عاقلان دانند ما را لطفی از مولا بس است
تا قیامت یک نظر از سوی تو ما را بس است

برترین عقلانیت، دیوانگی در کوی توست
یک سخن در گوشِ جان از کل این دنیا بس است

عاشقان را عقل، از عشق تو فرمان می‎برد
نکته‎ای از معرفت در عمق جان ما بس است

گر دعای تو نباشد صید دشمن می‎شویم
آری از خیل دعاگویان گل زهرا بس است

روز و شب تو فکر مایی ما به فکرت نیستیم
خود همین یک لطف تو در حق ما آقا بس است

دست در دست تو بگذاریم گر در هر غدیر
تا به سال بعد شد عمری اگر بر ما بس است

نقطه‎ی عطف همه دل‎ها، دل پاک شماست
در میان این همه، یک دل شود احیا بس است

دشمن ما هست ناراضی چه بهتر تا ابد
قلب صاف تو شود راضی ز فعل ما بس است

از تو این آرامش و این امنیت بر ما رسید
خوش به دنیا نیستیم آسایش عقبا بس است

هر کسی بار سفر بندد به سویی می‎رود
با تو اما اربعینی کربلا جانا بس است

حرف آخر را تو اول بار یادم داده‎ای
از تمام ماه و سال ایام عاشورا بس است

می‎رود با قافله سالار زینب تا کجا؟
تا ته گودال خونم نذر آن آقا بس است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

وقتی از یار جدایی، بلا می‎آید
مرگ فورا به سراغ دل ما می‎آید

نیمه شب حالِ دلم، حال خوشی بود، که نیست
تا گناه است مگر حال بکا می‎آید

ادامه »

هر قدر محتاج اینجا با خجالت می‎رسد
پابه پای این خجالت‎ها به عزت می‎رسد

کاسه‎ها و کوزه‎ها را بشکن اصلا بر سرم
دل همینکه خُرد شد باران رحمت می‎رسد

ادامه »

من گم شدم مانند بغضی در گلویم
یا نور و یا برهان بیا در جستجویم

خیلی دلت را با گناهانم شکستم
خسته شدم دیگر من از این خُلق و خویم

ادامه »

دل که سرگردان ‎شود عاشق به صحرا می‎رود
سرزنش‎ها می‎برد با خویش هرجا می‎رود

در پی یوسف نرفتن نیست رسم عاشقی
هر چه می‎خواهی بگو اما زلیخا می‎رود

ادامه »

پای جانان، نثار جان، عشق است
طعنه خوردن از این و آن عشق است

نیمه شب فرصت تقرّب ماست
یاد معشوق در نهان عشق است

ادامه »

به هوای روی ماهت، شده این دلم هوایی
ز گناه خسته گشتم، به تو دارم التجایی

تو نیامدی و من هم، شب و روز گریه کردم
به کسی نگفتم اما، چه کشیدم از جدایی

ادامه »