هر چه سروده محتشم زینب و حسین
دریافت کرده از قلم زینب و حسین

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
در زیر سایه عَلَم زینب و حسین

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
هر شب به یاد قدّ خم زینب و حسین

جن و ملک بر آدمیان نوحه می‎کنند
در روضه‎های دم به دم زینب و حسین

دیدند هر دو داغ دو فرزند را ولی
لغزش نبود در قدم زینب و حسین

ذرات، کائنات، محالات، ممکنات
بستند چشم بر کرم زینب و حسین

حتی نوشته‎اند ز امر ظهور هم
وا می‎کند گره، قسم زینب و حسین

حسرت همیشه می‎خورم ای کاش می‎شدم
من هم مدافع حرم زینب و حسین

سوگند می‎خورم که شهید است زنده است
هر کس که جان دهد ز غم زینب و حسین

زهرا، نبی، علی، حسن آنجا نبوده‎اند
خوردند سنگ جای همه زینب و حسین

تا به اردوی تو مشغول به کاری شده‎ایم
زود برگرد که آماده یاری شده‎ایم

بی‎بهانه همه دم بغض گلو می‎ترکد
بس که دور است و به هر لیل و نهاری شده‎ایم

شام‎ها دیده‎ی حسرت به رهت دوخته‎ایم
قرن‎ها منتظر صبح قراری شده‎ایم

بی ولایت چه کسی دم زند از صبح بهار
به خدا تحت ولای تو بهاری شده‎ایم

اشک هجران پی دیدار تو بس ریخته‎ایم
مثل یک رود به دنبال تو جاری شده‎ایم

هست آسایشمان نیست ولی آرامش
بر سر دوش دل غمزده باری شده‎ایم

ریخته نظم بشر در همه عالم بر هم
شاهد ظلم به هر شهر و دیاری شده‎ایم

بی تو یک ذره‎ی منحوس مداوا نشود
چه گناهی ست که اینگونه به خواری شده‎ایم

ما که عمری بأبی أنت و أمی گفتیم
چه شده است از ذره‎ی ویروس فراری شده‎ایم

نه نجف نه به سوی کرب و بلا راهی هست
تازه هم عقده‎ی گمگشته مزاری شده‎ایم

نوکر آن است که ترک غم دلبر نکند
ما که شرمنده‎ی ارباب ز یاری شده‎ایم

باز بوی حرم و عطر محرم آمد
روضه در روضه پی گریه و زاری شده‎ایم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

روی من و تو حضرت زهرا حساب کرد
ما را برای بزم عزا انتخاب کرد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
نام حسین بار دگر انقلاب کرد

دلشوره داشتم که نبینم محرمت
یک سال این فراق دلم را عذاب کرد

توبه شکسته‎ها همه گویند یا حسین
ربّ الحسین هر چه دعا مستجاب کرد

از کودکی حسینیه‎دار محرمم
این روسیاه را خودش عالیجناب کرد

هرکس که ذره ذره به پای حسین سوخت
او را خدا به وصل خودش کامیاب کرد

گریه غبار سینه‎ی من داده شستشو
این قلب خاک خورده چنان دُرّ ناب کرد

تفسیر دستگیری او از رسول ترک
کار هزار منبر و صدها کتاب کرد

سینه برهنه‎ها همه از نسل عابس‎اند
او کربلا طریقه‎ی این وصل باب کرد

هر کس شنید ناله‎ی حیّ علی العزا
تا خویش را به روضه رساند شتاب کرد

آید به گوش ناله‎ی محزون فاطمه
مادر به گریه، یک یک ما را خطاب کرد

ماه محرم آمد و پیچید بوی سیب
صلّ علی الحسین و صلّ علی الغریب

درونم درد بسیار و مداوای تو می‎خواهد
دو چشم پر گناه من تماشای تو می‎خواهد

چه تنبیهی از این بدتر که دورم از تو آقاجان
نگاهم کن که چشمم، چشم زیبای تو می‎خواهد

سگ کهف وجود من برای پاکی ذاتش
چنان ظرفیست که خاک قدم‎های تو می‎خواهد

سر پیری جوانی می‎کنم با گریه‎کن‎هایت
قدم خم شد ز بس که قد طوبای تو می‎خواهد

ز دیوار گناهان رفته‎ام بالا، پشیمانم
بلندم کن که این دیوار حاشای تو می‎خواهد

شب قدرم به امضایت سحر شد بعد فهمیدم
خدا هم بنده‎اش را با تقاضای تو می‎خواهد

کریمی و رحیمی و حلیمی و غفوری و
همانی که گدای بی سرو پای تو می‎خواهد

مرا چون دوست داری دوست داری عاشقت باشم
مرا زهرا سوا کرده است رسوای تو می‎خواهد

دلی خوش دارم از اشک و عزا و می‎کنم لعنت
به آن جمعی که ما را نیز منهای تو می‎خواهد

چنان گرگی نشسته دور پیراهن حرامی و
نمیدانم چه چیزی از هدایای تو می‎خواهد

همه هستند گرد تو به غیر از ساربان چون که
فقط انگشتری‎ات را ز اعضای تو می‎خواهد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از همان روز ازل بعد هدینای حسین
دهنم خورده به شیرینی حلوای حسین

نقطه‎ی دلبری خالق و بنده، حرم است
وسط سجده روی تربت اعلای حسین

متولد شده‎ی چشم امام حسنم
آمدم گریه کنم گوشه‎ی دنیای حسین

به تباکی وسط اهل بکاء خوشحالم
همچنان قطره که افتاده به دریای حسین

دَم اگر داده مسیح از دودَم ارباب است
جان ناقابل من بسته به امضای حسین

زیر قولم نزدم با همه‎ی بار گناه
سر وقت آمده‎ام روضه‎ی شب‎های حسین

محض اینکه نبُرد پای من از روضه‎ی او
بگذارم سرم را به کف پای حسین

اربعین پای پیاده بروم یا نروم
فیض چای نجفی می‎برم از چای حسین

چقدر نام تو زیباست اباعبدالله
مشق شب تا سحر من شده املای حسین

وحشت و ترس ندارم ز شب اول قبر
آبرو داده به من وعده‎ی فردای حسین

شانه‎ی عرش خدا جای عزیز نبوی ست
پس چرا گوشه‎ی گودال شده جای حسین

جلوی چشم تر فاطمه کمتر بزنید
عوض بوسه، نوک چکمه به اعضای حسین

رفع زحمت کن از این درگاه، رحمت پیشکش
غربت او را نیفزا رفع غربت پیشکش

کار نوکر نوکری و کار او اربابی است
قدر وُسعت نوکری کن نوع خدمت پیشکش

خویش را امروز باید خرج آقایت کنی
پارکاب یار بودن روز رجعت پیشکش

از همه صاحب عزا امروز دارد انتظار
انتظار وصل در دوران غیبت پیشکش

لااقل بر سردر خانه سیاهی نصب کن
روضه خواندن، گریه کردن کنج عزلت، پیشکش

ما عزاداریم اما شهر مشکی پوش نیست
رخت مشکی کن به تن رفتن به هیئت پیشکش

ای قدیمی های هیئت دار روز غیرت است
کرسی قدمت نگه دارید، حرمت پیشکش

کربلا گاها وهب‎ها گوی سبقت می‎برند
پس حسینی باش، عاشق باش، کسوت پیشکش

نوحه از رگ‎های خنجر خورده با دَم آمده
زنده ماندی شکر کن ماه محرم آمده

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بسم ربّ نور و ربّ العشق ربّ العالمین
بسم احمد بسم زهرا و امیرالمؤمنین

بسم ربّ الجود بسم مجتبی بسم کریم
بسم ثارالله بسم الله الرّحمن الرّحیم

السلام ای بهترین ماه ای محرم السّلام
السلام ای بهترین ارباب عالم السّلام

از تو ممنونم که از غم راحتم کردی حسین
با تمام روسیاهی دعوتم کردی حسین

تا شدم مجنون تو عقلم دو چندان رشد کرد
در محرم نور ایمان فروان رشد کرد

ذرّه‎ای هستم که از مهر شما آکنده‎ام
شک اگر کردم به درمانِ شما شرمنده‎ام

آنکه اهل حرف بود و در عمل جا زد منم
آنکه دائم پای عشقت رنگ می‎بازد منم

تو همان آقایی و روضه همان دارالشّفاست
گریه بر داغ تو بر هر درد بی درمان شفاست

قطره‎ی اشکی سبب شد کور بینا بازگشت
با عصا آمد به سوی روضه با پا بازگشت

هست مدیون تو سر تا پا وجودم یا حسین
بی‎نگاهت صد کفن پوسانده بودم یا حسین

حرف «پیر زیرکی» همواره در یاد منست
مثل او این حرف در توفان فریاد منست

هر چه هستم هر که هستم بر کسی مربوط نیست
جود اربابم حسین بن علی مشروط نیست

پیرهن مشکی به تن کردن عبادت کردن است
یا حسین ما همان قرآن تلاوت کردن است

می‎شود این روضه‎ها بی سایبان هم برقرار
برتر از عرش است روضه، سقف می‎خواهد چه کار؟

چادر زهرای اطهر سایبان روضه‎هاست
بانی پهلو شکسته میزبان روضه‎هاست

روضه‎ای را که به پا کرده در این دنیا خودش
اختیارش نیست دست هیچکس الّا خودش

پس به پای هم چرا بیهوده می‎پیچیم ما
پای زهرا که وسط باشد، همه هیچیم ما

ما تأسی می‎کنیم امسال بر بانو رباب
سینه‎زن خواهیم شد حتی به زیر آفتاب

بی‎اراده غرق ناله، بی‎امان، بی‎اختیار
گریه باید کرد مثل مادران داغدار

گریه‎های مادرانه یادگار فاطمه است
روضه خواندن کار ماها نیست کار فاطمه است

سوختی در آتشِ صحرا بُنَیَّ، سوختم
رفت غارت آن لباسی که برایت دوختم

کاش در گودال خون عطشان نبودی لااقل
پیش چشم این و آن عریان نبودی لااقل