ای دیده ابری باش حُسن دیده گریانی ست
مولی پی وصل است بنده باز هجرانی ست

اصلا شده با خود بگویی من کجا هستم
او حاضر است و غیبت ما سخت طولانی ست

نان حلالی جور کن تعارف به مولی کن
او را نخوان بر خانه ات تا سفره ظلمانی ست

ما دور خود گشتیم اما دور آقا نه
مشغول نفس خود شدن ختمش به حیرانی ست

از درد هجرانی که داریم معلوم است
تنها دوای گریه کن ها گریه درمانی ست

پاشو سوار کشتی اش شو باز جا دارد
با نوح تو همراه شو دریا که طوفانی ست

یک عمر چون موری به درگاه سلیمان بود
حالا همه فهمیده اند دیگر سلیمانی ست

طوری طلب می کرد مرگش را که فهمیدیم
زهرا در این شهر نمک نشناس زندانی ست

مادر بسوزد بچه هایش نیز می سوزند
مادر پریشان است و حال ما پریشانی ست

عالم بدون فاطمه دلگیر خواهد شد
با او حدیث عاشقی تفسیر خواهد شد

دار الشفاء ما از این روضه به آن روضه است
با نام زهرا اشک هم اکسیر خواهد شد

شأن عظیم قنبر از فیض کلان اوست
علامه هم بی نام او تحقیر خواهد شد

او خطبه خواند ذوالفقارش خوب ثابت کرد
گاهی زبان در معرکه شمشیر خواهد شد

با او قیامت ترسی از آتش نخواهم داشت
بچه کنار مادر خود شیر خواهد شد

افطار خود را هر سه شب بخشید بر سائل
یعنی گدا هر چه بیاید سیر خواهد شد

امروز باید در کنار فاطمه باشیم فردا
برای یاری او دیر خواهد شد

دستش شکست و باز تنها لشگر مولاست
آئینه وقتی بشکند تکثیر خواهد شد

پژمرده شد یاس جوان مرتضی افسوس
گل در بین آتش در جوانی پیر خواهد شد

رزمنده در دفاع که دل دل نمی کند
دریا رها کرانه ی ساحل نمی کند

آن کس که حق میان رگش جوش میزند
یک لحظه اعتنا به باطل نمیکند

آن کس که نقد جان نکند رو در این طریق
مستانه وار طی مراحل نمیکند

بی معرفت کسی ست که در حق اهل بیت
یکبار هم مرور مقاتل نمیکند

سینه سپر به پشت در خانه آمدی
یار علی که پشت به قاتل نمیکند

چادر سرت نبود والا زنی جوان
در را به زیر ضربه که حائل نمی کند

این فشار چوبه ی در روی سینه ات
کار نفس کشیدنت مشکل نمیکند

خواهی ز جا تکان خوری اما نمی شود
مسمارِ داغ سینه تو ول نمی کند

ادامه »

آنکه تابید رخش در شب یلدای علی
کیست جز فاطمه، نوریه ی شبهای علی

فاطمه کیست همان است که در این نه سال
جانمازش شده بود عرش معلای علی

همه بر پاش میفتند پیامبرها هم
ولی افتاد خود فاطمه بر پای علی

بارها گفت پیمبر که علی جان من است
و شده فاطمه هم جان گوارای علی

زن نبینش به خدا ظرفیتش را دارد
که به میدان بزند جنگ کند جای علی

هر چه گفته است علی بود و علی بود و علی
نیست بر لوح دلش غیر تولای علی

ما گدایان علی ریزه خور فاطمه ایم
جان فدای کرمت حضرت زهرای علی

حکم لولاک خدا بود که فهماند به ما
اوست تنها سبب خلقت دنیای علی

این دو سه ماه چه آمد به سر بانو که
بسته شد بر رخ او، راه تماشای علی

یک در سوخته و یک زن سیلی خورده
ما بمیریم برای غم عظمای علی

در لجنزار معاصی از بها افتاده ایم
دور از مولای خود در تنگنا افتاده ایم

راه را گم کرده و بیراهه دائم میرویم
در غل و زنجیر اوهام خطا افتاده ایم

کیست بیچاره تر از ما بندگان بی پناه
از امام عصر از مولا جدا افتاده ایم

برکت از اموال مردم رفت مشکل از کجاست؟
گیر مال شبهه و مال ربا افتاده ایم

رنگ ایمان رفته از این شهر تقوا رفته است
وای برما شاید از چشم خدا افتاده ایم

«منتقم» خون شهیدان ریخت دیگر العجل
به امید فتح در راه شما افتاده ایم

با تمام غصه ها از رحمت صاحب زمان
در پناه خیمه ی خیر النساء افتاده ایم

هیچکس ما را زمین افتاده در دنیا ندید
در نجف تنها به پای مرتضی افتاده ایم

فاطمیه آمد و ما هم به حال گریه بر
چادری که مانده زیر دست و پا افتاده ایم

یاد آن ساعت که در افتاد روی فاطمه
یاد مظلومیت آل عبا افتاده ایم

یاد درد سینه ی زهرا میان بسترش
یاد آن مظلومه بر حال بکاء افتاده ایم

مسیر رود خروشان به دامن دریاست
به خون خویش تپیدن کمال این دنیاست

بدون دست علمدار دیدنی تر شد
لباس سرخ شهادت به قامتت زیباست

به روی دوش شهیدان تنت شب جمعه
کنار علقمه میهمان حضرت زهراست

سلام بر تن پاک تو و ابومهدی
که عاشقانه در آغوش سیدالشهداست

زمان زندگی ات فاتحانه جنگیدی
شهادت تو سرآغاز مرگ امریکاست

تقاص خون تو را صهیونیست پس بدهد
به گور میبرد این آرزو علی تنهاست

نوشته روی عَلَم قاسم سلیمانی
به روی شانه ی تو پرچم علی بالاست

ز کربلای چهار و شلمچه جا ماندی
ولی قرار تو و دوستان تو دی ماه ست

کسی که فاطمیه جام وصل مینوشد
میان شعله اگر دست و پا زند گویاست

میان آن در و دیوار مادر ما سوخت
میان آن در و دیوار محشری برپاست

ادامه »

دخیل عشق را هر کس به پای یار میبندد
یقینا راه دل را بر روی اغیار میبندد

طریق عشق را بی زخم رفتن از محالات است
چه خوشبخت است آنکه بر کف پا خار میبندد

پی تذهیب نفست باش تا صاحب نفس گردی
بدون گردگیری آینه زنگار میبندد

تمام اعتبار نام مجنون بسته بر لیلاست
اگر دلداده نام خویش بر دلدار میبندد

اگر دنبال دریایی ز چشمه سار خواهش کن
ضرر کرده است آنکه دل به آب انبار میبندد

دلیل ناله ی نیمه شبی، آه سحرگاهی ست
سحر بار خودش را مومن بیدار میبندد

کمال چشمها در رفت و آمد کردن اشک است
عمارت گر شود متروکه، تار میبندد

بیا آقا برای مادرت روضه بخوان حالا
بخوان روضه که دارد مادر تو بار میبندد

تو گیر افتاده ای در کوچه ای که مادرت افتاد
مسیر بازگشتت را در و دیوار میبندد

علی آن دستمال زرد جنگ خویش را حالا
به روی زخم بال خانمی تب دار میبندد

کسی که ربنای او تعادل بخش عالم بود
قنوت خویش را این روزها دشوار میبندد

یک قطره بودم گفت آخر سر به دریا میرسی
درمانده بودم گفت با تقوا به یک جا میرسی

هرکار کردم یادتان باشم فقط در جا زدم
غافل از این که تو همین امروز و فردا میرسی

دیشب که مسجد آمدم رندی صدایم کرد و گفت
با این ادا اطوارها حتما به آقا میرسی!

شیخ مقدس ها فقط روی شما را دیده اند
پس کِی به داد این گدای بی سر و پا میرسی

این جمعه های بی وفا ما را مسلمانت نکرد
ما خود برایت مانعیم آقا واِلّا میرسی

منزل به منزل به تمام عاشقان سر میزنی
امید دارم یک سحر هم منزل ما میرسی

مکه، مدینه، سامرا، کوفه، نجف، کرب و بلا
از چه مسیری آخر ای دلدار زهرا میرسی

امروز که از مادرت زهرا عیادت میکنی
بوسه به زخم پهلویش نزن تا میرسی

ای انتقام پهلوی آزرده ی زهرا بیا
ای انتقام سیلی و انسیة الحوراء بیا

پنهان کنم چگونه هویدایی تو را
یا بین سینه شرح دلآرایی تو را

ظرف مرا شکستی و حالا نشسته ام
تا رو کنم حکایت لیلایی تو را

«نفسی لک الوقاء» به عالم نمیدهم
بنده شدن به درگه مولایی تو را

خیلی دعا برای دلم کرده ای ولی
خیلی شکسته ام دل زهرایی تو را

در غفلت زمانه فراموش کرده ام
درد غریبی و غم تنهایی تو را

باید چه کرد این همه رسوایی مرا؟
باید چه کرد این همه آقایی تو را؟

دل مرده ام ولی به حسینیه آمدم
تا جستجو کنم دم عیسایی تو را

با گریه گفت زینب کبری، برادرم
سنگی شکسته روی تماشایی تو را

دیروز آیه خواندی و با خیزران یزید
برهم زده بلاغت و شیوایی تو را

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای خبر ناله ی سحری صاحب الزمان
از درد ما که با خبری صاحب الزمان

ما ندبه های پشت سر مرکب توایم
پایان راه در به دری صاحب الزمان

دیدی نیامدی و نشد زائرت شوم
شد عمر بی وفا سپری صاحب الزمان

عید آمده به صاحب خود سر نمی زنیم
ای که امید چشم تری صاحب الزمان

عیدی ما رضایت تو و بخشیدن شماست
ما را نمی شود بخری؟ صاحب الزمان

حاشا که رد کنی تو کسی را که قانع است
بر یک نگاه مختصری صاحب الزمان

ثابت قدم شدن درِ این خانه با شماست
آقای سامرا، نظری، صاحب الزمان

امشب دعا به حال دل تنگ ما نما
از کربلا که می گذری صاحب الزمان

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

قبول کن تو مرا تا که مستجاب شوم
دوباره گریه کن مادرت حساب شوم

مرا خراب خودت کن، خراب غیر نکن
ز محضرت بروم هر کجا خراب شوم

به هر دری که زدم قبل تو جواب شدم
به هر دری بزنم بعد تو جواب شوم

خودت کشیده ای ام از چاه معصیت بیرون
نخواستی که زمین گیر منجلاب شوم

بیا که سوختم از درد دوری ات عمری
بگو چقدر بگو تا به کی عذاب شوم

به برکت نظرت در عزای فاطمیه
دوباره نوکر این خانه انتخاب شوم

زمان روضه ی سخت بتول چون اسپند
میان شعله ی آتش پر التهاب شوم

چه عاشقی ست که با درد، فاطمه فرمود
فدای غربت و اشک ابوتراب شوم

برای اینکه نبندند دست حیدر را
به خون سینه ی خود پشت در خضاب شوم

سریع فضه بپوشان رخ کبودم را
علی خجل بشود، از خجالت آب شوم

حسین تشنه نماند حسین را دریاب
فدای تشنگی اش زیر آفتاب شوم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تا نخواهی تو ز حق موهبتی نیست مرا
به جز الطاف شما مرحمتی نیست مرا

عارف حقِ تو را، نور محبت جاری ست
بی تولّای شما معرفتی نیست مرا

به همه منزلت حیدر کرار قسم
گر اراده نکنی منزلتی نیست مرا

نامه ی نوکری ام مُهر تو را می طلبد
تا تو امضا نکنی حجّیتی نیست مرا

خادم خیمه ی ارباب شدن هدیه ی توست
بی عطای تو به درگه سِمتی نیست مرا

با کسی در طلب خیر ندارم سخنی
که ز دست دگران خیریتی نیست مرا

دل من در طمع نور کرامات ولی
هیچ از فضل شما منقبتی نیست مرا

ذره ای بهره نبردم ز صفات تو هنوز
حیف کز خلق نکویت صفتی نیست مرا

«بأبی أنت و أمی» که تویی حبل متین
جز تمسک به شما حیثیتی نیست مرا

با وجودی که شدم منتسب معصومین
نشد اظهار کنم معصیتی نیست مرا

روضه ی جدّ غریب تو کند تطهیرم
که به جز گریه بر او مغفرتی نیست مرا

قبله ام روی حسین است و حسین است و حسین
جز ره کرب و بلایش جهتی نیست مرا

راه کی بسته شود بر دل عشاق حرم
جز دفاع از حرمش عاقبتی نیست مرا

گفت در زیر سم اسب که تسلیم خداست
که به جز کشته شدن عافیتی نیست مرا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات