می‎نشینیم سر کوی اباعبداللّه
به امید رخ نیکوی اباعبداللّه

از کریمی خودش بوده که ما هم شده‎ایم
همه‎ی عمر ثناگوی اباعبداللّه

صحن پیشانی ما بوی حسینیه گرفت
از گِل تربت خوشبوی اباعبداللّه

اهل معراج نشد هیچ رسولی الّا
با توسل به سر موی اباعبداللّه

نزد پیغمبر ما خوبتر از هر عملی‎ست
زدن بوسه به بازوی اباعبداللّه

دستگیر است اگر از همه‎ی خلق حسین
بوده چون فاطمه الگوی اباعبداللّه

رحمت واسعه‎اش جلوه و یاد حسن است
رفته بر خوی حسن خوی اباعبداللّه

نیست انصاف نگوییم از ایمان رباب
ذوب مولا شده بانوی اباعبداللّه

فاطمه در صف محشر به سویش خواهد رفت
هر که رفته قدمی سوی اباعبداللّه

مُحرم کعبه‎ی بی‌‎دلبر زینب نشویم
قبله‎ی ما فقط روی اباعبداللّه

زودتر خورد زمین خواهر مظلوم حسین
دید تا خم شده زانوی اباعبداللّه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خدا گواه که دل بی تو صد بلا دارد
بیا که محفل ما بوی کربلا دارد

کنار تو نفحات الحسین دلچسب است
تمام شهر از این نفخه‎ها جلا دارد

به یُمن توست که از دشت نینوا هر روز
ندای جدّ غریبت مرا صلا دارد

به لب اگر گل لبیک داعی اللّه است
دعای توست دلم نغمه‎ی ولا دارد

ز همنشینی تو دفع صد بلا بشود
خوش آن کسی که دلی چون تو مبتلا دارد

سخن ز راس بریده ز صوت قرآن است
همان که زمزمه در تشتی از طلا دارد

برای عمه‎ی مضطره‌‎ات بمیرم من
که عمه بیشتر از هر کس ابتلا دارد

میان آن همه غربت چو کوه اِستاده
چه نقشه‎هاست که با خطبه بر ملا دارد

چه قدرتی‎ست بنازم به بانوی عصمت
که از خطابه او پرچم اعتلا دارد

وجود پاک تو را ای که منتقم هستی
به هر کجاست خداوند بی‎بلا دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

غربت نشینیم و هوای آشنا داریم
قلبی شکسته اشک‎هایی بی‎ریا داریم

زهرای مرضیه به ما قطعا نظر دارد
وقتی که از داغ حسین او عزا داریم

در این هیاهو مثل ما آسوده خاطر کیست؟
شکر خدا که خامس آل عبا داریم

از چشم‎های خیس راهی حرم هستیم
معراج رفتن بال می‎خواهد که ما داریم

چشمی که مَحرم شد به نامحرم نمی‎افتد
آلوده‎ایم اما دم هیئت حیا داریم

مشکی تن دیوارهای شهرمان کردیم
این ارث را ما از علی موسی الرّضا داریم

ماه مُحرم منزل معشوق نزدیک است
هر گوشه‎ای از شهرمان یک کربلا داریم

وقتی که پای ما روی فرش حسینیه است
احساسمان این است که در عرش جا داریم

ما کمتر از حدّ بضاعت گریه‎کن بودیم
بیش از نماز یومیه، اشک قضا داریم

ماه مُحرم دخل و خرج ما تفاوت کرد
هر شب میان سفره‎ها نان و غذا داریم

هرسال مردن پای روضه آرزوی ماست ‎
امسال هم این عشقبازی را بنا داریم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

باز آمدم که یاری چشم تری کنم
بر گریه‎های صاحب عزا یاوری کنم

هم ناله با صدای نوای امام خویش
با آه و ناله یاری یک مادری کنم

وقتی که داد می‎زنی «یا جدّی الغریب»
می‎گریم و برای تو غم پروری کنم

یاد به خون نشستن او می‎کشد مرا
یاد جدا جدا شدن پیکری کنم

تا یاد درد عمه‎ی مضروبه می‎کنی
من شرم از اسیری یک خواهری کنم

دستی بکش به روی سر روضه‎خوان خویش
تا حق ادا به مجلس یک دختری کنم

صدها محرمم اگر آید کنار تو
شوری بده که وقت عزا محشری کنم

قلبی سلیم خواهم و عقلی سلیم تا
بر نفس خویش تا به ابد سروری کنم

دل را تو خود گره به سر زلف خود زدی
باید که من ز غیر تو دل را بری کنم

چاره نماند به دردسر سرگردانی‎ام
در را ه کربلایِ تو ترک سری کنم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

هر کسی تنهاست ذکرش می‎شود تنها حسین
هر کسی گم می‎شود را می‎کند پیدا حسین

دستگیری می‎کند از عاشق بی دست و پا
می‎نشاند نوکر آلوده را بالا حسین

بر کسی دلبسته‎ام که دل نبسته بر کسی
از همه دل کنده‎ام در این جهان الّا حسین

کار من گریه است از بدو تولد تا ابد
خیر دیگر که ندیدم من از این دنیا حسین

بارها گفتم نمی‎بخشد ولی بخشید و گفت
بار آفت خورده‎ات را می‎خرد یکجا حسین

سیزده نور خدا را دوست دارم مثل هم
چون که می‎دانم در آنها هست استثنا حسین

لنگ (فکر) دیدار خدا بودم که بین روضه‎ها
وقت یا اللّه آمد بر زبانم یا حسین

هم امامت هم قیامت هم شفاعت می‎کند
روز محشر هم بیاید کار دارم با حسین

کاف و هاء یاء عین صاد سور مریم
سوره‎ی والفجر روی نیزه شد معنا حسین

من فدای دختری که در خرابه بود و گفت
با همان لکنت به سختی چند تا بابا حسین

خوردم از این و آن مشت و لگد حالا بگو
من شدم پیرتر یا مادرت زهرا حسین؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای گل نرگس چرا هم پای آهت غربت است؟
گریه‎کن لازم نداری روضه‎هایت خلوت است

چشم ما کرده هوس یکبار خون گریه کند
روزی این چشمِ بی‎توفیق اشک حسرت است

یک حسین از تو رسید و عالمی آشفته شد
بین روضه، بودن صاحب نفس‎ها نعمت است

ناله‎ات ما را عزادار سرِ بر نیزه کرد
هر کجا که روضه داری، اشک ما هم دعوت است

گوشه‎ی تنهایی‎ام دق می‎کنم کی میرسی؟
اشتیاق وصل از شیرینی هم صحبت است

سائل اشکم رفیق گریه‎های بی کسی
بچه‎های فاطمه الطافشان بی‎منّت است

خرج روضه می‎شویم و منصب ما نوکری ست
روضه‎خوانی نعمت است و گریه کردن خدمت است

در نماز خویش هر شب روضه‎داری می‎کنم
می‎کشم تسبیح آه و روضه‎خوانم تربت است 

غصه‎ عریانی جدّ غریبت روی خاک
مایه‎ی آه تمام خاندان عصمت است

سینه‎ات بر زیر پا افتادنش را گریه کرد
تنگی پیراهنم، پیراهنش را گریه کرد

سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

با این همه گناه ز کویت نراندی‎ام
امسال هم به ماه محرم رساندی‎ام

پشت سرم دعای تو و مادر تو بود
دستم گرفتی و به حریمت کشاندی‎ام

چون طفل گمشده بغلم کردی ای حسین
پیش خودت نشانده و قدری تکاندی‎ام

منّت سرم گذاشتی و از میان عرش
با نام مادر و پدرم باز خواندی‎ام

می‎خواهی‎ام هنوز وگرنه چو دیگران
با پول و شهرت از حرمت می‎پراندی‎ام

از کودکی برای شما خیمه می‎زدم
دنبال خویش کوچه به کوچه دواندی‎ام

یک روز بی تو زنده نمی‎مانم ای حسین
با آب و نان خواهر خود پروراندی‎ام

آید به گوش ناله‎ی «هَل مِن مُعین» تو
در زیر دست و پا ته گودال خواندی‎ام

مظلوم کربلا لَکَ لبیک یا حسین
تو می‎کشی مرا لَکَ لبیک یا حسین

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات