند جنگ کند جای علی

هر چه گفته است علی بود و علی بود و علی
نیست بر لوح دلش غیر تولای علی

ما گدایان علی ریزه خور فاطمه ایم
جان فدای کرمت حضرت زهرای علی

حکم لولاک خدا بود که فهماند به ما
اوست تنها سبب خلقت دنیای علی

این دو سه ماه چه آمد به سر بانو که
بسته شد بر رخ او، راه تماشای علی

یک در سوخته و یک زن سیلی خورده
ما بمیریم برای غم عظمای علی