همنشینی هست با تو، همدلی اما کم است
ای خوش آن دلداده‎ای که با تو مولی مَحرم است

همدلی با تو فقط در روضه‎ها منظور نیست
در تمام غصه‎ها با تو غلامت، همدم است

گاه مَحرم می‎شوم گاه نامَحرم، چرا؟
جسم‎ها پیش تو و دل‎ها گهی نامحرم است

غفلت از ماه مُحرّم کرده بعضی را تباه
با وجودی که همه دل‎های ما در ماتم است

عده‎ای هتاکی اهل مُحرّم می‎کنند
قدری از مظلومی تو قسمت اهل غم است

اهل فتنه خیمه‎ی جدّ تو را سوزانده‎اند
اهل کوفه نیز فکر انتقام از پرچم است

نام زیبای حسین اکسیر اعظم بود و هست
روضه‎های جدّ تو از جذبه‎های اعظم است

شور و احساس جوانان را برانگیزد حسین
مایه‎ی عقل سلیم این نوحه و شور و دم است

علم و دانش نیز محصولی ز هیأت‎های توست
نخبگان را مجلس تو تکیه‎گاهی محکم است

جمله‎ی خوبان مقیم سایه‎بان روضه‎اند
خیمه‎ی جدّ غریب تو پناه عالم است

جان فدای آن خیامی که پس از غارت شدن
تا قیام صبح محشر قبله‎گاه عالم است

با شهیدان با اسیران راه را طی می‎کنیم
پیرو راه ولایت را شهادت کم‎کم است

ادامه مطلب :

کیست آیینه‎ی حسن؟ قاسم
قمر ثانی بنی هاشم

سرونازش به مصطفی مانده
ماه رویش به مجتبی برده

از حسن برده ارث هیبت را
از حسین آیت شجاعت را

جگر شیر دارد و غوغاست
نوه‎ی پهلوان شیر خداست

دل زهرایی‎اش چو گنجینه
دارد از او مدال بر سینه

کیست قاسم؟ بهانه زینب
رشد کرده به خانه‎ی زینب

کیست قاسم؟ بهشتی از احساس
دوره دیده به مکتب عباس

کیست قاسم؟ عصاره لشکر
دست پرورده‎ی علی اکبر

کیست قاسم؟ تمام قد حسن است
زره جنگی تنش کفن است

نسلی از بدر و خیبر و خندق
دست برتر به جنگ با ازرق

همه گردان به تن زره کردند
وای او را محاصره کردند

نیزه باران شد عاقبت قاسم
قمر ثانی بنی هاشم

ماهپاره ز آسمان افتاد
نیمه جان گیر کوفیان افتاد

ناله زد سینه‎ام شکست عمو
قاسم تو ز پا نشست عمو

«علی اکبر که جوشن داشت آن شد
تو که جوشن نداری وای بر من»

«از سوی میدان عطر و بوی یاس آمد
قاسم به میدان آمده عباس آمد»