گرفته است دلم مثل آسمان امروز
دوباره حرف فراق است در میان امروز

به پای ثانیه ها چنگ می زنم اما
چرا نمی گذرد کُندتر زمان امروز

فدای سینه‎زن خسته ای که بعد دو ماه
گرفته کُنج حسینیه آشیان امروز

یکی برای خود آرام روضه می خواند
زبان گرفته یکی هم، حسین جان امروز

مدینه، کرب و بلا، سامرا، نجف، مشهد
کجاست صاحب الزمان امروز؟

بیا به خاطر این اشک، این لباس سیاه
دمی کنار عزادارها بمان امروز

نخواهمش ولی از تو خواهشی دارم
بیا به مجلس ما روضه ای بخوان امروز

پس از دو ماه چه اجریست بهتر از اینکه
در آستان رضائیم میهمان امروز

چه سفره ای شود آن سفره ای که جمع شود
به دست بخشش آقای مهربان امروز

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

آن کف پایی که راهش به بیابان خورده باشد
فیض آن این است که خار مغیلان خورده باشد

البلاء للولاء یعنی پَری که در مسیرست
بیشتر باید یقینا تیر شیطان خورده باشد

پای یوسف چون زلیخا آبرو دادن ملاک است
هر چند غم در فراقش پیر کنعان خورده باشد

سنجش میزان عاشق بودنِ دیوانه، زخم است
کاش پیشانی ما هم سنگ طفلان خورده باشد

گاه به بن بست خوردن حکمت طی طریق است
رام شد آن صید که به آب بندان خورده باشد

اشک روح گریه کُن را به تعالی می رساند
آن نهالی سبز خواهد شد که باران خورده باشد

از محالات است که روزی اشکش قطع گردد
چشم آن گریه کُنی که نور قرآن خورده باشد

قدر آغوش پُر از مهر پدر را درک کرده
کودکی که سوز سرمای زمستان خورده باشد

کاش آغاز بهار شیعه روزی باز گردد
کاش برگ غیبت تو مُهر پایان خورده باشد

می شود که مَحرم دردت شوم با هر بهانه
مثل خرمایی که زهرا داده، سلمان خورده باشد

بشکند دستی که غیر درب این خانه دراز است
جُون شد هر کس ز دست جدّ تو نان خورده باشد

دست گیری کن از آن نوکر که پای کارنامه اش
مُهر اربابی همانند حسین جان خورده باشد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تا انتظار روی تو را می کشیم ما
حسرت برای کرب و بلا می کشیم ما

با این حساب روز ظهورت بعید نیست
دانی به غیبت تو چه ها می کشیم ما

ایام را به عشق شما صبر میکنیم
داریم در فراق بلا می کشیم ما

بیگانه نیست شیعه ی تو با غم دلت
خود را به روضه تا به خدا می کشیم ما

عمری ست غصه ی اُسرا می خوریم و بعد
با درد حسرت شهدا می کشیم ما

در روضه بر اسیری زینب که می رسیم
آه از نهاد مثل شما می کشیم ما

هر دم دعا کنیم که صبح فرج رسد
ناله ز دل به وقت دعا می کشیم ما

صبح و مسا گریه کن مجلس توئیم
فریادها ز شام بلا می کشیم ما

روز تو را به دیده ی خود فرض می کنیم
در سینه نقش روی تو را می کشیم ما

نقشه برای ضربه ی سیلی زدن به کفر
تا انتقام فاطمه را می کشیم ما

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

آقا اگرچه نیستم از وصل ناامید
دارم به سینه غم که چرا نیستم شهید؟

یاری نکرده حرف مودّت زدن خطاست
باید شود برای شما مدّعی، مفید

گاهی به خیمه ی تو رسیدن میسر است
اما تعلقات به دنیا شود پدید

دیدار گرچه شرط تقرب نمی شود
اما بده ز موسم دیدار هم امید

آن قوم دیده بود حسین زمان خویش
اما سر امام خودش را چه شد برید؟

تاریخ دیده ____ را روز امتحان
در اوج ادعا ره تردید برگزید

من از تبار جابر و مختار نیستم
کار دل غریب مدینه کجا رسید

می خواهم از تبار شما باشم الی الابد
آن گونه که روز ازل داده ای نوید

اصلا نبوده ام که تو دستم گرفته ای
آقای من چقدر شما ذرّه پرورید

دیدی مرا به جرم و خطا بارها ولی
انگار دیده ی تو گناه مرا ندید

شرمنده ام که این همه زحمت کشیده ای
تا کار من به قافله ی کربلا کشید

جدّت حسین نیز غلام سیاه داشت
این روسیاه را تو کنی باز رو سفید

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

محل بده به من بینوا فدات شوم
دلم شکسته ز دوری بیا فدات شوم

اگر چه دامن تو بارها رها کردم
رها نمی کنی آقا مرا فدات شوم

میان نافله ی نیمه ی شبت آقا
برای نوکر خود کن دعا فدات شوم

چه حرف ها! سر من فرش راه تو بشود؟
سرم کجا کف پایت کجا؟ فدات شوم

خوش است کشته شوم در رهت هزاران بار
دوباره زنده شوم بارها فدات شوم

تو هم شبیه حسینی سجیة الکرمی
ببر مرا سحری کربلا فدات شوم

میان سلسه فرمود حضرت سجاد
امام مانده روی بوریا فدات شوم

چکیده خون حسین از بلندی نیزه
عقیله با دل خون زد صدا فدات شوم

عزیز بی کفن مادرم جُعِلتُ فِداک
غریب تشنه لب سر جدا فدات شوم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

انگیزه ی عبادت لیل و نهارها
قربان روی ماه تو ایل و تبارها

این هفته هم گذشت تو اما نیامدی
خسته شدیم دیگر از این انتظارها

آه ای عزیز فاطمه وقتش نیامده
رحمی کنی به حال دل این غبارها؟

دارند یک به یک همه پائیز می‎شوند
در آرزوی وصل تو فصل بهارها

خورشید پر فروغ عوالم طلوع کن
محض رضای حضرت پروردگارها

گنجینه ی علوم الهی امام حیّ 
خیری ندیده بعد تو این روزگارها

برگرد از سفر علوی طینت حسن
برگرد ای ذخیره ی عالی تبارها

کم رنگتر شده است ولای ابوتراب
در بینمان بیا پسر تکسوارها

علامه ها کم از پدرت حرف می‎زنند
عزلت نشین شدند ولایت مدارها

برگرد تا که روضه بخوانیم دور هم
از زینب و رقیه و خلخال و خارها

یابن غریب عمه ی مظلومه ی تو را
کرب و بلا زدند به جان تو بارها

آقا شنیده ایم که جدّت حسین را
کشتند عصر روز دهم نیزه دارها

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سلام صاحب عزا تسلیت غمت کم باد
میان اشک و دعایت مرا مبر از یاد

تو نیز سخت غریبی میان ما زیرا
به ارث بردی از جدّ خود غریبی را

اگر چه در همه ی عمر از تو دم زده ایم ای عشق
ولی به کار تو اصلا نیامدیم ای عشق

میان امت خود ناشناس و تنهایی
ولی یقین دارم بین روضه ی مایی

بلا شروع شد و تازه بعد عاشورا
چه میکشید خدا صبرتان دهد آقا

اگر چه ذبح و عطش زخمهای کاری توست
کنون مصیبت زینب دلیل زاری توست

دلی که سوخت چو نی بعد چوب خوانده تو را
سری که سوخت میان تنور خوانده تو را

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات